Hljómar galið, ekki satt? Sara McMahon skrifar 5. maí 2015 00:00 Það var sumar og ég naut nálægðarinnar við náttúruna og útsýnisins frá veröndinni á heimili systur minnar og mágs í Hvalfirði. Til hægri baðaði sólin fjallshlíðarnar í appelsínubleikum bjarma og öldurnar kitluðu fjöruna. Til vinstri blasti við risavaxið „iðnaðarþorpið“ á Grundartanga. Ég reyndi eftir fremsta megni að útiloka stanslaust suðið sem barst frá bákninu yfir fjörðinn og hlýða aðeins á söng lóunnar og kvakið í öndunum, en það tókst ekki. Í pistli sem birtur var nýlega á Kjarnanum var athygli vakin á því að iðnaðarþorpið Grundartangi mun dafna hratt á næstu árum. Faxaflóahafnir, sem eru í eigu Reykjavíkurborgar, hyggjast auka við iðnaðarstarfsemi á Grundartanga, meðal annars með byggingu nýrrar sólarkísilverksmiðju. Verksmiðjurnar eru ekki aðeins mikil sjónmengun, þær spúa einnig mengun yfir Hvalfjörðinn og nálægar byggðir. Verksmiðjurnar sjálfar sjá svo um að meta áhrif eigin mengunar á náttúruna. Hljómar galið, ekki satt? Ábúendur á bænum Kúludalsá, sem liggur um 4 kílómetra vestur við Grundartanga, óskuðu eftir því árið 2007 að eftirlitsstofnanir ríkisins gerðu úttekt á áhrifum mengunar á bústofna og ræktunarland eftir að hross tóku að veikjast á bænum. Dýrin hlutu miklar bólgur á skrokki, bógum og höfði auk tannskemmda og þurfti að lóga þeim öllum. Flúormengað gras var talið hafa orsakað veikindi og dauða hrossanna, en það hefur ekki fengist staðfest því eftirlitsstofnanir neituðu að framkvæma nokkrar mælingar. Jarðir næst verksmiðjunum eru verðlitlar, því hver vill spúandi iðnaðarþorp í bakgarði sínum, og því geta Faxaflóahafnir keypt jarðirnar fyrir lítið fé og nýtt þær undir áframhaldandi iðnaðaruppbyggingu. Og svo koll af kolli. Hljómar galið, ekki satt? Þar sem Faxaflóahafnir eru í eigu Reykvíkinga ber næst að spyrja: Viljum við spúandi iðnaðarþorp í bakgarðinum okkar? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór
Það var sumar og ég naut nálægðarinnar við náttúruna og útsýnisins frá veröndinni á heimili systur minnar og mágs í Hvalfirði. Til hægri baðaði sólin fjallshlíðarnar í appelsínubleikum bjarma og öldurnar kitluðu fjöruna. Til vinstri blasti við risavaxið „iðnaðarþorpið“ á Grundartanga. Ég reyndi eftir fremsta megni að útiloka stanslaust suðið sem barst frá bákninu yfir fjörðinn og hlýða aðeins á söng lóunnar og kvakið í öndunum, en það tókst ekki. Í pistli sem birtur var nýlega á Kjarnanum var athygli vakin á því að iðnaðarþorpið Grundartangi mun dafna hratt á næstu árum. Faxaflóahafnir, sem eru í eigu Reykjavíkurborgar, hyggjast auka við iðnaðarstarfsemi á Grundartanga, meðal annars með byggingu nýrrar sólarkísilverksmiðju. Verksmiðjurnar eru ekki aðeins mikil sjónmengun, þær spúa einnig mengun yfir Hvalfjörðinn og nálægar byggðir. Verksmiðjurnar sjálfar sjá svo um að meta áhrif eigin mengunar á náttúruna. Hljómar galið, ekki satt? Ábúendur á bænum Kúludalsá, sem liggur um 4 kílómetra vestur við Grundartanga, óskuðu eftir því árið 2007 að eftirlitsstofnanir ríkisins gerðu úttekt á áhrifum mengunar á bústofna og ræktunarland eftir að hross tóku að veikjast á bænum. Dýrin hlutu miklar bólgur á skrokki, bógum og höfði auk tannskemmda og þurfti að lóga þeim öllum. Flúormengað gras var talið hafa orsakað veikindi og dauða hrossanna, en það hefur ekki fengist staðfest því eftirlitsstofnanir neituðu að framkvæma nokkrar mælingar. Jarðir næst verksmiðjunum eru verðlitlar, því hver vill spúandi iðnaðarþorp í bakgarði sínum, og því geta Faxaflóahafnir keypt jarðirnar fyrir lítið fé og nýtt þær undir áframhaldandi iðnaðaruppbyggingu. Og svo koll af kolli. Hljómar galið, ekki satt? Þar sem Faxaflóahafnir eru í eigu Reykvíkinga ber næst að spyrja: Viljum við spúandi iðnaðarþorp í bakgarðinum okkar?