Hégómafulla móðirin Snærós Sindradóttir skrifar 5. júlí 2014 09:00 Móðurhlutverkið þykir óeigingjarnt og vanþakklátt starf. Það er þekkt stærð að mæður fá ekki frið á klósettinu og eftir að hafa alið upp stjúpbörnin tvö í tæplega þrjú ár hef ég fyrirgert rétti mínum til að læsa að mér í sturtu. Það var ótvíræður gæðastimpill á minni eigin mömmu þegar stjúpbróðir minn (fjölskyldumeðlimir mínir eru meira og minna ekkert skyld hver öðrum) sagði að mamma mín væri svo góð því hún hugsaði alltaf um okkur börnin fyrst. Þess vegna kom það mér á óvart þegar ég vaknaði, með vömbina út í loftið, og áttaði mig á því að það hégómafyllsta sem ég hef á ævi minni gert er að eiga von á frumburðinum. Ég sem hafði planað að vera í móður Teresu-hlutverkinu. Æðrulaus gagnvart því að „takast á við þetta nýja ábyrgðarfulla verkefni“. Ég ætlaði að segja spekingslega út í loftið „Ég vona bara að barnið verði heilbrigt og annað skiptir engu máli.“ Kjaftæði. Það sló saman í höfðinu á mér. Þegar ég var hálfnuð með meðgönguna kveikti ég allt í einu á því að ég væri ekki bara að eignast eitthvað barn út í bláinn. Ég væri að eignast barn með minni eigin genasamsetningu. Hugsið ykkur. Sama hvaða mótþróakast þetta barn mun taka þá á ég alltaf helminginn af svamlandi litningum þess. Ég myndi eigna mér fleiri ef ég bara gæti. Og upphófst þá hégómaleg upptalning á kostum mínum. Ég vona svo innilega að barnið erfi góða skapið mitt. Og djöfull vona ég að barnið fái varir í þykkara lagi. Það væri ekki verra ef barnið yrði hávaxið eins og mamma sín og fengi í vöggugjöf hæfileikann til að verða sólbrúnt. Barnið má gjarnan erfa gáfurnar sem skiluðu mér fluglæsri inn í grunnskólann. Og hæfileikinn til að taka ákvarðanir hratt og örugglega, það þarf að koma frá mér. Barnið má svo taka rýmisgreindina frá pabba sínum. Og almenn skynsemi erfist vonandi frá honum líka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Snærós Sindradóttir Mest lesið Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson Skoðun
Móðurhlutverkið þykir óeigingjarnt og vanþakklátt starf. Það er þekkt stærð að mæður fá ekki frið á klósettinu og eftir að hafa alið upp stjúpbörnin tvö í tæplega þrjú ár hef ég fyrirgert rétti mínum til að læsa að mér í sturtu. Það var ótvíræður gæðastimpill á minni eigin mömmu þegar stjúpbróðir minn (fjölskyldumeðlimir mínir eru meira og minna ekkert skyld hver öðrum) sagði að mamma mín væri svo góð því hún hugsaði alltaf um okkur börnin fyrst. Þess vegna kom það mér á óvart þegar ég vaknaði, með vömbina út í loftið, og áttaði mig á því að það hégómafyllsta sem ég hef á ævi minni gert er að eiga von á frumburðinum. Ég sem hafði planað að vera í móður Teresu-hlutverkinu. Æðrulaus gagnvart því að „takast á við þetta nýja ábyrgðarfulla verkefni“. Ég ætlaði að segja spekingslega út í loftið „Ég vona bara að barnið verði heilbrigt og annað skiptir engu máli.“ Kjaftæði. Það sló saman í höfðinu á mér. Þegar ég var hálfnuð með meðgönguna kveikti ég allt í einu á því að ég væri ekki bara að eignast eitthvað barn út í bláinn. Ég væri að eignast barn með minni eigin genasamsetningu. Hugsið ykkur. Sama hvaða mótþróakast þetta barn mun taka þá á ég alltaf helminginn af svamlandi litningum þess. Ég myndi eigna mér fleiri ef ég bara gæti. Og upphófst þá hégómaleg upptalning á kostum mínum. Ég vona svo innilega að barnið erfi góða skapið mitt. Og djöfull vona ég að barnið fái varir í þykkara lagi. Það væri ekki verra ef barnið yrði hávaxið eins og mamma sín og fengi í vöggugjöf hæfileikann til að verða sólbrúnt. Barnið má gjarnan erfa gáfurnar sem skiluðu mér fluglæsri inn í grunnskólann. Og hæfileikinn til að taka ákvarðanir hratt og örugglega, það þarf að koma frá mér. Barnið má svo taka rýmisgreindina frá pabba sínum. Og almenn skynsemi erfist vonandi frá honum líka.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun