Íslensk gestrisni Ragnheiðar Tryggvadóttur skrifar 13. október 2011 06:00 Pönnukökur með sykri og rjóma, göngutúrar og einkakennsla í lopapeysuprjóni er meðal þess sem Íslendingar ætla að bjóða erlendum ferðamönnum upp á ef þeir vilja kíkja við. Mér skilst að Dorrit ætli sjálf að þeyta rjómann á Bessastaðabýlinu og Felix Bergsson ætlar að bjóða heim í ekta íslenskan mat. Það verður líka hægt að fara í notalegt fótabað með iðnaðarráðherra við sjávarsíðuna ef marka má myndbrot á vefsíðunni inspiredbyiceland.com! Sú leiðindaklisja að Íslendingar séu kuldalegir og lokaðir skal nú kveðin niður. Þá sögðust ungir tónlistarmenn hér í blaðinu um daginn ætla að bjóða upp á rokktónleika í heimahúsi á Airwaves um helgina og á liðinni Menningarnótt í Reykjavík buðu borgarbúar gestum og gangandi inn á gafl í vöfflur og kakó. Eins minnir mig að einhver Þingholtsbúinn hafi breytt heimili sínu í allsherjar leik- og tónleikahús á Menningarnótt og boðið upp á leiksýningar í svefnherberginu, tónleika í stofunni og myndlistarsýningu á ganginum. Heimilislegt andrúmsloft er eftirsóknarvert og eitthvað sem öllum líkar. Heimapartý var meira að segja þema á stórri árshátíð sem ég fór á í vor og hef ég sjaldan skemmt mér betur. Fermingarveislur heima í stofu eru líka aftur komnar í tísku og gestirnir raða sér nú í stofusófann með kökudiskana á hnjánum, í eintómum kósýheitum. Dalvíkingar hafa boðið landsmönnum í fiskisúpu heima hjá sér á Fiskidaginn mikla í nokkur ár og á Súðavík voru steiktar bláberjapönnukökur ofan í gesti á bæjarhátíðinni Bláberjadagar, nú í haust. Sú gestrisni að bjóða fólki í bæinn og drífa fram kaffi og með því hefur enda tíðkast í íslenskum sveitum gegnum aldirnar. Þegar samgöngur voru ekki eins og nú voru gestakomur mikilvægar til að fá fréttir og engum vísað á dyr. Það besta sem fannst í búrinu var borið í gestinn og sumum þótti ekkert minna duga en sautján sortir, eða þar um bil. „Guðlaun fyrir matinn,“ sagði gesturinn ef hann kunni að þakka fyrir sig. Vertu bara eins og heima hjá þér er sennilega það vinalegasta sem hægt er að segja við nokkurn mann. Það er nefnilega ekkert sjálfsagt að opna dyr sínar upp á gátt fyrir ókunnugum. Einhverjir myndu segja það trufla friðhelgi heimilisins. Ég vona bara að væntanlegir gestir kunni að meta pönnukökurnar og rjómann og kunni að þakka fyrir sig. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Ragnheiður Tryggvadóttir Skoðanir Mest lesið Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Tvöfalt heilbrigðiskerfi – það lakara fyrir konur Reynir Arngrímsson Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór
Pönnukökur með sykri og rjóma, göngutúrar og einkakennsla í lopapeysuprjóni er meðal þess sem Íslendingar ætla að bjóða erlendum ferðamönnum upp á ef þeir vilja kíkja við. Mér skilst að Dorrit ætli sjálf að þeyta rjómann á Bessastaðabýlinu og Felix Bergsson ætlar að bjóða heim í ekta íslenskan mat. Það verður líka hægt að fara í notalegt fótabað með iðnaðarráðherra við sjávarsíðuna ef marka má myndbrot á vefsíðunni inspiredbyiceland.com! Sú leiðindaklisja að Íslendingar séu kuldalegir og lokaðir skal nú kveðin niður. Þá sögðust ungir tónlistarmenn hér í blaðinu um daginn ætla að bjóða upp á rokktónleika í heimahúsi á Airwaves um helgina og á liðinni Menningarnótt í Reykjavík buðu borgarbúar gestum og gangandi inn á gafl í vöfflur og kakó. Eins minnir mig að einhver Þingholtsbúinn hafi breytt heimili sínu í allsherjar leik- og tónleikahús á Menningarnótt og boðið upp á leiksýningar í svefnherberginu, tónleika í stofunni og myndlistarsýningu á ganginum. Heimilislegt andrúmsloft er eftirsóknarvert og eitthvað sem öllum líkar. Heimapartý var meira að segja þema á stórri árshátíð sem ég fór á í vor og hef ég sjaldan skemmt mér betur. Fermingarveislur heima í stofu eru líka aftur komnar í tísku og gestirnir raða sér nú í stofusófann með kökudiskana á hnjánum, í eintómum kósýheitum. Dalvíkingar hafa boðið landsmönnum í fiskisúpu heima hjá sér á Fiskidaginn mikla í nokkur ár og á Súðavík voru steiktar bláberjapönnukökur ofan í gesti á bæjarhátíðinni Bláberjadagar, nú í haust. Sú gestrisni að bjóða fólki í bæinn og drífa fram kaffi og með því hefur enda tíðkast í íslenskum sveitum gegnum aldirnar. Þegar samgöngur voru ekki eins og nú voru gestakomur mikilvægar til að fá fréttir og engum vísað á dyr. Það besta sem fannst í búrinu var borið í gestinn og sumum þótti ekkert minna duga en sautján sortir, eða þar um bil. „Guðlaun fyrir matinn,“ sagði gesturinn ef hann kunni að þakka fyrir sig. Vertu bara eins og heima hjá þér er sennilega það vinalegasta sem hægt er að segja við nokkurn mann. Það er nefnilega ekkert sjálfsagt að opna dyr sínar upp á gátt fyrir ókunnugum. Einhverjir myndu segja það trufla friðhelgi heimilisins. Ég vona bara að væntanlegir gestir kunni að meta pönnukökurnar og rjómann og kunni að þakka fyrir sig.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun