Koss og knús eru ekki gjafir! Lilja Katrín Gunnarsdóttir skrifar 24. október 2014 00:00 Þegar ég var lítil man ég hvað ég varð alltaf pirruð þegar ég spurði móður mína hvað ég ætti að gefa henni í jóla- og afmælisgjafir. „Bara koss og faðmlag, elskan mín,“ sagði hún iðulega. Þegar ég heimtaði að fá að gefa henni eitthvað „alvöru“ í gjöf bað hún mig ávallt um eitthvað frá hjartanu, eitthvað sem ég bjó til sjálf. Á hverju ári bjó ég eitthvað til og bölvaði því að eiga ekki fullt, fullt af peningum til að geta keypt allan heiminn handa henni. Í staðinn fékk hún hina ýmsu muni sem föndraðir voru í skólanum. Og stundum fylgdi ljóð með eða flennistórt plagg sem á stóð: Besta mamma í heimi. Og það var alveg sama hve rammskakkir þessir munir voru og illa límdir, ónákvæmt saumaðir og skrítnir. Alltaf var hún himinlifandi með það sem hún fékk. Mér fannst það óskiljanlegt. Mér fannst svo glatað að geta ekki gefið henni skínandi nýjan bíl, utanlandsferðir og fallega kjóla á hverju ári. Dóttir mín er byrjuð að spyrja mig hvað ég vilji í afmælis- og jólagjafir. Án umhugsunar svara ég: „Koss og knús.“ Og henni finnst það svo yfirgengilega hallærislegt! „Mamma! Það eru ekki gjafir!“ hreytir hún í mig. Þá bið ég hana bara um mynd. Eða perlaðan platta. Eða heimagert hálsmen. Með semingi samþykkir hún það þó hún vilji mest af öllu gefa mér úlpu. Af hverju veit ég ekki. Ég fæ reglulega gjafir. Myndir af Elsu úr Frozen, myndir af mér, „gimsteina“ sem hún finnur á götunni. Hjartað í mér tekur kipp í hvert sinn sem ég fæ svona gjöf. Nú skil ég loksins af hverju móðir mín bað alltaf um þessar „pirrandi“ gjafir. Því þær eru ómetanlegar. Mér finnst þessar gjafir svo langt frá því að vera glataðar lengur. Mér finnst þær bestar. Nú vona ég bara að einn daginn segi dóttir mín, án þess að hika þegar börnin hennar spyrja hvað hún vilji í gjöf: „Koss og knús er nóg fyrir mig.“ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lilja Katrín Gunnarsdóttir Mest lesið Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason Skoðun Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Óframseljanlegt DAGA-kerfi Kári Jónsson Skoðun
Þegar ég var lítil man ég hvað ég varð alltaf pirruð þegar ég spurði móður mína hvað ég ætti að gefa henni í jóla- og afmælisgjafir. „Bara koss og faðmlag, elskan mín,“ sagði hún iðulega. Þegar ég heimtaði að fá að gefa henni eitthvað „alvöru“ í gjöf bað hún mig ávallt um eitthvað frá hjartanu, eitthvað sem ég bjó til sjálf. Á hverju ári bjó ég eitthvað til og bölvaði því að eiga ekki fullt, fullt af peningum til að geta keypt allan heiminn handa henni. Í staðinn fékk hún hina ýmsu muni sem föndraðir voru í skólanum. Og stundum fylgdi ljóð með eða flennistórt plagg sem á stóð: Besta mamma í heimi. Og það var alveg sama hve rammskakkir þessir munir voru og illa límdir, ónákvæmt saumaðir og skrítnir. Alltaf var hún himinlifandi með það sem hún fékk. Mér fannst það óskiljanlegt. Mér fannst svo glatað að geta ekki gefið henni skínandi nýjan bíl, utanlandsferðir og fallega kjóla á hverju ári. Dóttir mín er byrjuð að spyrja mig hvað ég vilji í afmælis- og jólagjafir. Án umhugsunar svara ég: „Koss og knús.“ Og henni finnst það svo yfirgengilega hallærislegt! „Mamma! Það eru ekki gjafir!“ hreytir hún í mig. Þá bið ég hana bara um mynd. Eða perlaðan platta. Eða heimagert hálsmen. Með semingi samþykkir hún það þó hún vilji mest af öllu gefa mér úlpu. Af hverju veit ég ekki. Ég fæ reglulega gjafir. Myndir af Elsu úr Frozen, myndir af mér, „gimsteina“ sem hún finnur á götunni. Hjartað í mér tekur kipp í hvert sinn sem ég fæ svona gjöf. Nú skil ég loksins af hverju móðir mín bað alltaf um þessar „pirrandi“ gjafir. Því þær eru ómetanlegar. Mér finnst þessar gjafir svo langt frá því að vera glataðar lengur. Mér finnst þær bestar. Nú vona ég bara að einn daginn segi dóttir mín, án þess að hika þegar börnin hennar spyrja hvað hún vilji í gjöf: „Koss og knús er nóg fyrir mig.“
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun