Silfurslegið myrkur Gerður Kristný skrifar 23. nóvember 2009 06:00 38 ljóðabækur eru skráðar í Bókatíðindi í ár. Það er eilítið færra en í fyrra þegar þær voru 53 en það var líka met. Það er heldur ekki magnið sem skiptir mestu, heldur gæðin og nú hafa mörg afbragðsskáld sent frá sér ljóðabækur. Ber þar fyrst að nefna ljóðasafn Ingibjargar Haraldsdóttur. Það er undurfagurt með silfurlitaðri skreytingu á kápu og síðan er það svo eigulegt að í raun ætti að dreifa því inn á hvert heimili. Þeir sem ætla að gefa silfursafnið hennar Ingibjargar í jólagjöf er bent á að Dimma gaf fyrir nokkru út geisladisk með upplestri skáldsins. Ekki ónýtt ef hann fylgdi með. Frá Sigurði Pálssyni kom út Ljóðorkuþörf í haust, kraftmikil bók sem löðrungar lesandann veggja á milli. Þar tekur Sigurður meðal annars á hruninu og gerir það vel. Það er í raun merkilegt að sjá hvað hrunið hefur hleypt mikilli spennu í íslenska ljóðlist. Það snarkar í bók Sigurðar og sömuleiðis Ísaks Harðarsonar, Rennur upp um nótt. Þessir menn yrkja ekki ljóð sem maður dreypir af með litlafingur út í loftið. Hrunið er Ísaki líka hugleikið sem og hversdagslífið, Guð og svo birtist þarna sami vinalegi himinninn og í ljóðinu x sem Ísak birti gott ef ekki í Þjóðviljanum á 9. áratugnum. Þá var ég unglingur og hélt að ljóð ættu að vera leiðinleg. Ísak sýndi mér fram á annað. Ljóðmælanda Ísaks er annt um líðan þjóðar sinnar og gerir sitt ýtrasta til að hleypa bjartsýni inn í sálarkytrur hennar. Lesið þessar línur úr titilljóðinu: „Og jafnvel þótt slokkni á heiminum / þarf ekki að slokkna á okkur. / Logandi sólir erum við / og vitum hvar eldsneytið er að finna / og rennum upp um nótt./ - aldrei skærari en um niðdimma nótt." Hannyrðakonur og -karlar þessa lands ættu að sauma þessi orð með flatsaumi í koddaver hið snarasta og bjóða til sölu í Kolaportinu. Þjóðin myndi alveg örugglega sofa betur á meðan þessi orð seytluðu inn í heilabúið. Það er myrkur í titlinum á ljóðabók Ísaks og sömuleiðis Gyrðis Elíassonar og Ingunnar Snædal. Komin til að vera nóttin heitir bók Ingunnar og Gyrðis bók heitir Nokkur orð um kulnun sólar. Lífsháskinn vomar yfir ljóðum Gyrðis og ástarsorgin liðast um ljóð Ingunnar. Þau búa bæði yfir kímni og hlýju sem seiðir mann inn í myrkrið. Sum ljóðanna heimta að vera lesin upphátt á meðan öðrum hæfir betur að vera lesin í hljóði. Þótt þessi þjóð hafi fallið á alheimssamræmdaprófinu í reikningi kann hún svo sannarlega að yrkja ljóð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
38 ljóðabækur eru skráðar í Bókatíðindi í ár. Það er eilítið færra en í fyrra þegar þær voru 53 en það var líka met. Það er heldur ekki magnið sem skiptir mestu, heldur gæðin og nú hafa mörg afbragðsskáld sent frá sér ljóðabækur. Ber þar fyrst að nefna ljóðasafn Ingibjargar Haraldsdóttur. Það er undurfagurt með silfurlitaðri skreytingu á kápu og síðan er það svo eigulegt að í raun ætti að dreifa því inn á hvert heimili. Þeir sem ætla að gefa silfursafnið hennar Ingibjargar í jólagjöf er bent á að Dimma gaf fyrir nokkru út geisladisk með upplestri skáldsins. Ekki ónýtt ef hann fylgdi með. Frá Sigurði Pálssyni kom út Ljóðorkuþörf í haust, kraftmikil bók sem löðrungar lesandann veggja á milli. Þar tekur Sigurður meðal annars á hruninu og gerir það vel. Það er í raun merkilegt að sjá hvað hrunið hefur hleypt mikilli spennu í íslenska ljóðlist. Það snarkar í bók Sigurðar og sömuleiðis Ísaks Harðarsonar, Rennur upp um nótt. Þessir menn yrkja ekki ljóð sem maður dreypir af með litlafingur út í loftið. Hrunið er Ísaki líka hugleikið sem og hversdagslífið, Guð og svo birtist þarna sami vinalegi himinninn og í ljóðinu x sem Ísak birti gott ef ekki í Þjóðviljanum á 9. áratugnum. Þá var ég unglingur og hélt að ljóð ættu að vera leiðinleg. Ísak sýndi mér fram á annað. Ljóðmælanda Ísaks er annt um líðan þjóðar sinnar og gerir sitt ýtrasta til að hleypa bjartsýni inn í sálarkytrur hennar. Lesið þessar línur úr titilljóðinu: „Og jafnvel þótt slokkni á heiminum / þarf ekki að slokkna á okkur. / Logandi sólir erum við / og vitum hvar eldsneytið er að finna / og rennum upp um nótt./ - aldrei skærari en um niðdimma nótt." Hannyrðakonur og -karlar þessa lands ættu að sauma þessi orð með flatsaumi í koddaver hið snarasta og bjóða til sölu í Kolaportinu. Þjóðin myndi alveg örugglega sofa betur á meðan þessi orð seytluðu inn í heilabúið. Það er myrkur í titlinum á ljóðabók Ísaks og sömuleiðis Gyrðis Elíassonar og Ingunnar Snædal. Komin til að vera nóttin heitir bók Ingunnar og Gyrðis bók heitir Nokkur orð um kulnun sólar. Lífsháskinn vomar yfir ljóðum Gyrðis og ástarsorgin liðast um ljóð Ingunnar. Þau búa bæði yfir kímni og hlýju sem seiðir mann inn í myrkrið. Sum ljóðanna heimta að vera lesin upphátt á meðan öðrum hæfir betur að vera lesin í hljóði. Þótt þessi þjóð hafi fallið á alheimssamræmdaprófinu í reikningi kann hún svo sannarlega að yrkja ljóð.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun