Clapton að koma 4. mars 2008 10:40 Miðasala á Clapton-tónleikana í Egilshöll hefst í dag. Ég fer. Annað er vitleysa. Clapton er náttúrlega guð. Man þegar ég hlustaði á gömlu Cream-plöturnar með ógnarstóru heyrnartólin utan um fermingarkollinn í Espilundinum heima. Upp úr miðri síðustu öld. Blind Faith. Yardbirds. Svo kom Derek-tímabilið, drykkjan og sullið og sódómurinn - og loks Rainbow-tónleikarnir ... sjálf upprisan ... búlivarðurinn og sólóið. Eins og gerst hafi í gær. Öll andlit Claptons. Ég man ekki betur en ég hafi átt allt heila vínil-safnið. Líf mitt var eiginlega Claptonskt á tímabili. Það lá við að ég tæki tónlistina fram yfir konur ... þetta var eitthvað umfram annað popp á áttunda áratugnum; einhver blúsaður sársauki ... Badge. Getur eitthvað toppað tónleikaútgáfuna? Sá Clapton á Parken í Danmörku um árið. Kallinn kann þetta í þaula; galdurinn einhver bræðsla blúss og fágaðs rokks ... já, hæfileg mixtúra þess villta og vandaða. Það er Clapton. Rétta blandan. Ég býst við því að þetta verði einu tónleikar Claptons á Íslandi, enda færist aldurinn yfir. Ætla menn að missa af þessu tækifæri? Það má heita heimóttarskapur. 8. ágúst. Sjáumst í Egilshöll. Og sökkvum okkur í kallinn ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Unga fólkið og frjósemi María Rut Baldursdóttir,Sigríður Auðunsdóttir Skoðun
Miðasala á Clapton-tónleikana í Egilshöll hefst í dag. Ég fer. Annað er vitleysa. Clapton er náttúrlega guð. Man þegar ég hlustaði á gömlu Cream-plöturnar með ógnarstóru heyrnartólin utan um fermingarkollinn í Espilundinum heima. Upp úr miðri síðustu öld. Blind Faith. Yardbirds. Svo kom Derek-tímabilið, drykkjan og sullið og sódómurinn - og loks Rainbow-tónleikarnir ... sjálf upprisan ... búlivarðurinn og sólóið. Eins og gerst hafi í gær. Öll andlit Claptons. Ég man ekki betur en ég hafi átt allt heila vínil-safnið. Líf mitt var eiginlega Claptonskt á tímabili. Það lá við að ég tæki tónlistina fram yfir konur ... þetta var eitthvað umfram annað popp á áttunda áratugnum; einhver blúsaður sársauki ... Badge. Getur eitthvað toppað tónleikaútgáfuna? Sá Clapton á Parken í Danmörku um árið. Kallinn kann þetta í þaula; galdurinn einhver bræðsla blúss og fágaðs rokks ... já, hæfileg mixtúra þess villta og vandaða. Það er Clapton. Rétta blandan. Ég býst við því að þetta verði einu tónleikar Claptons á Íslandi, enda færist aldurinn yfir. Ætla menn að missa af þessu tækifæri? Það má heita heimóttarskapur. 8. ágúst. Sjáumst í Egilshöll. Og sökkvum okkur í kallinn ... -SER.