Mika 23. ágúst 2007 06:00 Á ísskápnum hanga Geðorðin 10 sem Lýðheilsustöð var svo elskuleg að senda mér um árið. Ég les sjaldnast lengur en fyrsta geðorðið þegar ég fer í skápinn, enda á það kannski best við mig: Hugsaðu jákvætt, það er léttara. Þetta geðorð er reyndar tóm della. Það er miklu léttara að hugsa neikvætt, það kemur svona af sjálfu sér, en að hugsa sífellt jákvætt er hörkupúl. Það er samt auðvitað miklu betra fyrir mann til lengdar og það er líklega það sem Lýðheilsustöð var að meina. Þetta er sama pælingin og sú að það er miklu auðveldara að belgja sig stanslaust út af ruslmat og glápa slefandi á sjónvarpið en að éta heilsufæði, fara í vikulega stólpípu og svitna í ræktinni tvo tíma á dag. Allir vita þó hvort er betra fyrir þig. Klisjulegasta aðferðin til að mæla já- og neikvæðni er vatnsglasið sem er annaðhvort hálffullt eða hálftómt. Ég hef fundið mun betra viðmið: stelpulega hjartaknúsarann Mika, sem er hálfgert vatn hvort eð er. Um þessar mundir eru ofurgrípandi lagasmíðar Mika alls staðar, eins konar tónlistarlegt andrúmsloft. Maður kemst ekki út úr húsi án þess að sjá eða heyra í Mika þar sem hann syngur dillibossalegur og síbrosandi eins og sirkusapi um feitar konur, Grace Kelly eða um það að maður eigi að taka það rólega. Mika reynir mjög á já/neikvæðni-stillingarnar. Annaðhvort er Mika lúnkinn gleðipoppari eða viðbjóðslegt drasl fyrir kellingar af báðum kynjum. Það er dagamunur á manni hvar Mika lendir og stundum fer maður í hlutlausa gírinn og hugsar sem svo að Mika sé nú bara allt í lagi en reynir samt að loka eyrunum með vöðvum sem ekki eru til. En það er auðvitað ekki bara Mika sem getur fallið beggja vegna borðsins. Svona er þetta um flest. Bankatónleikar: auvirðilegt yfirskin yfir okur eða frábært framtak góðmenna. Fótboltaáhugamenn: hálfvitar með ömurleg áhugamál eða krúttlegir karlar að leika sér. Sjónvarpsdagskráin: heilafrumudrepandi fábjánagangur eða saklaus skemmtun fyrir þreytt launafólk. Auðmenn: Siðlausar lýs sem liggja nagandi á þjóðinni eða stórfenglegir snillingar sem eru að gera góða hluti fyrir þjóðarbúið. Og svo framvegis. Kannski ætti maður bara frekar að einbeita sér að Geðorði númer 6: Flæktu ekki líf þitt að óþörfu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Á ísskápnum hanga Geðorðin 10 sem Lýðheilsustöð var svo elskuleg að senda mér um árið. Ég les sjaldnast lengur en fyrsta geðorðið þegar ég fer í skápinn, enda á það kannski best við mig: Hugsaðu jákvætt, það er léttara. Þetta geðorð er reyndar tóm della. Það er miklu léttara að hugsa neikvætt, það kemur svona af sjálfu sér, en að hugsa sífellt jákvætt er hörkupúl. Það er samt auðvitað miklu betra fyrir mann til lengdar og það er líklega það sem Lýðheilsustöð var að meina. Þetta er sama pælingin og sú að það er miklu auðveldara að belgja sig stanslaust út af ruslmat og glápa slefandi á sjónvarpið en að éta heilsufæði, fara í vikulega stólpípu og svitna í ræktinni tvo tíma á dag. Allir vita þó hvort er betra fyrir þig. Klisjulegasta aðferðin til að mæla já- og neikvæðni er vatnsglasið sem er annaðhvort hálffullt eða hálftómt. Ég hef fundið mun betra viðmið: stelpulega hjartaknúsarann Mika, sem er hálfgert vatn hvort eð er. Um þessar mundir eru ofurgrípandi lagasmíðar Mika alls staðar, eins konar tónlistarlegt andrúmsloft. Maður kemst ekki út úr húsi án þess að sjá eða heyra í Mika þar sem hann syngur dillibossalegur og síbrosandi eins og sirkusapi um feitar konur, Grace Kelly eða um það að maður eigi að taka það rólega. Mika reynir mjög á já/neikvæðni-stillingarnar. Annaðhvort er Mika lúnkinn gleðipoppari eða viðbjóðslegt drasl fyrir kellingar af báðum kynjum. Það er dagamunur á manni hvar Mika lendir og stundum fer maður í hlutlausa gírinn og hugsar sem svo að Mika sé nú bara allt í lagi en reynir samt að loka eyrunum með vöðvum sem ekki eru til. En það er auðvitað ekki bara Mika sem getur fallið beggja vegna borðsins. Svona er þetta um flest. Bankatónleikar: auvirðilegt yfirskin yfir okur eða frábært framtak góðmenna. Fótboltaáhugamenn: hálfvitar með ömurleg áhugamál eða krúttlegir karlar að leika sér. Sjónvarpsdagskráin: heilafrumudrepandi fábjánagangur eða saklaus skemmtun fyrir þreytt launafólk. Auðmenn: Siðlausar lýs sem liggja nagandi á þjóðinni eða stórfenglegir snillingar sem eru að gera góða hluti fyrir þjóðarbúið. Og svo framvegis. Kannski ætti maður bara frekar að einbeita sér að Geðorði númer 6: Flæktu ekki líf þitt að óþörfu.