Óvelkomnar minningar Berglind Pétursdóttir skrifar 30. janúar 2017 11:00 Internetið virðist, þvert á það sem áður var talið, vera eitthvað miklu meira en bara bóla. Það er að minnsta kosti enn á góðu róli í dag, áratugum eftir að það kom fyrst fram á sjónarsviðið. Við erum dugleg að nýta okkur þetta fyrirbæri, sérstaklega eftir að samfélagsmiðlarnir urðu hluti af okkar daglega lífi. Nú hef ég verið virkur notandi á Facebook í að verða átta ár og á þessum tíma hef ég hlaðið upp ógrynni af hræðilega lélegum myndum og tjáð mig fjálglega um mál sem skipta mig mismiklu máli. Þetta rifjast reglulega upp þar sem miðillinn hefur tekið upp á því nýlega að minna mig daglega á hluti sem gerðust fyrir nákvæmlega X mörgum árum. Á hverjum morgni bíður mín ný gömul mynd af mér kófdrukkinni á þorrablóti eða stöðuuppfærslur fylltar svo ungæðislegri yfirlýsingagleði að mig langar helst að skera af mér fingurna til að tryggja að þeir rati aldrei aftur á lyklaborð. Hvernig gat ég haft svona lélegar skoðanir einu sinni? Hvernig gat mér fundist fyndið að hlaða upp þessu myndbandi? Þetta er svolítið eins og að allir og amma þeirra hefðu aðgang að myndaalbúminu heima hjá foreldrum manns með fermingarmyndunum, ef maður var jafn ótrúlega ófrítt fermingarbarn og ég sjálf það er að segja. Það er fátt erfiðara en að rembast allan daginn við að vera ágætis týpa en sjá svo mynd af sér frá sumrinu þegar maður starfaði sem götulistamaður. Það er einfaldlega ekki hægt. Mín fyrstu viðbrögð við þessari viðbót voru að ég þyrfti helst að taka mér langt frí frá vinnu og byrja að eyða. Þurrka út þessar minningar sem ég hef engan áhuga á að varðveita. Og ég held að það sé bara ágætis lausn, tek ekki símann næstu vikuna.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Halldór 4.10.2025 Halldór Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun
Internetið virðist, þvert á það sem áður var talið, vera eitthvað miklu meira en bara bóla. Það er að minnsta kosti enn á góðu róli í dag, áratugum eftir að það kom fyrst fram á sjónarsviðið. Við erum dugleg að nýta okkur þetta fyrirbæri, sérstaklega eftir að samfélagsmiðlarnir urðu hluti af okkar daglega lífi. Nú hef ég verið virkur notandi á Facebook í að verða átta ár og á þessum tíma hef ég hlaðið upp ógrynni af hræðilega lélegum myndum og tjáð mig fjálglega um mál sem skipta mig mismiklu máli. Þetta rifjast reglulega upp þar sem miðillinn hefur tekið upp á því nýlega að minna mig daglega á hluti sem gerðust fyrir nákvæmlega X mörgum árum. Á hverjum morgni bíður mín ný gömul mynd af mér kófdrukkinni á þorrablóti eða stöðuuppfærslur fylltar svo ungæðislegri yfirlýsingagleði að mig langar helst að skera af mér fingurna til að tryggja að þeir rati aldrei aftur á lyklaborð. Hvernig gat ég haft svona lélegar skoðanir einu sinni? Hvernig gat mér fundist fyndið að hlaða upp þessu myndbandi? Þetta er svolítið eins og að allir og amma þeirra hefðu aðgang að myndaalbúminu heima hjá foreldrum manns með fermingarmyndunum, ef maður var jafn ótrúlega ófrítt fermingarbarn og ég sjálf það er að segja. Það er fátt erfiðara en að rembast allan daginn við að vera ágætis týpa en sjá svo mynd af sér frá sumrinu þegar maður starfaði sem götulistamaður. Það er einfaldlega ekki hægt. Mín fyrstu viðbrögð við þessari viðbót voru að ég þyrfti helst að taka mér langt frí frá vinnu og byrja að eyða. Þurrka út þessar minningar sem ég hef engan áhuga á að varðveita. Og ég held að það sé bara ágætis lausn, tek ekki símann næstu vikuna.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun