Á hærra plani Bergsteinn Sigurðsson skrifar 1. október 2010 06:00 Munið þið eftir því þegar brandarakallinn í Seðlabankanum líkti starfslokum sínum við aftöku Jesú Krists? Það féll í frekar grýttan jarðveg. Meira að segja samflokksmenn hans - fyrrverandi lærisveinar - voru ekki alveg reiðubúnir að fallast á þennan málflutning, þorðu auðvitað ekki að púa en hummuðu þetta svona fram af sér og biðu eftir að hann færi af sviðinu. Nú grípur fjármagnsfrelsarinn aftur til nærtækustu samlíkingarinnar og segir að svik þingheims séu slík að sjálfur Júdas hefði hengt sig tvisvar. Og nú fær hann barasta merkilega góðar undirtektir. Eftir að hafa verið föst í heldur úldnu og fyrirsjánlegu fari undanfarin tvö ár, er gusturinn sem fylgir þeirri stigmagnandi geggjun sem hlaupið hefur í þjóðfélagsumræðuna á undanförnum dögum næstum því hressandi. Það er að segja ef hann væri ekki svona daunillur. Fólk sem fyrir tveimur árum sagði „rólegan æsing" og lýsti yfir vandlætingu á skrílnum og fólki afmynduðu af bræði, á nú í hreinustu vandræðum með að finna nógu ljót orð yfir blóðþyrsta ógeðsviðbjóðsgraftarpakkshyskið sem vill færa fyrrverandi forsætisráðherra fyrir landsdóm. Að mínu mati var óspaklegt að fara landsdómsleiðina. Það leikur enginn vafi á því að í ríkisstjórninni sem var við völd í hruninu, að ekki sé minnst á í þeirri sem ríkti á undan, sátu stjórnmálamenn sem bera mikla pólitíska ábyrgð á því ófremdarástandi sem varð. Fyrir það ættu þeir allir að þurfa að svara með einum eða öðrum hætti. Það mátti hins vegar vera ljóst löngu fyrirfram að landsdómsleiðin væri ekki vel til þess fallin - allra síst ef markmiðið var einhvers konar uppgjör og réttlæti. Nú hefur einmitt komið á daginn að landsdómsleiðin hefur þvert á móti haft þau áhrif að Geir H. Haarde er smám saman að verða álitinn eina fórnarlamb hrunsins, vandræðabakarinn sem á að hengja fyrir hrákasmiðinn. Gott ef það eru ekki farnar að kvisast út sögur um að sést hafi til þeirra Marðar Árnasonar og Atla Gíslasonar troða Geir ofan í íþróttatösku og sparka honum á milli sín. Íslensk stjórnmálaumræða siglir nú hraðbyri í þá átt að verða krumpaðri en hún hefur verið lengi. Í stað þess að nota tækifærið og henda óhreina tauinu beinustu leið í þvottavél, með góðum skammti af ofnæmisprófuðu auðmýkingarefni, var reynt að þrífa það með gamla laginu og sjóða það upp úr keitu. Afraksturinn verður eftir því og umræðunni hefur verið loksins verið lyft upp á þetta umbeðna „hærra plan". Til hamingju. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Bergsteinn Sigurðsson Skoðanir Mest lesið Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun
Munið þið eftir því þegar brandarakallinn í Seðlabankanum líkti starfslokum sínum við aftöku Jesú Krists? Það féll í frekar grýttan jarðveg. Meira að segja samflokksmenn hans - fyrrverandi lærisveinar - voru ekki alveg reiðubúnir að fallast á þennan málflutning, þorðu auðvitað ekki að púa en hummuðu þetta svona fram af sér og biðu eftir að hann færi af sviðinu. Nú grípur fjármagnsfrelsarinn aftur til nærtækustu samlíkingarinnar og segir að svik þingheims séu slík að sjálfur Júdas hefði hengt sig tvisvar. Og nú fær hann barasta merkilega góðar undirtektir. Eftir að hafa verið föst í heldur úldnu og fyrirsjánlegu fari undanfarin tvö ár, er gusturinn sem fylgir þeirri stigmagnandi geggjun sem hlaupið hefur í þjóðfélagsumræðuna á undanförnum dögum næstum því hressandi. Það er að segja ef hann væri ekki svona daunillur. Fólk sem fyrir tveimur árum sagði „rólegan æsing" og lýsti yfir vandlætingu á skrílnum og fólki afmynduðu af bræði, á nú í hreinustu vandræðum með að finna nógu ljót orð yfir blóðþyrsta ógeðsviðbjóðsgraftarpakkshyskið sem vill færa fyrrverandi forsætisráðherra fyrir landsdóm. Að mínu mati var óspaklegt að fara landsdómsleiðina. Það leikur enginn vafi á því að í ríkisstjórninni sem var við völd í hruninu, að ekki sé minnst á í þeirri sem ríkti á undan, sátu stjórnmálamenn sem bera mikla pólitíska ábyrgð á því ófremdarástandi sem varð. Fyrir það ættu þeir allir að þurfa að svara með einum eða öðrum hætti. Það mátti hins vegar vera ljóst löngu fyrirfram að landsdómsleiðin væri ekki vel til þess fallin - allra síst ef markmiðið var einhvers konar uppgjör og réttlæti. Nú hefur einmitt komið á daginn að landsdómsleiðin hefur þvert á móti haft þau áhrif að Geir H. Haarde er smám saman að verða álitinn eina fórnarlamb hrunsins, vandræðabakarinn sem á að hengja fyrir hrákasmiðinn. Gott ef það eru ekki farnar að kvisast út sögur um að sést hafi til þeirra Marðar Árnasonar og Atla Gíslasonar troða Geir ofan í íþróttatösku og sparka honum á milli sín. Íslensk stjórnmálaumræða siglir nú hraðbyri í þá átt að verða krumpaðri en hún hefur verið lengi. Í stað þess að nota tækifærið og henda óhreina tauinu beinustu leið í þvottavél, með góðum skammti af ofnæmisprófuðu auðmýkingarefni, var reynt að þrífa það með gamla laginu og sjóða það upp úr keitu. Afraksturinn verður eftir því og umræðunni hefur verið loksins verið lyft upp á þetta umbeðna „hærra plan". Til hamingju.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun