Mikilvægi stuðsins 21. janúar 2010 00:01 Þótt það blasi nú kannski ekki við, þá legg ég mikla áherslu á það að vera í stuði. Og ég er í mestu stuði ef ég fíla mig bæði hipp og kúl. Líði mér hvorki hipp né kúl þyrmir yfir mig þungbúið óöryggi og deyfð - já, almennt bara helvítis aumingjaskapur. Best er að vera í svo góðu stuði að maður spretti upp á morgnana, lagi sér rótsterkt kaffi og haldist í stuði fram á kvöld. Þannig er best að vera til. Þegar ekkert bítur á mann. Þegar maður getur hnarreistur starað framan í fólk fullur sjálfsöryggis og mikilfengleika. Nagli. Efnagrauturinn í heilanum í ofurjafnvægi. Maður kannski komandi úr ræktinni eins og bólgnar æðar sem slá af alefli á enninu bera fagurt vitni. Blastar FM í botn á fjölskyldubílnum og misskilur glott á gellu í næsta bíl. Þá líður manni eins og maður verði aldrei gamalmenni og hvað þá hrikalega ókúl lík. Nú eru erfiðir tímar í stuðinu. Ég sprett sjaldan á fætur, ligg bara eins og ræfill og kuðla sængina í heillöngum svefnrofunum þar til ég er næstum því orðinn of seinn. Ég held þetta sé skammdegið, vona það allavega. Nenni ekki að vera svona endalaust. Ég náði botninum nýlega þegar ég fór að haltra upp úr þurru. Held ég hafi tognað í svefni - hversu glatað er það? Við heltið bættist hljóð í öðrum skónum. Hittist þannig á að það var komið risagat á sólann þar sem gutlaði vatn af götunni. Í hverju skrefi heyrðist eins og verið væri að stinga fingri í fulla sultukrukku. Haltur með aumingjahljóð. Það er langt síðan mér hefur liðið jafn lítið kúl. Þetta átakanlega ekki-töff-ástand lagaðist fljótlega með nýjum skóm. Mér leið stórkostlega þegar ég hætti smám saman að vera haltur. Með hækkandi sól sé ég svo fram á enn meira stuð. Ég nenni ekki öðru en að vera bjartsýnn. Já, já, þetta endar allt á einn veg, en fjandinn hafi að ég velti mér upp úr því endalaust. Maður verður að hafa framtíðarsýn. Á fimmtugsafmælisárinu sé ég mig blasta FM í fíkniefnasalasvörtum Ford Mustang. Ég hef náð mér í töff brúnku á heimsreisunni. Ég er langt undir kjörþyngd og það er löngu búið að leysa Icesave. Dúndur góðæri er komið aftur og þegar ég keyri fram hjá Hörpu á Hafnarbakkanum blasir við risaauglýsing fyrir tónleikana mína í kvöld. Það er auðvitað löngu uppselt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Dettifoss: Lokað! Baldvin Esra Einarsson Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson Skoðun Svarað á sama máli Ingibjörg Ferdinandsdóttir Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Þótt það blasi nú kannski ekki við, þá legg ég mikla áherslu á það að vera í stuði. Og ég er í mestu stuði ef ég fíla mig bæði hipp og kúl. Líði mér hvorki hipp né kúl þyrmir yfir mig þungbúið óöryggi og deyfð - já, almennt bara helvítis aumingjaskapur. Best er að vera í svo góðu stuði að maður spretti upp á morgnana, lagi sér rótsterkt kaffi og haldist í stuði fram á kvöld. Þannig er best að vera til. Þegar ekkert bítur á mann. Þegar maður getur hnarreistur starað framan í fólk fullur sjálfsöryggis og mikilfengleika. Nagli. Efnagrauturinn í heilanum í ofurjafnvægi. Maður kannski komandi úr ræktinni eins og bólgnar æðar sem slá af alefli á enninu bera fagurt vitni. Blastar FM í botn á fjölskyldubílnum og misskilur glott á gellu í næsta bíl. Þá líður manni eins og maður verði aldrei gamalmenni og hvað þá hrikalega ókúl lík. Nú eru erfiðir tímar í stuðinu. Ég sprett sjaldan á fætur, ligg bara eins og ræfill og kuðla sængina í heillöngum svefnrofunum þar til ég er næstum því orðinn of seinn. Ég held þetta sé skammdegið, vona það allavega. Nenni ekki að vera svona endalaust. Ég náði botninum nýlega þegar ég fór að haltra upp úr þurru. Held ég hafi tognað í svefni - hversu glatað er það? Við heltið bættist hljóð í öðrum skónum. Hittist þannig á að það var komið risagat á sólann þar sem gutlaði vatn af götunni. Í hverju skrefi heyrðist eins og verið væri að stinga fingri í fulla sultukrukku. Haltur með aumingjahljóð. Það er langt síðan mér hefur liðið jafn lítið kúl. Þetta átakanlega ekki-töff-ástand lagaðist fljótlega með nýjum skóm. Mér leið stórkostlega þegar ég hætti smám saman að vera haltur. Með hækkandi sól sé ég svo fram á enn meira stuð. Ég nenni ekki öðru en að vera bjartsýnn. Já, já, þetta endar allt á einn veg, en fjandinn hafi að ég velti mér upp úr því endalaust. Maður verður að hafa framtíðarsýn. Á fimmtugsafmælisárinu sé ég mig blasta FM í fíkniefnasalasvörtum Ford Mustang. Ég hef náð mér í töff brúnku á heimsreisunni. Ég er langt undir kjörþyngd og það er löngu búið að leysa Icesave. Dúndur góðæri er komið aftur og þegar ég keyri fram hjá Hörpu á Hafnarbakkanum blasir við risaauglýsing fyrir tónleikana mína í kvöld. Það er auðvitað löngu uppselt.
Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun
Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun
Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun