Gagnrýni

Látlaus en magnaður fiðluleikur

Jónas Sen skrifar
Eva Þórarinsdóttir. „ljóst er að Eva er í hópi færustu einleikara þjóðarinnar,“ segir Jónas Sen.
Eva Þórarinsdóttir. „ljóst er að Eva er í hópi færustu einleikara þjóðarinnar,“ segir Jónas Sen.
Tónlist:

Verk eftir Max Bruch og Gustav Mahler

Sinfóníuhljómsveit Íslands

Tónleikar í Eldborg Hörpu fimmtudaginn 25. september. Einleikari: Eva Þórarinsdóttir. Stjórnandi: Lionel Bringuier.



Þýska tónskáldið Max Bruch (1838-1920) naut mikillar virðingar á meðan hann lifði. Hann féll samt að mestu í gleymsku eftir dauða sinn. Eitt af fáum verkum hans sem enn eru flutt er fiðlukonsertinn. Hann var á dagskránni á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fimmtudagskvöldið. Maður gæti spurt: Af hverju?



Að mati undirritaðs er konsertinn ekki sérlega spennandi tónsmíð. Fyrstu tveir kaflarnir renna undarlega mikið saman í hálfgerðri lognmollu, og það er ekki fyrr en að síðasti kaflinn hefst að tónlistin verður skemmtileg. En það skipti eiginlega engu hér. Aðalmálið var einleikarinn, sem nánast endurskapaði konsertinn og gaf honum nýtt líf.



Þetta var Eva Þórarinsdóttir fiðluleikari (f. 1986). Hún var með yndisfagran, þéttan tón, og frábæra fingratækni. Hröðustu tónahlaup voru svo jöfn og skýr að það var aðdáunarvert. Túlkunin var líka þrungin tilfinningu, akkúrat í anda rómantíkurinnar sem Max Bruch lifði og hrærðist í. Það var eitthvað hrífandi við það hvernig Eva miðlaði verkinu til áheyrenda. Leikur hennar var ástríðufullur, en með öllu laus við tilgerð. Hún þurfti ekkert að sveifla sér til og frá, eða baða höndunum út í loftið til að sýna fólki að hún var gersamlega á valdi tónlistarinnar. Sviðsframkoman var látlaus og laus við yfirborðsmennsku. Útkoman var mögnuð; ljóst er að Eva er í hópi færustu einleikara þjóðarinnar.

Eftir hlé var flutt fimmta sinfónía Mahlers. Hljómsveitarstjórinn, Lionel Bringuier, var með sitt á hreinu og stjórnaði af öryggi. Eins og hinar sinfóníur Mahlers er sú fimmta stórbrotin og full af dulúð og öfgum. Þar er allt frá kyrrlátri, himneskri fegurð yfir í brjálæðisleg átök. Verkið þróast á langri leið úr jarðarfararstemningu í byrjun yfir í sigurvímu í lokin. Sinfónían er vissulega dálítið löng, en hún er svo viðburðarík og djúp að það er ekki hægt að láta sér leiðast.



Sérstaklega ekki þar sem flutningurinn á tónleikunum var svo góður. Hljómsveitin lék afburðavel í heild, auk þess sem hljóðfæraleikararnir Stefán Jón Bernharðsson á horn og Einar Jónsson á trompet fóru á kostum. Í það stóra voru blásararnir frábærir og annað var líka glæsilegt. Svo var túlkunin svo sannfærandi, það var allt í henni. Hún var afar spennandi, stigmagnaðist upp í tilkomumikinn hápunkt; þráðurinn slitnaði aldrei. Hvílík veisla!



Niðurstaða: Sérdeilis magnaðir tónleikar með frábærum einleikara, Evu Þórarinsdóttur.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×