Náðarbrauðið Gerður Kristný skrifar 12. apríl 2010 06:00 Við lifum á tímum gegndarlauss uppnáms og ekki var síðasta vika frí af slíku. Áslaug Guðrúnardóttir, fréttamaður Ríkissjónvarpsins, flutti sláandi frétt þar sem sýndar voru myndir sem virðast teknar úr launsátri aftan á fólk sem bíður í röð eftir náðarbrauði Fjölskylduhjálparinnar. Í frétt Áslaugar benti félagsfræðingurinn Harpa Njáls á að stjórnvöld hafi alla tíð vitað að hér á landi væri greiddur út lífeyrir sem ekki dygði til framfærslu. Þess vegna hafi stjórnvöld heldur ekki viljað reikna út hvað lífeyririnn þyrfti raunverulega að vera hár. Á hinum Norðurlöndunum væri félagslega kerfið byggt upp á jöfnuði en ekki frjálshyggju - eins og hér. Þess vegna þarf fólk að þola þá niðurlægingu að leita á náðir hjálparstofnana eftir brýnustu lífsnauðsynjum. Borgaryfirvöldum finnst mikilvægara að atvinnulaust fólk fái tækifæri til að leika golf en að það geti borðað. Í hugann kemur frásögnin af fátækrahælinu í bókinni um Emil í Kattholti. Þótt fátæklingunum hefði verið gefinn jólamatur fengu þeir ekki að njóta hans því ráðskonan stakk honum undan og át hann sjálf. Reykjavíkurborg virðist eiga fé en ætlar að verja því í golfvöll. Fleiri alvarlegar fréttir rak á fjörur fréttastofa því ekki höfðum við fyrr gert okkur grein fyrir því að saklausir borgarar létu í alvörunni lífið í hernaðarátökunum í Bagdad en fjölmiðlar tóku að fjalla um tölvupósta sem flogið hefðu á milli helstu hluthafanna í gamla Glitni og æðstu stjórnenda bankans. Afskipti eigendanna þykja hafa verið svona heldur í meira lagi. Margir hafa líka undrast að þessir menn hafi látið hanka sig á tölvupóstum í stað þess að ræða jafnmikilvæg efni í síma eða á lokuðum fundum en á brotunum sem Morgunblaðið birti úr tölvupóstunum sést að menn hafa verið býsna öruggir með sig. Orðalagið er kokhraust, enda er þetta skrifað á glæstum tímum þegar allt virtist mögulegt og orðið „skilanefnd" var okkur ekki enn tamt á tungu. Í einu af tölvuskeytum Jóns Ásgeirs Jóhannessonar til Lárusar Welding bankastjóra skrifar hann um mál sem hann hafi verið „að bögga með" og kveðst setja eitthvað „skýrt upp the bonus way". Að gera eitthvað „the bonus way" varð strax fleygt og gæti þetta orðatiltæki ef til vill komist í sama flokk og „Ekkert mál fyrir Jón Pál", „Minn tími mun koma" og „Ísland er stórasta land í heimi". Stundum hlotnast fjölmiðlum sá heiður að skýra okkur frá því sem við vissum í raun og veru alltaf. Það er ömurlegt að vera fátækur, fólk deyr í stríði og þeir sem eru valdamiklir og ríkir vilja verða enn valdameiri og ríkari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir Skoðun
Við lifum á tímum gegndarlauss uppnáms og ekki var síðasta vika frí af slíku. Áslaug Guðrúnardóttir, fréttamaður Ríkissjónvarpsins, flutti sláandi frétt þar sem sýndar voru myndir sem virðast teknar úr launsátri aftan á fólk sem bíður í röð eftir náðarbrauði Fjölskylduhjálparinnar. Í frétt Áslaugar benti félagsfræðingurinn Harpa Njáls á að stjórnvöld hafi alla tíð vitað að hér á landi væri greiddur út lífeyrir sem ekki dygði til framfærslu. Þess vegna hafi stjórnvöld heldur ekki viljað reikna út hvað lífeyririnn þyrfti raunverulega að vera hár. Á hinum Norðurlöndunum væri félagslega kerfið byggt upp á jöfnuði en ekki frjálshyggju - eins og hér. Þess vegna þarf fólk að þola þá niðurlægingu að leita á náðir hjálparstofnana eftir brýnustu lífsnauðsynjum. Borgaryfirvöldum finnst mikilvægara að atvinnulaust fólk fái tækifæri til að leika golf en að það geti borðað. Í hugann kemur frásögnin af fátækrahælinu í bókinni um Emil í Kattholti. Þótt fátæklingunum hefði verið gefinn jólamatur fengu þeir ekki að njóta hans því ráðskonan stakk honum undan og át hann sjálf. Reykjavíkurborg virðist eiga fé en ætlar að verja því í golfvöll. Fleiri alvarlegar fréttir rak á fjörur fréttastofa því ekki höfðum við fyrr gert okkur grein fyrir því að saklausir borgarar létu í alvörunni lífið í hernaðarátökunum í Bagdad en fjölmiðlar tóku að fjalla um tölvupósta sem flogið hefðu á milli helstu hluthafanna í gamla Glitni og æðstu stjórnenda bankans. Afskipti eigendanna þykja hafa verið svona heldur í meira lagi. Margir hafa líka undrast að þessir menn hafi látið hanka sig á tölvupóstum í stað þess að ræða jafnmikilvæg efni í síma eða á lokuðum fundum en á brotunum sem Morgunblaðið birti úr tölvupóstunum sést að menn hafa verið býsna öruggir með sig. Orðalagið er kokhraust, enda er þetta skrifað á glæstum tímum þegar allt virtist mögulegt og orðið „skilanefnd" var okkur ekki enn tamt á tungu. Í einu af tölvuskeytum Jóns Ásgeirs Jóhannessonar til Lárusar Welding bankastjóra skrifar hann um mál sem hann hafi verið „að bögga með" og kveðst setja eitthvað „skýrt upp the bonus way". Að gera eitthvað „the bonus way" varð strax fleygt og gæti þetta orðatiltæki ef til vill komist í sama flokk og „Ekkert mál fyrir Jón Pál", „Minn tími mun koma" og „Ísland er stórasta land í heimi". Stundum hlotnast fjölmiðlum sá heiður að skýra okkur frá því sem við vissum í raun og veru alltaf. Það er ömurlegt að vera fátækur, fólk deyr í stríði og þeir sem eru valdamiklir og ríkir vilja verða enn valdameiri og ríkari.