Megavika kirkjunnar 25. júlí 2007 00:01 Mér fannst gaman að ganga til prestsins. Frásagnirnar voru mér ekki framandi, enda hafði ég sótt sunnudagaskóla í marga vetur. Eftir fermingu hélt ég áfram að velta Guði fyrir mér en aldrei tókst mér samt að finna eirð í mínum beinum í messu. Æðiberið lét á sér kræla við fyrstu tónun. Bekkjarsystir mín tók það til bragðs að bjóða mér með sér á samkomu hjá Ungu fólki með hlutverk. Mig langaði til að æla af leiðindum þótt vissulega hafi aðeins bráð af mér þegar ungur maður lagði frá sér rafmagnsbassann til að tala tungum. Svonalagað var samt ekki fyrir mig. Árin liðu og ekki minnist ég þess að hafa velt því fyrir mér hver væri sóknarkirkjan mín var fyrr en kom að því að ég vildi ganga í hjónaband. Að sjálfsögðu reyndist þó lítill vandi að komast að því og við hjónin játuðumst hvort öðru þar við hátíðlega athöfn. Síðar fæddist okkur sonur og hann létum við skíra í lítilli sveitakirkju norður í landi. Nú í vor fluttum við fjölskyldan í annað hverfi og voru stórfyrirtækin ekki lengi að fá veður af því, enda fylgjast forráðamenn Húsasmiðjunnar og BYKO vel með búferlaflutningum landsmanna. Þeir ruku strax til og skrifuðu okkur bréf þar sem þeir óskuðu okkur til hamingju með nýju íbúðina og kynntu vöruval sitt fögrum orðum. Í ljósi þess að í kirkjum landsins fara yfirleitt fram margar af merkilegustu athöfnunum í lífi okkar - þar giftumst við, skírum börnin okkar og kveðjum þá sem okkur þótti varið í - finnst mér merkilegt að þær skuli láta stórfyrirtækin ein um að bjóða nýja íbúa velkomna. Ekki væri úr vegi að kirkjan sendi nýjum sóknarbörnum svo sem eins og dulítið ljósrit þar sem henni gæfist tækifæri til að kynna sóknarpresta, messutíma og sunnudagaskóla. Með því móti gæti hún komið betur til móts við fólkið sem hún á að þjóna. Ekki getur verið að þessa þjóð vanti bara pallaefni og grill. Guðsorðið hlýtur að mega fljóta með. Hér ríkir trúfrelsi og líklega þætti mörgum kveðja frá kirkjunni óviðeigandi en það má þá bara láta hana rjúka jafnhratt í endurvinnsluna og allar megavikukynningarnar frá pizzustöðunum. Þótt ég eigi ef til vill ekki eftir að sitja á fremsta bekk í næstu messu er aldrei að vita nema einhver annar fái í þessu bréfi sóknarkirkjunnar sinnar svar við því sem hann vissi ekki einu sinni að hann hefði verið að spyrja að. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Ég var með alþingismanni í meðferð Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ný tegund svika Heiðrún Jónsdóttir Skoðun Nýir vendir sópa best Arnar Þór Jónsson,Kári Allansson,Sveinn Hjörtur Guðfinnsson Skoðun Þreytt dæmi Fjóla Blandon Skoðun Stytting námstíma til stúdentsprófs: Sjónarhorn menntarannsókna Elsa Eiríksdóttir,Guðrún Ragnarsdóttir,María Jónasdóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Af fordómum gervigreindar, Gísla Marteini og því sem þú getur gert til að hafa áhrif! Lilja Dögg Jónsdóttir,Hafsteinn Einarsson Skoðun Hvað með heyrnarskert börn, heyrnarskerta fullorðna og börn með skarð? Eva Albrechtsen,Ösp Vilberg Baldursdóttir Skoðun Búum til börn - án aukinna útgjalda Hildur Sverrisdóttir Skoðun Áfengisstefnu breytt með lögbrotum Einar Ólafsson Skoðun Treystandi fyrir stjórn