Fram úr drungalegustu vonum 

Plata

Few More Days to Go

Fufanu

Útgefandi: Smekkleysa, 2015



Það er viss mótsögn að segja það einstaklega „hressandi“ að heyra drungalega og dimma tónlist á borð við þá sem heyrist á jómfrúarbreiðskífu Fufanu, Few More Days to Go. Hljómsveitin var reyndar áður efnilegt tvíeyki, Captain Fufanu, sem lék poppað teknó og hafði vakið athygli sem slíkt. En einhvers staðar á síðasta ári eða svo hafa hljómsveitarmeðlimir rekist á plötukassa mæðra sinna og feðra og dustað rykið af post-punk gersemum á borð við Bauhaus, Joy Division eða Siouxsie & the Ban­shees. Og það verður einfaldlega að viðurkennast, þetta er drullugott!

Eins og áður segir fékkst Cap­tain Fufanu við raftónlist. En þótt „Captain“ hafi verið fleygt þá fengu synþarnir sem betur fer að lifa af. Hráum gítarhljómi var hins vegar bætt við, þéttri bassalínu og trommuleik sem er látlaus og kröftugur á víxl. Kaktus Einarsson er söngvari sveitarinnar og var, hvorki meira né minna, líkt við Ian Curtis í gagnrýni enska dagblaðsins The Guardian. Það er svo sem óþarfi að draga úr slíku hrósi, þótt hér verði einnig hallast að áhrifum frá sérvitringnum Mark E. Smith (sérstaklega í laginu Blinking) – sem er ekkert nema gott og blessað.

Skífan er heilt yfir jöfn og hefur enga hræðilega veikleika. Á heimasíðu sveitarinnar kemur fram að hún átti upphaflega að innihalda átta lög en síðan hafi tveimur verið bætt við. Það væri gaman að vita hvaða lög það eru en það er helst að Plastic People og Your Collection séu ögn úr takti við annars mjög, rúmlega frambærilegt verk. Upphafslagið, Now, er rússíbanareið sem hækkar og lækkar og kemur á óvart, Wire Skulls býður upp á ískaldan gítarhljóm sem kallast nokkuð á við Singapore Sling, eða jafnvel lagið Aly Walk With Me með The Raveonetts. Geggjað! Blinking og Goodbye fá einnig feitan uppréttan þumal.

Niðurstaða: Hver átti von á þessu? Eins og lungnafylli af fersku lofti kemur alvöru post-punk plata frá íslenskri sveit. Fer fram úr björtustu vonum.