Sannleikurinn er sagna bestur Charlotte Böving skrifar 19. ágúst 2010 06:00 Ég er leikhúsmaður (-kona) og vinna mín krefst þess að ég geti sagt sögur. Ekki bara sannar sögur, heldur líka sögur á mörkum sannleikans. Það hefur mér alltaf þótt erfitt. Sem barn var ég feimin og mér datt ekki í hug að segja ósatt. Ég var alveg nógu taugatrekkt samt. Tilhugsunin ein gerði mig óttaslegna og mér fannst ég með slíku myndi grafa mína eigin gröf. Þegar ég var tíu ára tók ég meðvitaða ákvörðun um að hætta þessari feimni og vandi mig á að horfa beint í augun á fólki sem ég talaði við. Um svipað leyti fór ég að rannsaka heim lyginnar. Á þeim tíma sagði ég mína fyrstu lygasögu. Ég var í sumarbústað með vinkonu. Hún var einbirni og mér þótti hún fá allt sem maður mögulega gat óskað sér. Meðal annars var mamma hennar heimavinnandi og hafði alltaf tíma til að baka. Í þetta skiptið hafði hún bakað græna bananaköku. Ég átti ekki til orð. Ég kannaðist við venjulegar brúnar bananakökur, en græn var eitthvað alveg nýtt og stórmerkilegt. „Hefurðu smakkað græna bananaköku?" spurði vinkona mín „Já" svaraði ég. „Nú? Hvenær?" spurði hún forvitin. „Ekki fyrir svo löngu, heima hjá umsjónarkennaranum." Þetta vakti aðdáun hennar. Við vorum öll svo hrifin af umsjónarkennaranum, sem var ung, falleg og góð. Að vera boðið heim til hennar hlaut að vera einstakt. „Ég sat í eldhúsinu hjá henni og borðaði græna bananaköku með börnunum hennar tveimur … Rosa góð kaka!" „Á hún börn?" spurði vinkonan. „Já, hún á strák og stelpu," svaraði ég brött, „það var svaka kósí." „Mamma," kallaði vinkona mín og hljóp til mömmu sinnar, sem sat í stofunni með vinkonu sinni, drakk kaffi úr fínum postulínsbolla og borðaði græna bananaköku. „Á Pia, umjónarkennarinn okkar, börn?" „Nei. Af hverju?" „Lotte segir að hún hafi borðað græna bananaköku heima hjá Piu og börnunum hennar tveimur." Þær horfðu allar á mig. En nýfundni hæfileiki minn að horfa beint í augun á fólki var horfinn. Það var þá sem ég ákvað að sleppa lygum. Sannleikurinn getur aldrei verið verri en það þegar upp kemst um lygina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Charlotte Böving Mest lesið Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Þegar Vestfjörðum gengur vel, gengur Íslandi vel Jón Páll Hreinsson Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Ég er leikhúsmaður (-kona) og vinna mín krefst þess að ég geti sagt sögur. Ekki bara sannar sögur, heldur líka sögur á mörkum sannleikans. Það hefur mér alltaf þótt erfitt. Sem barn var ég feimin og mér datt ekki í hug að segja ósatt. Ég var alveg nógu taugatrekkt samt. Tilhugsunin ein gerði mig óttaslegna og mér fannst ég með slíku myndi grafa mína eigin gröf. Þegar ég var tíu ára tók ég meðvitaða ákvörðun um að hætta þessari feimni og vandi mig á að horfa beint í augun á fólki sem ég talaði við. Um svipað leyti fór ég að rannsaka heim lyginnar. Á þeim tíma sagði ég mína fyrstu lygasögu. Ég var í sumarbústað með vinkonu. Hún var einbirni og mér þótti hún fá allt sem maður mögulega gat óskað sér. Meðal annars var mamma hennar heimavinnandi og hafði alltaf tíma til að baka. Í þetta skiptið hafði hún bakað græna bananaköku. Ég átti ekki til orð. Ég kannaðist við venjulegar brúnar bananakökur, en græn var eitthvað alveg nýtt og stórmerkilegt. „Hefurðu smakkað græna bananaköku?" spurði vinkona mín „Já" svaraði ég. „Nú? Hvenær?" spurði hún forvitin. „Ekki fyrir svo löngu, heima hjá umsjónarkennaranum." Þetta vakti aðdáun hennar. Við vorum öll svo hrifin af umsjónarkennaranum, sem var ung, falleg og góð. Að vera boðið heim til hennar hlaut að vera einstakt. „Ég sat í eldhúsinu hjá henni og borðaði græna bananaköku með börnunum hennar tveimur … Rosa góð kaka!" „Á hún börn?" spurði vinkonan. „Já, hún á strák og stelpu," svaraði ég brött, „það var svaka kósí." „Mamma," kallaði vinkona mín og hljóp til mömmu sinnar, sem sat í stofunni með vinkonu sinni, drakk kaffi úr fínum postulínsbolla og borðaði græna bananaköku. „Á Pia, umjónarkennarinn okkar, börn?" „Nei. Af hverju?" „Lotte segir að hún hafi borðað græna bananaköku heima hjá Piu og börnunum hennar tveimur." Þær horfðu allar á mig. En nýfundni hæfileiki minn að horfa beint í augun á fólki var horfinn. Það var þá sem ég ákvað að sleppa lygum. Sannleikurinn getur aldrei verið verri en það þegar upp kemst um lygina.
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun