Skilin milli fagmanns og leikmanns Ólöf Skaftadóttir skrifar 26. ágúst 2015 09:01 Menntamálastofnun gaf út greiningu í síðustu viku sem segir að kennsluaðferðin byrjendalæsi skili ekki þeim árangri sem vonir voru bundnar við. Aðstandendur byrjendalæsis svara og segja framsetningu greiningarinnar villandi og ranga. Menntamálastofnun svarar aftur og segir ekkert athugavert við greininguna. Þessi umræða fer fram og aftur eins og borðtenniskúla. Stór orð eru látin falla. Er byrjendalæsi góð aðferð eða er hún slæm? Er hún kannski aðferð sem hentar sumum og öðrum ekki? Ég veit það ekki. Ég er hvorki kennari né móðir og ég hef ekki lagt stund á neins konar menntavísindi. Ráðherra menntamála gerði athugasemd við að aðferð sem hefur ekki verið prófuð eða rannsökuð á fullnægjandi hátt sé notuð í 80 skólum, eða um helming allra grunnskóla á landinu. Rósa Eggertsdóttir, hjá Miðstöð skólaþróunar við Háskólann á Akureyri og forsprakki byrjendalæsis sagði að ef fara ætti eftir athugasemdum Illuga Gunnarssonar, og prófa allar þær aðferðir sem við notum til að mennta börnin okkar yrði að leggja niður alla skóla í landinu, því engar aðferðir væru prófaðar. Þar kviknaði áhugi minn á málinu og hann hefur ekkert að gera með kennsluaðferðina byrjendalæsi. Er það virkilega svo að grunnskólarnir okkar tileinki sér nýjar kennsluaðferðir í skólum án þess að prófa þær fyrst? Er ekki eðlileg krafa til háskóla þessa lands að þeir noti aðferðir sem hafa fengið einhvers konar vottun? Læknar taka það skýrt fram við sjúklinga ef þeir bjóða þeim tilraunameðferðir sem ekki hafa staðist klínisk próf, sem lúta kúnstarinnar reglum. Þannig veit sjúklingurinn fyrirfram að um tilraunameðferð er að ræða. Ég hefði haldið að það sem skilur milli fagmanns og leikmanns væri fagkunnáttan, sem byggðist á aðferðum sem staðist hafa ákveðin próf. Auðvitað þarf að gera tilraunir á einhverjum. En er ekki eðlileg krafa að foreldrar viti af því þegar börnin þeirra eru notuð sem tilraunadýr? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólöf Skaftadóttir Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun
Menntamálastofnun gaf út greiningu í síðustu viku sem segir að kennsluaðferðin byrjendalæsi skili ekki þeim árangri sem vonir voru bundnar við. Aðstandendur byrjendalæsis svara og segja framsetningu greiningarinnar villandi og ranga. Menntamálastofnun svarar aftur og segir ekkert athugavert við greininguna. Þessi umræða fer fram og aftur eins og borðtenniskúla. Stór orð eru látin falla. Er byrjendalæsi góð aðferð eða er hún slæm? Er hún kannski aðferð sem hentar sumum og öðrum ekki? Ég veit það ekki. Ég er hvorki kennari né móðir og ég hef ekki lagt stund á neins konar menntavísindi. Ráðherra menntamála gerði athugasemd við að aðferð sem hefur ekki verið prófuð eða rannsökuð á fullnægjandi hátt sé notuð í 80 skólum, eða um helming allra grunnskóla á landinu. Rósa Eggertsdóttir, hjá Miðstöð skólaþróunar við Háskólann á Akureyri og forsprakki byrjendalæsis sagði að ef fara ætti eftir athugasemdum Illuga Gunnarssonar, og prófa allar þær aðferðir sem við notum til að mennta börnin okkar yrði að leggja niður alla skóla í landinu, því engar aðferðir væru prófaðar. Þar kviknaði áhugi minn á málinu og hann hefur ekkert að gera með kennsluaðferðina byrjendalæsi. Er það virkilega svo að grunnskólarnir okkar tileinki sér nýjar kennsluaðferðir í skólum án þess að prófa þær fyrst? Er ekki eðlileg krafa til háskóla þessa lands að þeir noti aðferðir sem hafa fengið einhvers konar vottun? Læknar taka það skýrt fram við sjúklinga ef þeir bjóða þeim tilraunameðferðir sem ekki hafa staðist klínisk próf, sem lúta kúnstarinnar reglum. Þannig veit sjúklingurinn fyrirfram að um tilraunameðferð er að ræða. Ég hefði haldið að það sem skilur milli fagmanns og leikmanns væri fagkunnáttan, sem byggðist á aðferðum sem staðist hafa ákveðin próf. Auðvitað þarf að gera tilraunir á einhverjum. En er ekki eðlileg krafa að foreldrar viti af því þegar börnin þeirra eru notuð sem tilraunadýr?