Útihátíð, jibbý Óttar Guðmundsson skrifar 30. júlí 2016 06:00 Undanfarið hafa geysað deilur um tilkynningaskyldu varðandi glæpi um Verslunarmannahelgi. Eiga lögregluembættin að láta fjölmiðla vita strax af öllum brotum eða má það bíða þar til rannsókn mála sé lokið? Í þessari umræðu er gengið út frá því að um hverja Verslunarmannahelgi sé nokkrum nauðgað, margir lamdir til óbóta og þjófar og fíkniefnasalar leiki lausum hala. Það er reyndar ósköp eðlileg ályktun. Ég var á árum áður læknir á tveimur eða þremur útihátíðum og fékk að sannreyna allt ruglið, bullið og hryllinginn sem fjölmiðlar skýra ekki frá. Uppskriftin að góðri útihátíð er einföld. Safnað er saman sem flestum á þröngu, afmörkuðu svæði og boðið uppá einhver skemmtiatriði. Ætlast er til þess að fólk drekki sig ofurölvi alla dagana frá morgni til kvölds. Gróðinn er gífurlegur og auglýsingamennskan háþróuð. Það gefur auga leið að ofbeldi og alls konar óhugnaður blómstra við þessar aðstæður. Náttúran er söm við sig og áfengi hefur um aldir verið smurningur í samskiptum kynjanna. Fólk daðrar og ögrar hvert öðru í dansi og brekkusöng og tjöldin halda ekki drukknu ofbeldisfólki úti í ágústnóttinni. Þetta leiðir óhjákvæmilega til ofbeldis og kynlífs þar sem mismikilli nauðung er beitt. Þolendur vilja vísa skömminni heim til gerandans. En hvernig væri að láta hana ganga til þeirra sem bera ábyrgð þessum fjöldasamkomum. Bakhliðin er ömurleg eins og allir í sjúkratjöldunum hafa sannreynt. Menn geta endalaust rifist um tilkynningaskyldu stjórnvalda. Væri ekki nær að velta því fyrir sér hver græðir á þessu gegndarlausa fylleríi þar sem nauðganir, slys og grátur og tannagnístran eru óhjákvæmilegur fórnarkostnaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson Skoðun Gríðarlegir hagsmunir í húfi Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun
Undanfarið hafa geysað deilur um tilkynningaskyldu varðandi glæpi um Verslunarmannahelgi. Eiga lögregluembættin að láta fjölmiðla vita strax af öllum brotum eða má það bíða þar til rannsókn mála sé lokið? Í þessari umræðu er gengið út frá því að um hverja Verslunarmannahelgi sé nokkrum nauðgað, margir lamdir til óbóta og þjófar og fíkniefnasalar leiki lausum hala. Það er reyndar ósköp eðlileg ályktun. Ég var á árum áður læknir á tveimur eða þremur útihátíðum og fékk að sannreyna allt ruglið, bullið og hryllinginn sem fjölmiðlar skýra ekki frá. Uppskriftin að góðri útihátíð er einföld. Safnað er saman sem flestum á þröngu, afmörkuðu svæði og boðið uppá einhver skemmtiatriði. Ætlast er til þess að fólk drekki sig ofurölvi alla dagana frá morgni til kvölds. Gróðinn er gífurlegur og auglýsingamennskan háþróuð. Það gefur auga leið að ofbeldi og alls konar óhugnaður blómstra við þessar aðstæður. Náttúran er söm við sig og áfengi hefur um aldir verið smurningur í samskiptum kynjanna. Fólk daðrar og ögrar hvert öðru í dansi og brekkusöng og tjöldin halda ekki drukknu ofbeldisfólki úti í ágústnóttinni. Þetta leiðir óhjákvæmilega til ofbeldis og kynlífs þar sem mismikilli nauðung er beitt. Þolendur vilja vísa skömminni heim til gerandans. En hvernig væri að láta hana ganga til þeirra sem bera ábyrgð þessum fjöldasamkomum. Bakhliðin er ömurleg eins og allir í sjúkratjöldunum hafa sannreynt. Menn geta endalaust rifist um tilkynningaskyldu stjórnvalda. Væri ekki nær að velta því fyrir sér hver græðir á þessu gegndarlausa fylleríi þar sem nauðganir, slys og grátur og tannagnístran eru óhjákvæmilegur fórnarkostnaður.