Virkur í búðarferð atli fannar bjarkason skrifar 17. september 2015 09:34 Ég er staddur í matvöruverslun um hábjartan dag. Það er ekkert sérstaklega hlýtt úti en sólin skín. Það er því nokkuð létt yfir fólkinu sem ýtir innkaupakerrunum á undan sér og kaupir mjólk, brauð, egg og aðrar nauðsynjar. Sjálfur á ég alltaf jafn erfitt með að hemja mig þegar ég geng fram hjá kexhillunum. Kex er eflaust einn stærsti veikleiki minn. Mér finnst fátt betra en amerískar súkkulaðibitakökur og ísköld mjólk. Það er samt ekki hægt að fylla körfuna af kexi og ég er því yfirleitt fljótur að forða mér áður en transfitan dregur mig á tálar. Við hliðina á mér er kona að setja fíkjukex ofan í körfuna sína. „Djöfull ertu með ógeðslegan smekk,“ segi ég við konuna og geng í burtu. Röðin við kassann er í meðallagi löng. Snjallsíminn hefur útrýmt biðinni og það skiptir mig því harla litlu máli hversu langar raðir eru í dag. Það er alltaf hægt að svara tölvupóstum, kíkja á Facebook, renna í gegnum Instagram og skoða Twitter. Maðurinn fyrir framan mig er að glugga í Séð og heyrt. Ég ríf af honum blaðið, bendi á forsíðufyrirsögn og spyr: „Er þetta frétt??“ Hann á engin svör við hárbeittu skopskyni mínu. Skyndilega finn ég nístandi sársauka í hægri löppinni og ég lít upp frá símanum. Maður á miðjum aldri hafði óvart ekið innkaupakerrunni á mig, án þess að taka eftir því. „Þú ert nú meiri andskotans fávitinn,“ segi ég við manninn, enda hefði hann átt að passa sig betur. Hann er hissa en segir ekki neitt. „Það er nú kominn tími til að þú takir höfuðið út úr rassgatinu á þér,“ öskra ég á hann þannig að fólkið í næstu röð heyrir til mín. Og raunar öll verslunin. Ég læt heyra í mér þegar fólk gerir eitthvað á minn hlut. Þannig er ég bara. Þessi saga er að sjálfsögðu uppspuni frá rótum. Enginn myndi láta svona úti í búð. Svona talar fólk bara á internetinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Ég er staddur í matvöruverslun um hábjartan dag. Það er ekkert sérstaklega hlýtt úti en sólin skín. Það er því nokkuð létt yfir fólkinu sem ýtir innkaupakerrunum á undan sér og kaupir mjólk, brauð, egg og aðrar nauðsynjar. Sjálfur á ég alltaf jafn erfitt með að hemja mig þegar ég geng fram hjá kexhillunum. Kex er eflaust einn stærsti veikleiki minn. Mér finnst fátt betra en amerískar súkkulaðibitakökur og ísköld mjólk. Það er samt ekki hægt að fylla körfuna af kexi og ég er því yfirleitt fljótur að forða mér áður en transfitan dregur mig á tálar. Við hliðina á mér er kona að setja fíkjukex ofan í körfuna sína. „Djöfull ertu með ógeðslegan smekk,“ segi ég við konuna og geng í burtu. Röðin við kassann er í meðallagi löng. Snjallsíminn hefur útrýmt biðinni og það skiptir mig því harla litlu máli hversu langar raðir eru í dag. Það er alltaf hægt að svara tölvupóstum, kíkja á Facebook, renna í gegnum Instagram og skoða Twitter. Maðurinn fyrir framan mig er að glugga í Séð og heyrt. Ég ríf af honum blaðið, bendi á forsíðufyrirsögn og spyr: „Er þetta frétt??“ Hann á engin svör við hárbeittu skopskyni mínu. Skyndilega finn ég nístandi sársauka í hægri löppinni og ég lít upp frá símanum. Maður á miðjum aldri hafði óvart ekið innkaupakerrunni á mig, án þess að taka eftir því. „Þú ert nú meiri andskotans fávitinn,“ segi ég við manninn, enda hefði hann átt að passa sig betur. Hann er hissa en segir ekki neitt. „Það er nú kominn tími til að þú takir höfuðið út úr rassgatinu á þér,“ öskra ég á hann þannig að fólkið í næstu röð heyrir til mín. Og raunar öll verslunin. Ég læt heyra í mér þegar fólk gerir eitthvað á minn hlut. Þannig er ég bara. Þessi saga er að sjálfsögðu uppspuni frá rótum. Enginn myndi láta svona úti í búð. Svona talar fólk bara á internetinu.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun