Mannúð á hrakhólum Kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 24. júlí 2012 10:15 Stundum virðist sem Íslendingum hafi tekist að flækja hluti sem mest þeir mega þegar kemur að blessaðri stjórnsýslunni, bæði hvað pólitíkina og embættin sjálf varðar. Hvernig stendur til dæmis á því að við höfum komið okkur upp kerfi þar sem hælisleitendur bíða árum saman á milli vonar og ótta eftir afgreiðslu umsókna sinna? Trauðla er það skilvirkt, hvað þá mannúðlegt, að kippa fólki út úr mannlegu samfélagi og geyma í limbói í nokkur ár á meðan umsóknir velkjast í kerfinu. Umsóknum hælisleitenda hefur fjölgað undanfarin ár. Í svari innanríkisráðherra um þessi mál, sem var lagt fram í júní, kemur fram að á síðustu tveimur árum hafi hælisleitendum hér á landi fjölgað um tæplega 50% á milli ára og því megi reikna með að þær verði yfir 100 á árinu 2012. Í sama svari kemur fram að innanríkisráðherra telji að það geti lækkað aukaútgjöld vegna umönnunar hælisleitenda að ráða tvo nýja lögfræðinga til stofnunarinnar. Nú hefur forstöðumaður Útlendingastofnunar sagt að bæta þurfi fjórum lögfræðingum við, en ekki tveimur. Markmiðið er að hægt sé að afgreiða umsóknir hælisleitenda á innan við sex mánuðum. Fyrir því liggja einnig efnahagsleg rök, en í títtnefndu svari kemur fram að beinn kostnaður af umönnun hælisleitenda í eitt ár sé um 2,6 milljónir króna. Þetta ætti því að vera tiltölulega einfalt reikningsdæmi, þó aðeins sé horft á krónur og aura. Peningar eiga hins vegar ekki að ráða ferðinni þegar kemur að málum þess örvinglaða fólks sem hingað leitar eftir betri framtíð. Þegar blautur og hrakinn ferðalangur fannst á hrakhólum fyrr á tíðum var ekki hugsað fyrst og fremst um hvort þröngt væri í búi, heldur gengið úr rúmum og besti viðurgjörningur dreginn fram. Þetta var kallað sveitagestrisni og af þessu stærum við okkur þegar sá gállinn er á okkur. Minna fer fyrir henni varðandi það fólk sem kúldrast árum saman í félagslegri einangrun og fullkominni óvissu um eigin framtíð. Einfaldleikinn ætti að vera leiðarljós í allri stjórnsýslu, en á því er meinbugur. Ef ljóst er að hælisleitendum mun fjölga, nú þá þarf að bregðast við því með því að fjölga starfsmönnum. Flóknara er það nú ekki. Mannúðin og krónutalningin fara saman þegar að því kemur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Óttarsson Proppé Mest lesið Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun
Stundum virðist sem Íslendingum hafi tekist að flækja hluti sem mest þeir mega þegar kemur að blessaðri stjórnsýslunni, bæði hvað pólitíkina og embættin sjálf varðar. Hvernig stendur til dæmis á því að við höfum komið okkur upp kerfi þar sem hælisleitendur bíða árum saman á milli vonar og ótta eftir afgreiðslu umsókna sinna? Trauðla er það skilvirkt, hvað þá mannúðlegt, að kippa fólki út úr mannlegu samfélagi og geyma í limbói í nokkur ár á meðan umsóknir velkjast í kerfinu. Umsóknum hælisleitenda hefur fjölgað undanfarin ár. Í svari innanríkisráðherra um þessi mál, sem var lagt fram í júní, kemur fram að á síðustu tveimur árum hafi hælisleitendum hér á landi fjölgað um tæplega 50% á milli ára og því megi reikna með að þær verði yfir 100 á árinu 2012. Í sama svari kemur fram að innanríkisráðherra telji að það geti lækkað aukaútgjöld vegna umönnunar hælisleitenda að ráða tvo nýja lögfræðinga til stofnunarinnar. Nú hefur forstöðumaður Útlendingastofnunar sagt að bæta þurfi fjórum lögfræðingum við, en ekki tveimur. Markmiðið er að hægt sé að afgreiða umsóknir hælisleitenda á innan við sex mánuðum. Fyrir því liggja einnig efnahagsleg rök, en í títtnefndu svari kemur fram að beinn kostnaður af umönnun hælisleitenda í eitt ár sé um 2,6 milljónir króna. Þetta ætti því að vera tiltölulega einfalt reikningsdæmi, þó aðeins sé horft á krónur og aura. Peningar eiga hins vegar ekki að ráða ferðinni þegar kemur að málum þess örvinglaða fólks sem hingað leitar eftir betri framtíð. Þegar blautur og hrakinn ferðalangur fannst á hrakhólum fyrr á tíðum var ekki hugsað fyrst og fremst um hvort þröngt væri í búi, heldur gengið úr rúmum og besti viðurgjörningur dreginn fram. Þetta var kallað sveitagestrisni og af þessu stærum við okkur þegar sá gállinn er á okkur. Minna fer fyrir henni varðandi það fólk sem kúldrast árum saman í félagslegri einangrun og fullkominni óvissu um eigin framtíð. Einfaldleikinn ætti að vera leiðarljós í allri stjórnsýslu, en á því er meinbugur. Ef ljóst er að hælisleitendum mun fjölga, nú þá þarf að bregðast við því með því að fjölga starfsmönnum. Flóknara er það nú ekki. Mannúðin og krónutalningin fara saman þegar að því kemur.
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun