Höfum við rétt á að eldast Charlotte Böving skrifar 8. apríl 2013 09:00 Vááá segjum við við konur – þú lítur út fyrir að vera tíu árum yngri en þú ert. Við viðurkennum, dáumst að og öfundum konur sem líta út fyrir að vera yngri en þær eru. Ég heyri þetta aldrei sagt við karlmenn eða konur undir 35 ára. Það er stöðugt verið að kynna fyrir mér hinar og þessar töfralausnirnar sem eiga að fela aldur minn. Ég get valið milli krema, brokkolís og bótox, andlitslyftinga, brjóstalyftinga, fitusogs – gráu hárunum fjölgar við það eitt að hugsa um þetta allt saman – en þau get ég jú litað. Hvaða aðferð á ég að velja til að fela aldur minn? Á hverju hef ég efni? Hvað virkar, hve lengi virkar það og eru einhverjar aukaverkanir? Og hvers vegna þarf ég eiginlega að líta út fyrir að vera yngri en ég er? Síðasta spurningin er athyglisverð. Hvers vegna má ég ekki verða gömul og hrukkótt? Er það fyrir sjálfa mig eða aðra? Orðin gömul langar mig áfram að vera opin og forvitin manneskja sem þorir að taka áhættur. Mig langar enn að taka virkan þátt í samfélaginu og vera í góðu andlegu og líkamlegu formi. Ég á ekki von á því að breyta þessum hlutum bara af því að ég eldist. En hvers vegna má ég ekki líta út fyrir að vera gömul? Við hvað erum við svona hræddar? Í ellinni missum við þann kynþokka sem felst í því að vera frjó kona. Á einhverju frumstæðu plani verðum við óáhugaverðar í augum samfélagsins (og karlanna?) þegar við getum ekki lengur eignast börn. Og kannski eigum við erfiðara með að tileinka okkur nýja þekkingu og hæfni – sem er oft nauðsynlegt í hátæknisamfélagi. En það hlýtur að vera fleira í lífinu sem gefur gildi en kynþokki og þekking? Þegar við eldumst verðum við að einbeita okkur að öðrum gildum en ytra útliti. Þetta hljómar margþvælt, en ætli við verðum ekki óhjákvæmilega að huga að innri þáttum þegar við töpum hinni ytri fegurð. Það getur reynst sársaukafullt ef innra lífið þarfnast rækilegrar tiltektar eða breytinga. En í baráttunni fyrir eilífri æsku sitjum við fastar við að einblína á ytri gildi – sem einfaldlega er fyrirfram töpuð barátta. Öll þessi sófaheimspeki vekur hjá mér löngun í rauðvínsglas af góðum árgangi og nýbakað brauð með Gamla Óla-osti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Charlotte Böving Mest lesið Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun
Vááá segjum við við konur – þú lítur út fyrir að vera tíu árum yngri en þú ert. Við viðurkennum, dáumst að og öfundum konur sem líta út fyrir að vera yngri en þær eru. Ég heyri þetta aldrei sagt við karlmenn eða konur undir 35 ára. Það er stöðugt verið að kynna fyrir mér hinar og þessar töfralausnirnar sem eiga að fela aldur minn. Ég get valið milli krema, brokkolís og bótox, andlitslyftinga, brjóstalyftinga, fitusogs – gráu hárunum fjölgar við það eitt að hugsa um þetta allt saman – en þau get ég jú litað. Hvaða aðferð á ég að velja til að fela aldur minn? Á hverju hef ég efni? Hvað virkar, hve lengi virkar það og eru einhverjar aukaverkanir? Og hvers vegna þarf ég eiginlega að líta út fyrir að vera yngri en ég er? Síðasta spurningin er athyglisverð. Hvers vegna má ég ekki verða gömul og hrukkótt? Er það fyrir sjálfa mig eða aðra? Orðin gömul langar mig áfram að vera opin og forvitin manneskja sem þorir að taka áhættur. Mig langar enn að taka virkan þátt í samfélaginu og vera í góðu andlegu og líkamlegu formi. Ég á ekki von á því að breyta þessum hlutum bara af því að ég eldist. En hvers vegna má ég ekki líta út fyrir að vera gömul? Við hvað erum við svona hræddar? Í ellinni missum við þann kynþokka sem felst í því að vera frjó kona. Á einhverju frumstæðu plani verðum við óáhugaverðar í augum samfélagsins (og karlanna?) þegar við getum ekki lengur eignast börn. Og kannski eigum við erfiðara með að tileinka okkur nýja þekkingu og hæfni – sem er oft nauðsynlegt í hátæknisamfélagi. En það hlýtur að vera fleira í lífinu sem gefur gildi en kynþokki og þekking? Þegar við eldumst verðum við að einbeita okkur að öðrum gildum en ytra útliti. Þetta hljómar margþvælt, en ætli við verðum ekki óhjákvæmilega að huga að innri þáttum þegar við töpum hinni ytri fegurð. Það getur reynst sársaukafullt ef innra lífið þarfnast rækilegrar tiltektar eða breytinga. En í baráttunni fyrir eilífri æsku sitjum við fastar við að einblína á ytri gildi – sem einfaldlega er fyrirfram töpuð barátta. Öll þessi sófaheimspeki vekur hjá mér löngun í rauðvínsglas af góðum árgangi og nýbakað brauð með Gamla Óla-osti.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun