Hestamenn í hættu staddir Óttar Guðmundsson skrifar 30. janúar 2016 07:00 Í byrjun desember barðist hnefaleikakappinn Gunnar Nelson við brasilískan slagsmálamann. Þjóðin fylgdist með Gunnari tapa í hrottalegum slag þar sem hann varð að þola mörg þung högg. Margir létu í ljósi áhyggjur útaf heilsufari Gunnars eftir þessa útreið. Einhverjir vildu banna svona keppnir þar sem þær gætu haft heilaskaða í för með sér. Heilsufar íþróttamanna hefur lengi verið til umræðu. Heimur nútíma íþrótta er harður og hraustasta fólk verður fyrir meiðslum. Hálft keppnislið Liverpool í fótbolta er þessa daga frá keppni vegna tognunar, brota og alls konar annarra áverka. Engum dettur þó í hug að banna knattspyrnu vegna allra þessara meiddu fótboltamanna sem staulast um Liverpoolborg á hækjum eða í göngugrind. Ein hættulegasta íþrótt sem ég þekki er hestamennska. Ég get án umhugsunar nefnt fjórar til fimm manneskjur á góðum aldri sem duttu af hestbaki og dóu á síðustu árum. Ótalinn er sá hópur sem slasast alvarlega, lamast og brotnar illa á hestbaki. Þrátt fyrir þetta er sjaldan rætt um þá hættu sem stafar af hestamennsku og enginn leggur til bann. Ég hef stundum velt því fyrir mér hvað menn gerðu ef einn skákmaður létist annað hvert ár við taflborðið, annar lamaðist og nokkrir lentu á spítala. Hætt er við að yfirvöld krefðust þess að skáksambandið gerði grein fyrir máli sínu. Þetta væri óásættanlegt ástand. Önnur lögmál eru í gildi varðandi hestamenn. Grána og Sörla er fyrirgefið þótt þeir kasti knöpum sínum ofan í sjúkrarúm eða yfir í annan heim. Það má alltaf selja þá til Þýskalands fyrir góðan pening. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Bensínstöðvardíll og Birkimelur Helgi Áss Grétarsson Skoðun Halldór 31.05.2025 Halldór Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Í byrjun desember barðist hnefaleikakappinn Gunnar Nelson við brasilískan slagsmálamann. Þjóðin fylgdist með Gunnari tapa í hrottalegum slag þar sem hann varð að þola mörg þung högg. Margir létu í ljósi áhyggjur útaf heilsufari Gunnars eftir þessa útreið. Einhverjir vildu banna svona keppnir þar sem þær gætu haft heilaskaða í för með sér. Heilsufar íþróttamanna hefur lengi verið til umræðu. Heimur nútíma íþrótta er harður og hraustasta fólk verður fyrir meiðslum. Hálft keppnislið Liverpool í fótbolta er þessa daga frá keppni vegna tognunar, brota og alls konar annarra áverka. Engum dettur þó í hug að banna knattspyrnu vegna allra þessara meiddu fótboltamanna sem staulast um Liverpoolborg á hækjum eða í göngugrind. Ein hættulegasta íþrótt sem ég þekki er hestamennska. Ég get án umhugsunar nefnt fjórar til fimm manneskjur á góðum aldri sem duttu af hestbaki og dóu á síðustu árum. Ótalinn er sá hópur sem slasast alvarlega, lamast og brotnar illa á hestbaki. Þrátt fyrir þetta er sjaldan rætt um þá hættu sem stafar af hestamennsku og enginn leggur til bann. Ég hef stundum velt því fyrir mér hvað menn gerðu ef einn skákmaður létist annað hvert ár við taflborðið, annar lamaðist og nokkrir lentu á spítala. Hætt er við að yfirvöld krefðust þess að skáksambandið gerði grein fyrir máli sínu. Þetta væri óásættanlegt ástand. Önnur lögmál eru í gildi varðandi hestamenn. Grána og Sörla er fyrirgefið þótt þeir kasti knöpum sínum ofan í sjúkrarúm eða yfir í annan heim. Það má alltaf selja þá til Þýskalands fyrir góðan pening.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun