Dýrafóður fyrir börnin 13. ágúst 2008 09:49 Ekki alls fyrir löngu var hversdagsleg eldamennska innan heimilis einkum talin á verksviði húsmæðra í fullu starfi. Sá sem fékk greitt fyrir matargerð með öðru en lífsfyllingu hét matreiðslumaður ef það var karl. Kona gat til dæmis kallast matráðskona eða jafnvel eldabuska. Sem hljómar svo skemmtilega næstum eins og öskubuska. En nú er öldin önnur. Enginn nýtur nú lífsins til fullnustu án þess að hafa alveg óskaplega gaman af að búa til góðan mat, að minnsta kosti ef marka má mjúku áhugasviðsdálkana í blöðunum. Oft í viku má lesa þar krúttleg viðtöl við allskyns fólk sem veit hreinlega ekkert skemmtilegra en hræra í pottum, og því til sönnunar eru gjarnan myndir af viðmælandanum brosandi að hræra í þykjustunni í augljóslega galtómum potti. Textinn snýst svo iðulega um þann unað og undursamlegu slökun sem viðkomandi matgæðingur finnur í eldhúsinu eftir slítandi dag í vinnunni. Soðning á mánudögum, kjötbollur á þriðjudögum og saltfiskur á laugardögum er dottinn úr tísku. Í sumar hafa svo ýmsar hugmyndir bæst í sarpinn fyrir þá sem ekki fá nóg af skapandi eldhúsverkum því útilegumaturinn verður auðvitað að vera dásamlegur líka. Fáeinir sólarhringar í tjaldi á Þingvöllum eru nefnilega ekkert slor þegar hægt er að útbúa nestið fyrirfram heima og taka með í handhægum plastboxum. Enginn þarf að kveljast af næringarskorti þegar einfalt er að föndra glæsilega skreytt smurbrauð, indverska pottrétti eða dálítið sushi sem lagt er fallega í kæliboxið. Trúlega er kunningja mínum einum ekki lífsspursmál að fá brauðsneið með surimi, krabbasalati, spergli, sítrónu, eggjabátum og steinseljusprota fyrir svefninn því hann segist aldrei þurfa meira en tíu mínútna undirbúning fyrir ferðalag. Þrátt fyrir röskleg handtök og mikla þjálfun tekur minn undirbúningur fyrir jafnvel stuttar útilegur hinsvegar allavega hálfan vinnudag. Og eftir að hugmyndin um að pylsur og bakaðar baunir hrærðar saman í potti á prímus væru dýrafóður sem aldrei í lífinu skyldi gefa börnum hefur pressan aukist til muna. Andófsmaðurinn við hóglífinu lætur samt á sér kræla. Einhversstaðar fæðist rómantísk hugmynd um að raunveruleg þægindi felist kannski mest í einfaldleikanum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Ekki alls fyrir löngu var hversdagsleg eldamennska innan heimilis einkum talin á verksviði húsmæðra í fullu starfi. Sá sem fékk greitt fyrir matargerð með öðru en lífsfyllingu hét matreiðslumaður ef það var karl. Kona gat til dæmis kallast matráðskona eða jafnvel eldabuska. Sem hljómar svo skemmtilega næstum eins og öskubuska. En nú er öldin önnur. Enginn nýtur nú lífsins til fullnustu án þess að hafa alveg óskaplega gaman af að búa til góðan mat, að minnsta kosti ef marka má mjúku áhugasviðsdálkana í blöðunum. Oft í viku má lesa þar krúttleg viðtöl við allskyns fólk sem veit hreinlega ekkert skemmtilegra en hræra í pottum, og því til sönnunar eru gjarnan myndir af viðmælandanum brosandi að hræra í þykjustunni í augljóslega galtómum potti. Textinn snýst svo iðulega um þann unað og undursamlegu slökun sem viðkomandi matgæðingur finnur í eldhúsinu eftir slítandi dag í vinnunni. Soðning á mánudögum, kjötbollur á þriðjudögum og saltfiskur á laugardögum er dottinn úr tísku. Í sumar hafa svo ýmsar hugmyndir bæst í sarpinn fyrir þá sem ekki fá nóg af skapandi eldhúsverkum því útilegumaturinn verður auðvitað að vera dásamlegur líka. Fáeinir sólarhringar í tjaldi á Þingvöllum eru nefnilega ekkert slor þegar hægt er að útbúa nestið fyrirfram heima og taka með í handhægum plastboxum. Enginn þarf að kveljast af næringarskorti þegar einfalt er að föndra glæsilega skreytt smurbrauð, indverska pottrétti eða dálítið sushi sem lagt er fallega í kæliboxið. Trúlega er kunningja mínum einum ekki lífsspursmál að fá brauðsneið með surimi, krabbasalati, spergli, sítrónu, eggjabátum og steinseljusprota fyrir svefninn því hann segist aldrei þurfa meira en tíu mínútna undirbúning fyrir ferðalag. Þrátt fyrir röskleg handtök og mikla þjálfun tekur minn undirbúningur fyrir jafnvel stuttar útilegur hinsvegar allavega hálfan vinnudag. Og eftir að hugmyndin um að pylsur og bakaðar baunir hrærðar saman í potti á prímus væru dýrafóður sem aldrei í lífinu skyldi gefa börnum hefur pressan aukist til muna. Andófsmaðurinn við hóglífinu lætur samt á sér kræla. Einhversstaðar fæðist rómantísk hugmynd um að raunveruleg þægindi felist kannski mest í einfaldleikanum.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun