Júlía Margrét Alexandersdóttir: Óþægilegar áskoranir Júlía Margrét Alexandersdóttir skrifar 19. apríl 2010 06:00 Joan Craword var þekkt amerísk leikkona um miðja síðustu öld, þrisvar tilnefnd til Óskarsverðlauna, fjórum sinnum gift, og ættleiddi jafnmörg börn og hjónaböndin voru, háttalag sem virðist ekki síður henta líðandi stund í Hollywood. Úr fjarlægð, og jafnvel nálægð, virtist líf Joan með börnunum vænt og gott. Joan fékk hringekju og trúða í stór garðafmæli, talaði fjálglega um bestu stundir dagsins - með börnunum á kvöldin - og lét amerískt sjónvarp mynda sig heima við, mærðarleg sem móðir jörð á svip, með börnin í kringum sig. Það var því nokkuð áfall og vakti mikil viðbrögð þegar dóttir hennar, Christina Crawford, gaf út bók árið 1978, þar sem hún rekur hvernig móðir hennar beitti hana og bróður hennar alvarlegu líkamlegu og andlegu ofbeldi alla þeirra æsku. Viðbrögð margra vina og aðstandenda Joan voru þau að útiloka að Christina gæti verið að segja satt. Marlene Dietrich, Cesar Romeri, Van Johnson og fleiri stjörnur þessa tíma sögðu að ofbeldi hefði aldrei átt sér stað. Barnfóstrur, eldabuskur og starfsfólk hússins, auk einhverra samstarfsmanna Joan, svo sem Bette Davis, studdu hins vegar frásögn Christinu og fræg kvikmynd var gerð eftir bókinni, Mommie dearest, árið 1980. Christina er ekki fyrsta né síðasta fórnarlamb ofbeldis, sem lendir í því að vera ekki trúað. Slíkt gerist oftar en ekki, sérstaklega þegar gerendur njóta velgengni í starfi og koma vel fyrir út á við. Það er oft erfiðast að taka til heima hjá sér, og auk heldur fljótlegast að blása burt því óskemmtilega. Mér varð hugsað til Christinu þegar ég skoðaði fjölda þeirra sem hafa skráð sig í hópinn „Segjum nei við ofbeldi gegn konum" á Facebook (meðlimafjöldi telur yfir 4000) og hversu fyrirhafnarlítið það er að vera góður úr fjarlægð. Það er lítið hlass að lyfta að skrifa sig á hvers kyns undirskriftarlista og gerast meðlimur í „Nei-grúppum", mun auðveldara en takast á við ómjúklega áskorun. Mesta áskorunin í baráttunni gegn ofbeldi, og alvöru tækifæri til að breyta heiminum, er þegar ofbeldi uppgötvast í manns eigin ranni. Þegar upp kemst að sonur, bróðir, vinnufélagi eða vinur, hefur beitt ofbeldi. Þá fyrst rennur manns raunverulega ákall upp og maður fær ábúðarfullt tækifæri til að vinna gegn ofbeldi, fordæma það, styðja þolendur þess og fá hjálp handa gerendum. Þetta er enginn þykjustuleikur, enginn takki sem hægt er að smella á sem á stendur „join group" heldur gamanlaus og erfið vinna. Vert er að hafa í huga að þessi áskorun getur runnið upp hvenær sem er og gerandinn getur verið sá sem þér þykir vænst um. Ert þú tilbúinn? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Júlía Margrét Alexandersdóttir Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun
Joan Craword var þekkt amerísk leikkona um miðja síðustu öld, þrisvar tilnefnd til Óskarsverðlauna, fjórum sinnum gift, og ættleiddi jafnmörg börn og hjónaböndin voru, háttalag sem virðist ekki síður henta líðandi stund í Hollywood. Úr fjarlægð, og jafnvel nálægð, virtist líf Joan með börnunum vænt og gott. Joan fékk hringekju og trúða í stór garðafmæli, talaði fjálglega um bestu stundir dagsins - með börnunum á kvöldin - og lét amerískt sjónvarp mynda sig heima við, mærðarleg sem móðir jörð á svip, með börnin í kringum sig. Það var því nokkuð áfall og vakti mikil viðbrögð þegar dóttir hennar, Christina Crawford, gaf út bók árið 1978, þar sem hún rekur hvernig móðir hennar beitti hana og bróður hennar alvarlegu líkamlegu og andlegu ofbeldi alla þeirra æsku. Viðbrögð margra vina og aðstandenda Joan voru þau að útiloka að Christina gæti verið að segja satt. Marlene Dietrich, Cesar Romeri, Van Johnson og fleiri stjörnur þessa tíma sögðu að ofbeldi hefði aldrei átt sér stað. Barnfóstrur, eldabuskur og starfsfólk hússins, auk einhverra samstarfsmanna Joan, svo sem Bette Davis, studdu hins vegar frásögn Christinu og fræg kvikmynd var gerð eftir bókinni, Mommie dearest, árið 1980. Christina er ekki fyrsta né síðasta fórnarlamb ofbeldis, sem lendir í því að vera ekki trúað. Slíkt gerist oftar en ekki, sérstaklega þegar gerendur njóta velgengni í starfi og koma vel fyrir út á við. Það er oft erfiðast að taka til heima hjá sér, og auk heldur fljótlegast að blása burt því óskemmtilega. Mér varð hugsað til Christinu þegar ég skoðaði fjölda þeirra sem hafa skráð sig í hópinn „Segjum nei við ofbeldi gegn konum" á Facebook (meðlimafjöldi telur yfir 4000) og hversu fyrirhafnarlítið það er að vera góður úr fjarlægð. Það er lítið hlass að lyfta að skrifa sig á hvers kyns undirskriftarlista og gerast meðlimur í „Nei-grúppum", mun auðveldara en takast á við ómjúklega áskorun. Mesta áskorunin í baráttunni gegn ofbeldi, og alvöru tækifæri til að breyta heiminum, er þegar ofbeldi uppgötvast í manns eigin ranni. Þegar upp kemst að sonur, bróðir, vinnufélagi eða vinur, hefur beitt ofbeldi. Þá fyrst rennur manns raunverulega ákall upp og maður fær ábúðarfullt tækifæri til að vinna gegn ofbeldi, fordæma það, styðja þolendur þess og fá hjálp handa gerendum. Þetta er enginn þykjustuleikur, enginn takki sem hægt er að smella á sem á stendur „join group" heldur gamanlaus og erfið vinna. Vert er að hafa í huga að þessi áskorun getur runnið upp hvenær sem er og gerandinn getur verið sá sem þér þykir vænst um. Ert þú tilbúinn?
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun