Þjóðþrifamálin Bergsteinn Sigurðsson skrifar 15. maí 2009 03:00 Alþingismenn hafa nú verið leystir undan því oki að þurfa að mæta með bindi í vinnuna. Þetta leggst misvel í mannskapinn. Meðan hatursmenn slifsanna varpa öndinni léttar, óttast hinir íhaldsamari að nú fari Þráinn Bertelsson og Þór Saari að mæta í kvartbuxum og havaískyrtum í vinnuna og virðingunni fyrir löggjafarsamkundunni verði endanlega kastað fyrir róða. Sá ótti er kannski ekki ástæðulaus, því miðað við vinnubrögðin sem við urðum vitni að á nýafstöðnu vorþingi má mögulega til sanns vegar færa að snyrtilegur klæðnaður sé eitt af því fáa sem ljær Alþingi snefil af virðingarbrag núorðið. Sjálfsagt þurfum við ekki að hafa áhyggjur af því að senn fari þingmenn að mæta eins og umrenningar til fara en engu að síður er mikilvægt að komast að málamiðlun í þessum efnum, ná þverpólitískri sátt eins og sagt er. Hvað um að láta til dæmis útbúa sérstaka alþingismannabúninga? Það hefði nokkra ótvíræða kosti í för með sér. Í fyrsta lagi væru alþingismannabúningar til þess fallnir að lækka fatakostnað alþingismanna. Í öðru lagi gætu þeir dregið úr einelti á vinnustað, eins og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir benti á í ræðu á Alþingi: „Ég veit ekki betur en að hér í þingsal eigi allir herramenn að vera með bindi en sumir segja eigi að síður að það sé nokkuð mikið einelti í því." Það eru eflaust þung skref fyrir óbreyttan þingmann á þingfararkaupi að mæta með Dressmann-bindi um hálsinn vitandi af ráðherranum með silkislifsi frá Sævari Karli. Ég sé alþingismenn til dæmis fyrir mér í Henson-jogginggöllum og flíspeysum í stíl. Flokkarnir fengju vitaskuld allir búning í sínum lit: Sjálfstæðisflokkur bláan, Framsókn grænan, VG rauðan, Samfylking gulan og Borgarahreyfing appelsínugulan. Nafn hvers þingmanns yrði saumað á brjóstið og ráðherrar fengju buff að auki. Þetta yrði eflaust til þess fallið að efla innlenda framleiðslu. Össur þyrfti ekki að mæta svona klæddur á nema einn eða tvo fundi hjá Sameinuðu þjóðunum eða NATO og Henson hefði ekki undan við afgreiða pantanir að utan. Ég held að þingmenn myndu taka vel í þessa breytingu, guðslifandi fegnir að þurfa ekki að mæta í fleiri froðuviðtöl um hvað sé í fataskápnum og geta einbeitt sér að stjórnmálum. Enda eru stífpressuð jakkaföt og dragtir beinlínis hamlandi þegar maður ætlar að vera með frammíköll, málþóf og fjas um hvaða herbergi flokkurinn manns eigi að vera í. Þá hæfir þá Henson-galli, flíspeysa og buff betur tilefninu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Tvöfalt heilbrigðiskerfi – það lakara fyrir konur Reynir Arngrímsson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór
Alþingismenn hafa nú verið leystir undan því oki að þurfa að mæta með bindi í vinnuna. Þetta leggst misvel í mannskapinn. Meðan hatursmenn slifsanna varpa öndinni léttar, óttast hinir íhaldsamari að nú fari Þráinn Bertelsson og Þór Saari að mæta í kvartbuxum og havaískyrtum í vinnuna og virðingunni fyrir löggjafarsamkundunni verði endanlega kastað fyrir róða. Sá ótti er kannski ekki ástæðulaus, því miðað við vinnubrögðin sem við urðum vitni að á nýafstöðnu vorþingi má mögulega til sanns vegar færa að snyrtilegur klæðnaður sé eitt af því fáa sem ljær Alþingi snefil af virðingarbrag núorðið. Sjálfsagt þurfum við ekki að hafa áhyggjur af því að senn fari þingmenn að mæta eins og umrenningar til fara en engu að síður er mikilvægt að komast að málamiðlun í þessum efnum, ná þverpólitískri sátt eins og sagt er. Hvað um að láta til dæmis útbúa sérstaka alþingismannabúninga? Það hefði nokkra ótvíræða kosti í för með sér. Í fyrsta lagi væru alþingismannabúningar til þess fallnir að lækka fatakostnað alþingismanna. Í öðru lagi gætu þeir dregið úr einelti á vinnustað, eins og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir benti á í ræðu á Alþingi: „Ég veit ekki betur en að hér í þingsal eigi allir herramenn að vera með bindi en sumir segja eigi að síður að það sé nokkuð mikið einelti í því." Það eru eflaust þung skref fyrir óbreyttan þingmann á þingfararkaupi að mæta með Dressmann-bindi um hálsinn vitandi af ráðherranum með silkislifsi frá Sævari Karli. Ég sé alþingismenn til dæmis fyrir mér í Henson-jogginggöllum og flíspeysum í stíl. Flokkarnir fengju vitaskuld allir búning í sínum lit: Sjálfstæðisflokkur bláan, Framsókn grænan, VG rauðan, Samfylking gulan og Borgarahreyfing appelsínugulan. Nafn hvers þingmanns yrði saumað á brjóstið og ráðherrar fengju buff að auki. Þetta yrði eflaust til þess fallið að efla innlenda framleiðslu. Össur þyrfti ekki að mæta svona klæddur á nema einn eða tvo fundi hjá Sameinuðu þjóðunum eða NATO og Henson hefði ekki undan við afgreiða pantanir að utan. Ég held að þingmenn myndu taka vel í þessa breytingu, guðslifandi fegnir að þurfa ekki að mæta í fleiri froðuviðtöl um hvað sé í fataskápnum og geta einbeitt sér að stjórnmálum. Enda eru stífpressuð jakkaföt og dragtir beinlínis hamlandi þegar maður ætlar að vera með frammíköll, málþóf og fjas um hvaða herbergi flokkurinn manns eigi að vera í. Þá hæfir þá Henson-galli, flíspeysa og buff betur tilefninu.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun