Nýjasta tækni og vísindi Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 6. janúar 2014 07:00 Þegar ég hugsa um barnæsku mína er hún meira og minna í svarthvítu. Bæði er mjög langt síðan hún var (allt sem gerðist fyrir löngu síðan var svarthvítt) og svo var ekki keypt litasjónvarp á mínu heimili fyrr en upp úr 1990. Eðlilega hafði ég því minni áhuga á sjónvarpinu en jafnaldrar mínir. Ég lék mér með skeljar og bein, smíðaði kassabíla og hljóp upp og niður Bakarabrekku með gjörðina mína á meðan augu innipúkanna vina minna urðu að kössum. Mér þótti það aldrei neitt tiltökumál að vera mörgum árum á eftir öðrum í tækninni. Notkun þeirra „nýjunga“ sem ég þó hef tileinkað mér hefur undantekningarlaust komið til vegna inngripa vina og vandamanna. Í árslok 2006 gaf vinkona mín mér Nokia-símann sem ég notaði þar til nú fyrir helgi. Vorið 2007 fékk vinur minn nóg og gaf mér mína fyrstu tölvu. Og síðasta föstudag seldi vinnufélagi minn mér gamla snjallsímann sinn fyrir slikk. Honum blöskraði samanlímda hryggðarmyndin sem gamli síminn minn var orðinn. En svona var ég alinn upp. Hluti skal nota þar til þeir verða ónýtir. Annað er peningaeyðsla og hégómi. Kannski misminnir mig. Þetta er allavega mantran sem ég hef þulið til að afsaka frumstæðan lífsstíl minn. Hamingjan er ekki fólgin í því að sanka að sér dauðum hlutum. Jé ræt. Á þremur dögum er nýi síminn orðinn minn besti vinur. Ég er kominn með Instagram, Twitter, Vine, allt heila klabbið. Að vísu bólar lítið á því ógrynni Snapchat-túttumyndbanda sem kunningjakonur lofuðu mér í von um að lokka mig inn í nútímann, en að öðru leyti er ég mjög ánægður með apparatið. Og núna er ég kominn á bragðið. Mig langar að kaupa öll þau tæki og tól sem ég áður fussaði yfir. Ég mun ekki unna mér hvíldar fyrr en ég er búinn að fjárfesta í spjaldtölvu og þrívíddarsjónvarpi, og ég tel niður dagana þar til Google Glass fer í almenna sölu. Ég hef verið hnepptur í þrældóm tækninnar og það verður ekki aftursnúið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson Skoðun
Þegar ég hugsa um barnæsku mína er hún meira og minna í svarthvítu. Bæði er mjög langt síðan hún var (allt sem gerðist fyrir löngu síðan var svarthvítt) og svo var ekki keypt litasjónvarp á mínu heimili fyrr en upp úr 1990. Eðlilega hafði ég því minni áhuga á sjónvarpinu en jafnaldrar mínir. Ég lék mér með skeljar og bein, smíðaði kassabíla og hljóp upp og niður Bakarabrekku með gjörðina mína á meðan augu innipúkanna vina minna urðu að kössum. Mér þótti það aldrei neitt tiltökumál að vera mörgum árum á eftir öðrum í tækninni. Notkun þeirra „nýjunga“ sem ég þó hef tileinkað mér hefur undantekningarlaust komið til vegna inngripa vina og vandamanna. Í árslok 2006 gaf vinkona mín mér Nokia-símann sem ég notaði þar til nú fyrir helgi. Vorið 2007 fékk vinur minn nóg og gaf mér mína fyrstu tölvu. Og síðasta föstudag seldi vinnufélagi minn mér gamla snjallsímann sinn fyrir slikk. Honum blöskraði samanlímda hryggðarmyndin sem gamli síminn minn var orðinn. En svona var ég alinn upp. Hluti skal nota þar til þeir verða ónýtir. Annað er peningaeyðsla og hégómi. Kannski misminnir mig. Þetta er allavega mantran sem ég hef þulið til að afsaka frumstæðan lífsstíl minn. Hamingjan er ekki fólgin í því að sanka að sér dauðum hlutum. Jé ræt. Á þremur dögum er nýi síminn orðinn minn besti vinur. Ég er kominn með Instagram, Twitter, Vine, allt heila klabbið. Að vísu bólar lítið á því ógrynni Snapchat-túttumyndbanda sem kunningjakonur lofuðu mér í von um að lokka mig inn í nútímann, en að öðru leyti er ég mjög ánægður með apparatið. Og núna er ég kominn á bragðið. Mig langar að kaupa öll þau tæki og tól sem ég áður fussaði yfir. Ég mun ekki unna mér hvíldar fyrr en ég er búinn að fjárfesta í spjaldtölvu og þrívíddarsjónvarpi, og ég tel niður dagana þar til Google Glass fer í almenna sölu. Ég hef verið hnepptur í þrældóm tækninnar og það verður ekki aftursnúið.
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun