Hámark huggulegheitanna Sara McMahon skrifar 6. janúar 2015 07:00 Ég eyddi áramótunum norður í landi. Nánar tiltekið á Akureyri. Ég átti einstaklega huggulega viku í Eyjafirðinum og mig langar mikið að fara aftur og vera dálítið lengur. Miklu lengur – Akureyri er bara svo déskoti laglegur og kósí bær. Til dæmis vaknaði ég á nýju ári við það að bærinn var þakinn léttum og dúnmjúkum púðursnjó. Það hreyfði ekki vind og kyrrðin var alltumlykjandi. Ég skellti mér auðvitað í göngutúr og á leið minni mætti ég mörgum heimamanninum sem var annað hvort að viðra hundinn sinn eða í stafgöngu. Allir buðu þeir góðan dag og óskuðu mér gleðilegs nýs árs – og ég þeim á móti. (Hraust og viðkunnanlegt fólk!). Svo skemmir ekki fyrir að á Akureyri tekur það mann einungis tíu mínútur að skjótast upp á skíðasvæðið og það var aldrei röð í stólalyftuna. Akureyringar virðast líka vera sérlega skynsamir því þeir voru allir með hjálm þegar þeir renndu sér á skíðum. Eini einstaklingurinn í öllu Hlíðarfjalli með óvarið höfuð var ég; aulinn að sunnan. Svo get ég sagt ykkur að leigubílarnir á Akureyri eru breyttir jeppar á 33 tommum! Enda dugir ekkert minna í fannferginu fyrir norðan! Menningarlífið á Akureyri er einnig fjölskrúðugt og þar má finna ógrynnin öll af söfnum: Leikfangasýningu, Flugsafn Íslands, mótorhjólasafn, Minjasafnið, Nonnahús og Iðnaðarsafnið, svo fátt eitt sé nefnt. En það skemmtilegasta við Akureyri er líklega hinn skýri og dásamlegi norðlenski hreimur. Hámark huggulegheitanna var að sitja þögul sem gröfin í stólalyftunni og hlýða á norðlenska sessunauta mína ræða daginn og veginn með þessum fallega hreim. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson Skoðun Halldór 26.07.2025 Halldór
Ég eyddi áramótunum norður í landi. Nánar tiltekið á Akureyri. Ég átti einstaklega huggulega viku í Eyjafirðinum og mig langar mikið að fara aftur og vera dálítið lengur. Miklu lengur – Akureyri er bara svo déskoti laglegur og kósí bær. Til dæmis vaknaði ég á nýju ári við það að bærinn var þakinn léttum og dúnmjúkum púðursnjó. Það hreyfði ekki vind og kyrrðin var alltumlykjandi. Ég skellti mér auðvitað í göngutúr og á leið minni mætti ég mörgum heimamanninum sem var annað hvort að viðra hundinn sinn eða í stafgöngu. Allir buðu þeir góðan dag og óskuðu mér gleðilegs nýs árs – og ég þeim á móti. (Hraust og viðkunnanlegt fólk!). Svo skemmir ekki fyrir að á Akureyri tekur það mann einungis tíu mínútur að skjótast upp á skíðasvæðið og það var aldrei röð í stólalyftuna. Akureyringar virðast líka vera sérlega skynsamir því þeir voru allir með hjálm þegar þeir renndu sér á skíðum. Eini einstaklingurinn í öllu Hlíðarfjalli með óvarið höfuð var ég; aulinn að sunnan. Svo get ég sagt ykkur að leigubílarnir á Akureyri eru breyttir jeppar á 33 tommum! Enda dugir ekkert minna í fannferginu fyrir norðan! Menningarlífið á Akureyri er einnig fjölskrúðugt og þar má finna ógrynnin öll af söfnum: Leikfangasýningu, Flugsafn Íslands, mótorhjólasafn, Minjasafnið, Nonnahús og Iðnaðarsafnið, svo fátt eitt sé nefnt. En það skemmtilegasta við Akureyri er líklega hinn skýri og dásamlegi norðlenski hreimur. Hámark huggulegheitanna var að sitja þögul sem gröfin í stólalyftunni og hlýða á norðlenska sessunauta mína ræða daginn og veginn með þessum fallega hreim.
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun