Fastir pennar

Sígilt viðfangsefni

Þau eru fleiri en tölu verður á komið skiptin sem borgaryfirvöld og hagsmunaaðilar hafa blásið í herlúðra og sagst ætla að efla miðbæinn í Reykjavík. Þessi bæjarhluti virðist aldrei nokkurn tíma búa að nægu afli, alltaf þarf að efla hann meira og meira. Eða efla hann upp á nýtt.

Síðast gerðist þetta nú í vikunni þegar borgarstjórinn og formaður nýstofnaðs félags sem heitir Miðborgin okkar skrifuðu undir samning þar um. Þetta nýja félag hefur þann göfuga tilgang að efla verslun, þjónustu og menningu á svæðinu.

Þetta er auðvitað gott og blessað. Öflugur miðbær með blómstrandi verslun, þjónustu, menningu og mannlífi er prýði hverrar borgar.

Sumir myndu reyndar lýsa miðbænum í Reykjavík einmitt með þessum orðum, að þar blómstraði verslun, þjónusta, menning og mannlíf. En við þá upptalningu má svosem bæta ýmsu miður geðslegu sem fylgir miðbæjarlífi. Sumt af því kemur og fer en annað hefur skotið rótum.

Í gegnum árin hefur margt verið gert, stórt og smátt, til að efla miðbæinn. Spottar á Laugaveginum voru yfirbyggðir, bekkjum var fjölgað, gangstéttir breikkaðar, afgreiðslutími lengdur, hótelum fjölgað, byggt var í Skuggahverfinu, nærstræti lagfærð, bílastæðum fjölgað og umferðarkerfinu breytt. Þetta og margt fleira hefur verið gert í framhaldi af umræðum um að efla þurfi miðbæinn. Hafa þær umræður farið fram á vettvangi miðborgarsamtaka, miðborgarfélaga, miðborgarnefnda, miðborgarráða, miðborgarstjórna eða miðborgarstjóra. Í öllu falli miðborgareitthvað.

Eins og ofangreint sýnir er efling miðbæjarins sígilt viðfangsefni. Jafnvel má segja að það sé eftirsóknarvert viðfangsefni. Svo eftirsóknarvert að þar sem það hefur ekki verið til staðar hefur það verið búið til.

Á Akureyri voru umræður um miðbæinn lengi vel heldur fábrotnar. Þær snerust um hvort aka mætti um Hafnarstrætið og hvort gras eða steypa ætti að vera á Ráðhústorginu. Til að lyfta umræðunni á hærra plan var reist verslunarmiðstöð norður við Glerá. Þannig skópu Akureyringar sér alvöru miðbæjarvanda og glíma nú við að efla miðbæinn sinn.

Hafa þarf hugfast að miðbæjarefling snýst bara um að fá fleira fólk til að erindast í miðbænum og eyða þar fleiri krónum.

Líklega er það svo að á meðan fólki gefst færi á að spóka sig og ramba á milli verslana og veitingahúsa í stofuhita sækir það í verslunarmiðstöðvar þegar kalt er í veðri. Af því leiðir að talað verður um að efla þurfi miðbæi úti við sextugustu og sjöttu breiddargráðu þar til veðurfarið í landinu verður á við það sem ríkir við Miðjarðarhafið. Þegar það gerist taka svo við ný vandamál.

Eitt er það þó sem Miðborgin okkar gæti beitt sér fyrir til að gæða svæðið blómlegra lífi. Það er að fá Héraðsdóm Reykjavíkur, með sínu miður blómlega lífi, fluttan af Lækjartorgi og í einhverja skrifstofugötuna í austurborginni. Í staðinn mætti koma fyrir starfsemi í húsinu stóra sem borgararnir þurfa að sækja. Samt ekki banka.










×