Vetur sjálfsánægjunnar Friðrika Benónýs skrifar 1. nóvember 2012 08:00 Þessi vetur lítur út fyrir að verða óvenju harður. Ekki endilega hvað veðurfar varðar heldur eru það kosningarnar í vor sem hörkunni valda. Frambjóðendur eru nú þegar, í upphafi nóvembermánaðar, komnir í skotgrafirnar fyrir prófkjörin. Flíka sínu eigin ágæti á kostnað annarra frambjóðenda og bombardera blásaklausa kjósendur með Facebook-síðum, vefsíðum, tilkynningum, fjölskyldumyndum og innihaldslausum viðtölum í fjölmiðlum. Hver og einn reynir að sannfæra okkur um yfirburði sína fram yfir aðra valkosti til að gegna þessu fyrirlitnasta starfi á landinu. Hnútukastið er hafið og hér eru menn þó að keppa við samherja sína. Hjálpi okkur allar vættir þegar prófkjörunum lýkur og menn fara að snúa sér að því að níða skóinn af pólitískum andstæðingum. Auðvitað er þakkarvert að einhverjir skuli vera tilbúnir að leggja það á sig að sitja á löggjafarþinginu. Og auðvitað er blessuðu fólkinu vorkunn að þurfa að standa í mittisdjúpri prófkjörseðjunni og veifa öllum öngum til að vekja á sér athygli. Aumingja blessaðar manneskjurnar. Og kannski er það lágmarkssjálfsbjargarviðleitni að skipta um flokk eða kjördæmi ef menn sjá fram á að hljóta ekki brautargengi í prófkjöri þar sem þeir eru núna. Kannski. En ósköp er það nú samt illa til þess fallið að sannfæra væntanlega kjósendur um að hér fari manneskja sem hafi pólitískar hugsjónir að leiðarljósi. Nema maður hafi bara fullkomlega misskilið það hugtak og hugsjónamennska nútímans snúist einfaldlega um að ota sínum tota og hlaða undir eigin rass. Miðað við sjálfslýsingar prófkjörsframbjóðenda mætti reyndar ætla að hér væru slík valmenni (og já, konur eru menn) á ferð að þjóðin biði þess aldrei bætur ef þeir kæmust ekki á þing. Sem virkar fremur undarlega á hinn almenna kjósanda sem fylgst hefur með frammistöðu þessara sömu frambjóðenda á yfirstandandi þingi. Er persónuleikabreyting innifalin í ímyndarsköpun nútíma pólitíkusa fyrir prófkjör? Já, þetta verður harður vetur. Þegar sjálfshóli prófkjörskandídata lýkur hefst endursköpun sögunnar þar sem öllum staðreyndum frá síðustu fjórum árum verður snúið á haus. Allir flokkar hafa staðið sig frábærlega að eigin mati og allir aðrir flokkar hafa staðið sig hörmulega samkvæmt sama mati. Hringekjan mun snúast fram á vor og þá kemur væntanlega í ljós hvort sú skoðun pólitíkusa að kjósendur séu auðtrúa fífl með gullfiskaminni á við rök að styðjast. Þangað til er eina vörnin að slökkva á öllum fréttamiðlum, skrá sig út af Facebook og finna sér eitthvað uppbyggilegra að iðja en að hlusta á sjálfsánægjurausið og skítkastið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Friðrika Benónýsdóttir Mest lesið Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Þessi vetur lítur út fyrir að verða óvenju harður. Ekki endilega hvað veðurfar varðar heldur eru það kosningarnar í vor sem hörkunni valda. Frambjóðendur eru nú þegar, í upphafi nóvembermánaðar, komnir í skotgrafirnar fyrir prófkjörin. Flíka sínu eigin ágæti á kostnað annarra frambjóðenda og bombardera blásaklausa kjósendur með Facebook-síðum, vefsíðum, tilkynningum, fjölskyldumyndum og innihaldslausum viðtölum í fjölmiðlum. Hver og einn reynir að sannfæra okkur um yfirburði sína fram yfir aðra valkosti til að gegna þessu fyrirlitnasta starfi á landinu. Hnútukastið er hafið og hér eru menn þó að keppa við samherja sína. Hjálpi okkur allar vættir þegar prófkjörunum lýkur og menn fara að snúa sér að því að níða skóinn af pólitískum andstæðingum. Auðvitað er þakkarvert að einhverjir skuli vera tilbúnir að leggja það á sig að sitja á löggjafarþinginu. Og auðvitað er blessuðu fólkinu vorkunn að þurfa að standa í mittisdjúpri prófkjörseðjunni og veifa öllum öngum til að vekja á sér athygli. Aumingja blessaðar manneskjurnar. Og kannski er það lágmarkssjálfsbjargarviðleitni að skipta um flokk eða kjördæmi ef menn sjá fram á að hljóta ekki brautargengi í prófkjöri þar sem þeir eru núna. Kannski. En ósköp er það nú samt illa til þess fallið að sannfæra væntanlega kjósendur um að hér fari manneskja sem hafi pólitískar hugsjónir að leiðarljósi. Nema maður hafi bara fullkomlega misskilið það hugtak og hugsjónamennska nútímans snúist einfaldlega um að ota sínum tota og hlaða undir eigin rass. Miðað við sjálfslýsingar prófkjörsframbjóðenda mætti reyndar ætla að hér væru slík valmenni (og já, konur eru menn) á ferð að þjóðin biði þess aldrei bætur ef þeir kæmust ekki á þing. Sem virkar fremur undarlega á hinn almenna kjósanda sem fylgst hefur með frammistöðu þessara sömu frambjóðenda á yfirstandandi þingi. Er persónuleikabreyting innifalin í ímyndarsköpun nútíma pólitíkusa fyrir prófkjör? Já, þetta verður harður vetur. Þegar sjálfshóli prófkjörskandídata lýkur hefst endursköpun sögunnar þar sem öllum staðreyndum frá síðustu fjórum árum verður snúið á haus. Allir flokkar hafa staðið sig frábærlega að eigin mati og allir aðrir flokkar hafa staðið sig hörmulega samkvæmt sama mati. Hringekjan mun snúast fram á vor og þá kemur væntanlega í ljós hvort sú skoðun pólitíkusa að kjósendur séu auðtrúa fífl með gullfiskaminni á við rök að styðjast. Þangað til er eina vörnin að slökkva á öllum fréttamiðlum, skrá sig út af Facebook og finna sér eitthvað uppbyggilegra að iðja en að hlusta á sjálfsánægjurausið og skítkastið.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun