Risessa tryllir borgarbúa 16. maí 2007 00:01 Ekki man ég eftir viðlíka stemningu í höfuðborginni og þegar grænklædda risessan leið um stræti og torg með föður sinn í eftirdragi. Mikið var gaman. Svona á Listahátíð í Reykjavík að vera. Hún á nefnilega ekki aðeins að fara fram í tónleikasölum eða leikhúsum heldur teygja sig um götur borgarinnar og sinna börnunum ekki síður en þeim fullorðnu. Áhugi barnanna beindist að hverjum krók og kima risessunnar ef mark er takandi á svolítilli umfjöllun sem birtist í Blaðinu. Þar er sagt frá því að „forvitnir smástrákar" hefðu gerst „svo dónalegir að kíkja undir pils hennar svona rétt að athuga hvort ekki væri allt í „réttum hlutföllum"." Áhuginn á því sem skessur fela undir pilsum sínum er síður en svo nýr af nálinni hér á landi. Í íslenskum þjóðsögum er sagt frá einmana skessum sem taka það til bragðs að ræna karlmönnum til að fjölga sér. Ein þeirra hét Loppa og stal hún manni að nafni Jón. „Hún hafði hann heim í helli sinn þar sem systir hennar var fyrir ... Hugðu þær að hafa Jón þennan til fylgilags við sig, svo þær gætu aukið kyn sitt. Þær tóku hann oft og mökuðu hann í eins konar smyrslum og teygðu hann á milli sín. Líka orguðu þær í eyru honum til að trylla hann," segir í þjóðsagnasafni Sigurðar Nordal. Þrátt fyrir meðferðina komst Jón undan á flótta en lifði bara í þrjá daga sem frjáls maður. Þá gaf hjartað sig og er talið að hann hefði sprungið af mæði. Hann varð nefnilega svo sílspikaður hjá systrunum að um margt minnir á Hans í búri nornarinnar. Í ljósi alls þess sem borið hefur verið upp á skessur í gegnum tíðina veit ég ekki alveg hvort ég óska þess að mamma risessunnar, og þá barnsmóðir skapvonda risans, mæti til leiks á næstu Listahátíð. Þau feðginin hafa líka alveg gert sitt gagn. Að minnsta kosti virðist heimsókn þeirra hafa þurrkað út síðustu leifarnar af minningum borgarbúa um Japanann sem eitt sinn kom hingað á vegum Listahátíðar og stóð á haus í Austurstræti á typpinu. Vissulega fór list hans líka fram úti á götu eins og atriðið með risessunni en það sem hann hafði helst fram að færa teygði sig þó ekki út um allan miðbæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Ekki man ég eftir viðlíka stemningu í höfuðborginni og þegar grænklædda risessan leið um stræti og torg með föður sinn í eftirdragi. Mikið var gaman. Svona á Listahátíð í Reykjavík að vera. Hún á nefnilega ekki aðeins að fara fram í tónleikasölum eða leikhúsum heldur teygja sig um götur borgarinnar og sinna börnunum ekki síður en þeim fullorðnu. Áhugi barnanna beindist að hverjum krók og kima risessunnar ef mark er takandi á svolítilli umfjöllun sem birtist í Blaðinu. Þar er sagt frá því að „forvitnir smástrákar" hefðu gerst „svo dónalegir að kíkja undir pils hennar svona rétt að athuga hvort ekki væri allt í „réttum hlutföllum"." Áhuginn á því sem skessur fela undir pilsum sínum er síður en svo nýr af nálinni hér á landi. Í íslenskum þjóðsögum er sagt frá einmana skessum sem taka það til bragðs að ræna karlmönnum til að fjölga sér. Ein þeirra hét Loppa og stal hún manni að nafni Jón. „Hún hafði hann heim í helli sinn þar sem systir hennar var fyrir ... Hugðu þær að hafa Jón þennan til fylgilags við sig, svo þær gætu aukið kyn sitt. Þær tóku hann oft og mökuðu hann í eins konar smyrslum og teygðu hann á milli sín. Líka orguðu þær í eyru honum til að trylla hann," segir í þjóðsagnasafni Sigurðar Nordal. Þrátt fyrir meðferðina komst Jón undan á flótta en lifði bara í þrjá daga sem frjáls maður. Þá gaf hjartað sig og er talið að hann hefði sprungið af mæði. Hann varð nefnilega svo sílspikaður hjá systrunum að um margt minnir á Hans í búri nornarinnar. Í ljósi alls þess sem borið hefur verið upp á skessur í gegnum tíðina veit ég ekki alveg hvort ég óska þess að mamma risessunnar, og þá barnsmóðir skapvonda risans, mæti til leiks á næstu Listahátíð. Þau feðginin hafa líka alveg gert sitt gagn. Að minnsta kosti virðist heimsókn þeirra hafa þurrkað út síðustu leifarnar af minningum borgarbúa um Japanann sem eitt sinn kom hingað á vegum Listahátíðar og stóð á haus í Austurstræti á typpinu. Vissulega fór list hans líka fram úti á götu eins og atriðið með risessunni en það sem hann hafði helst fram að færa teygði sig þó ekki út um allan miðbæ.