Gauksdómurinn 27. febrúar 2008 17:51 Loksins er fallinn dómur sem tekur á ritfrelsi manna í bloggheimum. Það hlaut að koma að því. Gaukur Úlfarsson Þormóðssonar er eplið í grennd við eikina sem móðgað hefur Ómar Valdimarsson júníor - og nú er vettvangurinn að sumu leyti skilgetið afkvæmi Spegilsins gamla; bloggið sjálft ... hinn frjálsi dónaskapur samtímans. Spurningin er þessi: Hvað mega nafngreindir menn segja um aðra nafngreinda menn? Hvar er grensan? Er hún föst eða hreyfist hún með tíðarandanum? Ósköpin öll sem ég hef lesið um sjálfan mig á bloggi og neti - og margt af því skítt. En mér finnst það partur af umræðunni - sumsé frjálsu flæði hugsana í þróttmiklu lýðræðissamfélagi - að láta misjafnlega miklar svívirðingar yfir sig ganga ... ef menn kvitta fyrir það. Á maður ekki í þokkabót að heita skrápuð opinber persóna! En aularnir, aumingjarnir, kúkalabbarnir eru að þessu í skjóli nafnleyndar. Það eru allt aðrir menn en þeir hinir semk skrifa undir nafni. Aularnie ru netrunkarar. Sannarlegir netperrar. Þar og varla annars staðar en þar liggur vandinn. Það segir á góðum stað: Þú verður að geta sagt það við mann sem þú ætlar að segja um mann. Það gildir í bloggheimum. Það gildir almennt í lífinu. Í ritfrjálsu samfélagi eiga menn seint að reiðast reiðilestrum nafngreindra pistlahöfunda. Þeir eru þó menn að því að reiðast í eigin nafni. Hitt er vibbinn. Netrunkið. Það er grundvallarmunur á því að vega að mönnum undir nafni eða nafnlaust ... En auðvitað er mannlegt að móðgast. Og skrápurinn misjafn ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun
Loksins er fallinn dómur sem tekur á ritfrelsi manna í bloggheimum. Það hlaut að koma að því. Gaukur Úlfarsson Þormóðssonar er eplið í grennd við eikina sem móðgað hefur Ómar Valdimarsson júníor - og nú er vettvangurinn að sumu leyti skilgetið afkvæmi Spegilsins gamla; bloggið sjálft ... hinn frjálsi dónaskapur samtímans. Spurningin er þessi: Hvað mega nafngreindir menn segja um aðra nafngreinda menn? Hvar er grensan? Er hún föst eða hreyfist hún með tíðarandanum? Ósköpin öll sem ég hef lesið um sjálfan mig á bloggi og neti - og margt af því skítt. En mér finnst það partur af umræðunni - sumsé frjálsu flæði hugsana í þróttmiklu lýðræðissamfélagi - að láta misjafnlega miklar svívirðingar yfir sig ganga ... ef menn kvitta fyrir það. Á maður ekki í þokkabót að heita skrápuð opinber persóna! En aularnir, aumingjarnir, kúkalabbarnir eru að þessu í skjóli nafnleyndar. Það eru allt aðrir menn en þeir hinir semk skrifa undir nafni. Aularnie ru netrunkarar. Sannarlegir netperrar. Þar og varla annars staðar en þar liggur vandinn. Það segir á góðum stað: Þú verður að geta sagt það við mann sem þú ætlar að segja um mann. Það gildir í bloggheimum. Það gildir almennt í lífinu. Í ritfrjálsu samfélagi eiga menn seint að reiðast reiðilestrum nafngreindra pistlahöfunda. Þeir eru þó menn að því að reiðast í eigin nafni. Hitt er vibbinn. Netrunkið. Það er grundvallarmunur á því að vega að mönnum undir nafni eða nafnlaust ... En auðvitað er mannlegt að móðgast. Og skrápurinn misjafn ... -SER.