Harmleikur Gunnlaugs ormstungu Óttar Guðmundsson skrifar 13. ágúst 2016 06:00 Brekkukotsannáll eftir Halldór Laxness hefst á þessum orðum: „Vitur maður hefur sagt að næst því að missa móður sína sé fátt hollara úngum börnum en missa föður sinn." Halldór gengur út frá þeirri gömlu kenningu að fólk lifi af alvarleg áföll og geti jafnvel snúið þeim sér til blessunar. Hætt er við að Nóbelsskáldið hefði ekki komist upp með þessa strákslegu fullyrðingu á okkar tímum. Sérfræðingar um barnauppeldi og æskuáföll hefðu risið upp til andmæla og sagt Halldór bæði illa innrættan og sennilega elliæran. Í Gunnlaugssögu ormstungu er sagt frá för söguhetjunnar á fund Eiríks Hlaðajarls. Hann var með ljótt fótasár en gekk þó óhaltur. Jarlinn undraðist en Gunnlaugur svaraði eins og hetju sæmir: „Eigi skal haltur ganga meðan báðir fætur eru jafnlangir.“ Nútímamenn láta sér þó fátt um finnast og gera gys að kappanum. Allir vita að best er að ganga draghaltur þar til búið er ganga frá endanlegum bótum fyrir áverkann. Enginn skyldi bera harm sinn í hljóði heldur koma honum á framfæri. Gunnlaugur hefði að sjálfsögðu átt að koma fram í fjölmiðlum og segja frá þeirri meðferð sem hann fékk ekki og kvarta undan læknamistökum. Hann hefði fengið þá áfallahjálp og samúð sem hann átti skilið. Boðskapur Íslendingasagna er löngu úreltur og kominn tími til að banna þessar bækur í skólum landsins. Þær boða ofbeldi og hetjuhugsjón sem mögulega getur spillt æskulýð landsins. Það væri skelfilegt ef ungir menn reyndu að bera sig vel og ganga óhaltir eins og Gunnlaugur ormstunga og yrðu fyrir vikið af sanngjörnum bótum, áfallahjálp og afhjúpandi blaðaviðtölum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Brekkukotsannáll eftir Halldór Laxness hefst á þessum orðum: „Vitur maður hefur sagt að næst því að missa móður sína sé fátt hollara úngum börnum en missa föður sinn." Halldór gengur út frá þeirri gömlu kenningu að fólk lifi af alvarleg áföll og geti jafnvel snúið þeim sér til blessunar. Hætt er við að Nóbelsskáldið hefði ekki komist upp með þessa strákslegu fullyrðingu á okkar tímum. Sérfræðingar um barnauppeldi og æskuáföll hefðu risið upp til andmæla og sagt Halldór bæði illa innrættan og sennilega elliæran. Í Gunnlaugssögu ormstungu er sagt frá för söguhetjunnar á fund Eiríks Hlaðajarls. Hann var með ljótt fótasár en gekk þó óhaltur. Jarlinn undraðist en Gunnlaugur svaraði eins og hetju sæmir: „Eigi skal haltur ganga meðan báðir fætur eru jafnlangir.“ Nútímamenn láta sér þó fátt um finnast og gera gys að kappanum. Allir vita að best er að ganga draghaltur þar til búið er ganga frá endanlegum bótum fyrir áverkann. Enginn skyldi bera harm sinn í hljóði heldur koma honum á framfæri. Gunnlaugur hefði að sjálfsögðu átt að koma fram í fjölmiðlum og segja frá þeirri meðferð sem hann fékk ekki og kvarta undan læknamistökum. Hann hefði fengið þá áfallahjálp og samúð sem hann átti skilið. Boðskapur Íslendingasagna er löngu úreltur og kominn tími til að banna þessar bækur í skólum landsins. Þær boða ofbeldi og hetjuhugsjón sem mögulega getur spillt æskulýð landsins. Það væri skelfilegt ef ungir menn reyndu að bera sig vel og ganga óhaltir eins og Gunnlaugur ormstunga og yrðu fyrir vikið af sanngjörnum bótum, áfallahjálp og afhjúpandi blaðaviðtölum.