Hættulegur hvíslleikur Tómas Þór Þórðarson skrifar 19. janúar 2017 07:00 Íslenska þjóðin er ein stór fjölskylda. Við rífumst innbyrðis en þegar einhver gerir eitthvað á okkar hlut rísum við upp á afturlappirnar, sameinuð, og verjum okkur með kjafti og klóm. Þetta erum við að sjá núna, einu sinni sem oftar, í kringum óhugnaðinn sem er hvarf Birnu Brjánsdóttur. Við erum svo einhuga um að finna stúlkuna eða þá sem mögulega hafa gert eitthvað á hennar hlut að mörgum okkar halda engin bönd. Þetta getur verið fallegt en líka stórhættulegt. Samfélagsmiðlar hafa spilað stóra rullu í þessum harmleik. Þar hafa flestir, sem betur fer, einungis sagt fallega hluti um Birnu og vottað aðstandendum hennar samúð á meðan stúlkan finnst hvergi. Aðrir hafa, eins og samfélagsmiðla er von og vísa, opinberað sig sem fávita og enn aðrir því miður gert illt verra með því að dreifa sögum sem lögreglan hefur þurft að elta. Lögregla þurfti til dæmis í tvígang að eltast við eina gróusögu byggða á almannarómi. Þar var mikilvægum tíma og mannafla eytt í að gera nákvæmlega ekki neitt vegna þess að saga fór af stað sem varð alltaf ýktari og ýktari í hvert skipti sem hún var sögð. Því miður er þetta orðinn stórhættulegur hvíslleikur. Saklaus saga, oftast byggð á sandi, fer í gegnum nokkra aðila á samfélagsmiðlum og er orðin margfalt ótrúlegri þegar búið er að hvísla henni áfram nokkrum sinnum. Fjölmiðlar sem og lögreglan eru látin vita þegar sagan á að heita heilagur sannleikur og þannig vandast verk beggja aðila. Við öll viljum Birnu það besta, en pössum okkur. Þetta er ekki leikur heldur grimmur raunveruleikinn. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Skólaforðun: Rangnefni sem þarfnast nýrrar nálgunar Rakel Norðfjörð Vilhjálmsdóttir Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson Skoðun Hvernig gerðist þetta? Tryggvi Hjaltason Skoðun Gleymdu leikskólabörnin Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Íslenska þjóðin er ein stór fjölskylda. Við rífumst innbyrðis en þegar einhver gerir eitthvað á okkar hlut rísum við upp á afturlappirnar, sameinuð, og verjum okkur með kjafti og klóm. Þetta erum við að sjá núna, einu sinni sem oftar, í kringum óhugnaðinn sem er hvarf Birnu Brjánsdóttur. Við erum svo einhuga um að finna stúlkuna eða þá sem mögulega hafa gert eitthvað á hennar hlut að mörgum okkar halda engin bönd. Þetta getur verið fallegt en líka stórhættulegt. Samfélagsmiðlar hafa spilað stóra rullu í þessum harmleik. Þar hafa flestir, sem betur fer, einungis sagt fallega hluti um Birnu og vottað aðstandendum hennar samúð á meðan stúlkan finnst hvergi. Aðrir hafa, eins og samfélagsmiðla er von og vísa, opinberað sig sem fávita og enn aðrir því miður gert illt verra með því að dreifa sögum sem lögreglan hefur þurft að elta. Lögregla þurfti til dæmis í tvígang að eltast við eina gróusögu byggða á almannarómi. Þar var mikilvægum tíma og mannafla eytt í að gera nákvæmlega ekki neitt vegna þess að saga fór af stað sem varð alltaf ýktari og ýktari í hvert skipti sem hún var sögð. Því miður er þetta orðinn stórhættulegur hvíslleikur. Saklaus saga, oftast byggð á sandi, fer í gegnum nokkra aðila á samfélagsmiðlum og er orðin margfalt ótrúlegri þegar búið er að hvísla henni áfram nokkrum sinnum. Fjölmiðlar sem og lögreglan eru látin vita þegar sagan á að heita heilagur sannleikur og þannig vandast verk beggja aðila. Við öll viljum Birnu það besta, en pössum okkur. Þetta er ekki leikur heldur grimmur raunveruleikinn. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.