Ný hugsuní forystu 18. júlí 2009 06:00 Efnahagskrísan er birtingarmynd annars mun alvarlegri vanda, skorts á öflugum leiðtogum með heilbrigt gildismat og framtíðarsýn. Stjórnir og stjórnendur fyrirtækja hafa of lengi einblínt á skammtímagróða að því er virðist oft á kostnað skynsemi og siðferðis. Stjórnmálamenn horfa því miður oftast til skamms tíma og einblína á næsta prófkjör eða kosningar og virðast á köflum huga meira að eigin hag og flokksins, en að hag þjóðarinnar. Embættismenn og stofnanir hafa horft í gegnum fingur sér á óæskilega og hugsanlega ólöglega hegðun aðila sem þó áttu lögum samkvæmt að sæta opinberu eftirliti og viðurlögum við brotum. Allt gerðist þetta með aðstoð sérfræðinganna, endurskoðenda og lögfræðinga sem ýmist hönnuðu eða blessuðu hvern gjörning. En nú eru nýir tímar og íslenska þjóðin kallar eftir forystu, framtíðarsýn og heilbrigðum gildum. Níu mánuðum eftir algjört hrun íslensks efnahagslífs, þá bólar ekki á þeirri forystu á vettvangi stjórnmálanna og greina má bresti í samfélagssáttmálanum sem gætu hæglega ágerst. Viðskiptalífið er verulega laskað og þeir sem enn standa eru ýmist önnum kafnir í bráðaaðgerðum eða enn við sama heygarðshornið að skara eld að eigin köku. Sérfræðingarnir hafa margir hverjir tekið sæti í skilanefndum og eru ekki líklegir til forystu í þágu samfélagsins, enda tímakaupið ekki eins gott. Íslenska þjóðin kallar eftir leiðtoga, okkar eigin Obama, sem gefur þjóðinni von og leiðir hana úr krísunni. Slíkur leiðtogi virðist ekki vera í augsýn. En svarið er heldur ekki að finna í einhverri einni manneskju sem drýgir hetjudáð, svarið er að finna hjá þjóðinni sjálfri og nýrri hugsun í forystu. Við hljótum að vera sammála um að læra af mistökum fortíðar og leita leiða til að sameinast um framtíð og gildismat sem hugnast okkur öllum, færir okkur von og gefur okkur kraft til að framkvæma á ný. Við verðum að sameina kraftinn sem nú er að finna víða í grasrótinni og skapa farveg fyrir samstillt átak þjóðarinnar, átak sem skilar heilbrigðu og áhugaverðu samfélagi til framtíðar. Við stöndum frammi fyrir krefjandi verkefnum og sú nálgun og það hugarfar sem skóp vandann er ekki líklegt til að leysa hann. Við þurfum nýja nálgun. Við verðum að hætta að velta því fyrir okkur HVER hefur rétt fyrir sér og spyrja frekar HVAÐ er rétt fyrir þjóðina. Það eru hugrakkir einstaklingar eins og Ragnheiður Ríkharðsdóttir og Siv Friðleifsdóttir sem vekja von um að þrátt fyrir allt sé til fólk sem setur þjóðarhag ofar þröngu flokksræði. Þær fylgdu sinni sannfæringu í atkvæðagreiðslunni um aðildarviðræður þrátt fyrir að aðrir létu undan þrýstingi og greiddu atkvæði sér þvert um geð. Við þurfum ekki einn leiðtoga sem drýgir hetjudáð, við þurfum marga leiðtoga sem starfa af einlægni þvert á flokkadrætti og sýna umheiminum hvers lítil þjóð er megnug þegar hún stillir saman strengi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Unga fólkið og frjósemi María Rut Baldursdóttir,Sigríður Auðunsdóttir Skoðun
Efnahagskrísan er birtingarmynd annars mun alvarlegri vanda, skorts á öflugum leiðtogum með heilbrigt gildismat og framtíðarsýn. Stjórnir og stjórnendur fyrirtækja hafa of lengi einblínt á skammtímagróða að því er virðist oft á kostnað skynsemi og siðferðis. Stjórnmálamenn horfa því miður oftast til skamms tíma og einblína á næsta prófkjör eða kosningar og virðast á köflum huga meira að eigin hag og flokksins, en að hag þjóðarinnar. Embættismenn og stofnanir hafa horft í gegnum fingur sér á óæskilega og hugsanlega ólöglega hegðun aðila sem þó áttu lögum samkvæmt að sæta opinberu eftirliti og viðurlögum við brotum. Allt gerðist þetta með aðstoð sérfræðinganna, endurskoðenda og lögfræðinga sem ýmist hönnuðu eða blessuðu hvern gjörning. En nú eru nýir tímar og íslenska þjóðin kallar eftir forystu, framtíðarsýn og heilbrigðum gildum. Níu mánuðum eftir algjört hrun íslensks efnahagslífs, þá bólar ekki á þeirri forystu á vettvangi stjórnmálanna og greina má bresti í samfélagssáttmálanum sem gætu hæglega ágerst. Viðskiptalífið er verulega laskað og þeir sem enn standa eru ýmist önnum kafnir í bráðaaðgerðum eða enn við sama heygarðshornið að skara eld að eigin köku. Sérfræðingarnir hafa margir hverjir tekið sæti í skilanefndum og eru ekki líklegir til forystu í þágu samfélagsins, enda tímakaupið ekki eins gott. Íslenska þjóðin kallar eftir leiðtoga, okkar eigin Obama, sem gefur þjóðinni von og leiðir hana úr krísunni. Slíkur leiðtogi virðist ekki vera í augsýn. En svarið er heldur ekki að finna í einhverri einni manneskju sem drýgir hetjudáð, svarið er að finna hjá þjóðinni sjálfri og nýrri hugsun í forystu. Við hljótum að vera sammála um að læra af mistökum fortíðar og leita leiða til að sameinast um framtíð og gildismat sem hugnast okkur öllum, færir okkur von og gefur okkur kraft til að framkvæma á ný. Við verðum að sameina kraftinn sem nú er að finna víða í grasrótinni og skapa farveg fyrir samstillt átak þjóðarinnar, átak sem skilar heilbrigðu og áhugaverðu samfélagi til framtíðar. Við stöndum frammi fyrir krefjandi verkefnum og sú nálgun og það hugarfar sem skóp vandann er ekki líklegt til að leysa hann. Við þurfum nýja nálgun. Við verðum að hætta að velta því fyrir okkur HVER hefur rétt fyrir sér og spyrja frekar HVAÐ er rétt fyrir þjóðina. Það eru hugrakkir einstaklingar eins og Ragnheiður Ríkharðsdóttir og Siv Friðleifsdóttir sem vekja von um að þrátt fyrir allt sé til fólk sem setur þjóðarhag ofar þröngu flokksræði. Þær fylgdu sinni sannfæringu í atkvæðagreiðslunni um aðildarviðræður þrátt fyrir að aðrir létu undan þrýstingi og greiddu atkvæði sér þvert um geð. Við þurfum ekki einn leiðtoga sem drýgir hetjudáð, við þurfum marga leiðtoga sem starfa af einlægni þvert á flokkadrætti og sýna umheiminum hvers lítil þjóð er megnug þegar hún stillir saman strengi.