landsins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Mér fannst gaman að ganga til prestsins. Frásagnirnar voru mér ekki framandi, enda hafði ég sótt sunnudagaskóla í marga vetur. Eftir fermingu hélt ég áfram að velta Guði fyrir mér en aldrei tókst mér samt að finna eirð í mínum beinum í messu. Æðiberið lét á sér kræla við fyrstu tónun. Bekkjarsystir mín tók það til bragðs að bjóða mér með sér á samkomu hjá Ungu fólki með hlutverk. Mig langaði til að æla af leiðindum þótt vissulega hafi aðeins bráð af mér þegar ungur maður lagði frá sér rafmagnsbassann til að tala tungum. Svonalagað var samt ekki fyrir mig. Árin liðu og ekki minnist ég þess að hafa velt því fyrir mér hver væri sóknarkirkjan mín var fyrr en kom að því að ég vildi ganga í hjónaband. Að sjálfsögðu reyndist þó lítill vandi að komast að því og við hjónin játuðumst hvort öðru þar við hátíðlega athöfn. Síðar fæddist okkur sonur og hann létum við skíra í lítilli sveitakirkju norður í landi. Nú í vor fluttum við fjölskyldan í annað hverfi og voru stórfyrirtækin ekki lengi að fá veður af því, enda fylgjast forráðamenn Húsasmiðjunnar og BYKO vel með búferlaflutningum landsmanna. Þeir ruku strax til og skrifuðu okkur bréf þar sem þeir óskuðu okkur til hamingju með nýju íbúðina og kynntu vöruval sitt fögrum orðum. Í ljósi þess að í kirkjum landsins fara yfirleitt fram margar af merkilegustu athöfnunum í lífi okkar - þar giftumst við, skírum börnin okkar og kveðjum þá sem okkur þótti varið í - finnst mér merkilegt að þær skuli láta stórfyrirtækin ein um að bjóða nýja íbúa velkomna. Ekki væri úr vegi að kirkjan sendi nýjum sóknarbörnum svo sem eins og dulítið ljósrit þar sem henni gæfist tækifæri til að kynna sóknarpresta, messutíma og sunnudagaskóla. Með því móti gæti hún komið betur til móts við fólkið sem hún á að þjóna. Ekki getur verið að þessa þjóð vanti bara pallaefni og grill. Guðsorðið hlýtur að mega fljóta með. Hér ríkir trúfrelsi og líklega þætti mörgum kveðja frá kirkjunni óviðeigandi en það má þá bara láta hana rjúka jafnhratt í endurvinnsluna og allar megavikukynningarnar frá pizzustöðunum. Þótt ég eigi ef til vill ekki eftir að sitja á fremsta bekk í næstu messu er aldrei að vita nema einhver annar fái í þessu bréfi sóknarkirkjunnar sinnar svar við því sem hann vissi ekki einu sinni að hann hefði verið að spyrja að.
Stytting námstíma til stúdentsprófs: Sjónarhorn menntarannsókna Elsa Eiríksdóttir,Guðrún Ragnarsdóttir,María Jónasdóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Af fordómum gervigreindar, Gísla Marteini og því sem þú getur gert til að hafa áhrif! Lilja Dögg Jónsdóttir,Hafsteinn Einarsson Skoðun
Hvað með heyrnarskert börn, heyrnarskerta fullorðna og börn með skarð? Eva Albrechtsen,Ösp Vilberg Baldursdóttir Skoðun
Stytting námstíma til stúdentsprófs: Sjónarhorn menntarannsókna Elsa Eiríksdóttir,Guðrún Ragnarsdóttir,María Jónasdóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Af fordómum gervigreindar, Gísla Marteini og því sem þú getur gert til að hafa áhrif! Lilja Dögg Jónsdóttir,Hafsteinn Einarsson Skoðun
Hvað með heyrnarskert börn, heyrnarskerta fullorðna og börn með skarð? Eva Albrechtsen,Ösp Vilberg Baldursdóttir Skoðun