Laugardagur í lamasessi Tómas Þór Þórðarson skrifar 11. maí 2017 07:00 Þrátt fyrir að hafa ekki minnstu trú á að Svala Björgvinsdóttir kæmist áfram í lokaúrslit Eurovision var ég samt búinn, eins og örugglega margir aðrir, að leggja drög að Eurovision-kvöldi með grilli, guðaveigum, Voga-ídýfu með smá snakki og öllu sem því fylgir. Svo kom skellurinn sem ég bjóst samt við. Þetta verður auðvitað ekki íslenskara. Þetta er alveg eins og þegar við mætum einhverri stórþjóð í boltaíþrótt. Við vitum alveg að líkurnar eru svona eitt prósent að við vinnum en samt eru allir búnir að plana sigurpartí út um allt. Ár eftir ár bíðum við á heljarþröm eftir því að alltof hressir kynnar rífi A5-blað sem á stendur „Ísland“ upp úr umslagi. Gleði næstu helgar veltur á því að þeir hrópi: „ICELAND!“ og við sjáum Eurovision-hópinn okkar tryllast af gleði í græna herberginu. Allar milljónirnar sem við borgum fyrir þetta ferðalag ríkisstarfsmannanna gleymast og Goða-svínahnakkarnir í piparsósunni seljast upp áður en laugardagurinn rennur upp. Nú, þriðja árið í röð, verður röðin í kjötborðin ekki jafn löng á Eurovision-laugardegi og enga yfirvinnu þarf til að brjóta eggin í majónesið hjá ídýfuframleiðendum. Þriðja árið í röð komumst við ekki í úrslitin og þá er komið að því að benda hvert á annað: Hverjum er þetta að kenna? Þetta er náttúrlega okkur sjálfum að kenna því Söngvakeppni Sjónvarpsins er lýðræðisleg kosning, eða svona allt að því. Það er hægt að grenja sig inn í úrslitin og fá svo varla stig frá þjóðinni en í heildina er þetta okkur að kenna. Þarf að taka af okkur Eurovision-valdið? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Halldór 4. 10. 2025 Halldór Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun
Þrátt fyrir að hafa ekki minnstu trú á að Svala Björgvinsdóttir kæmist áfram í lokaúrslit Eurovision var ég samt búinn, eins og örugglega margir aðrir, að leggja drög að Eurovision-kvöldi með grilli, guðaveigum, Voga-ídýfu með smá snakki og öllu sem því fylgir. Svo kom skellurinn sem ég bjóst samt við. Þetta verður auðvitað ekki íslenskara. Þetta er alveg eins og þegar við mætum einhverri stórþjóð í boltaíþrótt. Við vitum alveg að líkurnar eru svona eitt prósent að við vinnum en samt eru allir búnir að plana sigurpartí út um allt. Ár eftir ár bíðum við á heljarþröm eftir því að alltof hressir kynnar rífi A5-blað sem á stendur „Ísland“ upp úr umslagi. Gleði næstu helgar veltur á því að þeir hrópi: „ICELAND!“ og við sjáum Eurovision-hópinn okkar tryllast af gleði í græna herberginu. Allar milljónirnar sem við borgum fyrir þetta ferðalag ríkisstarfsmannanna gleymast og Goða-svínahnakkarnir í piparsósunni seljast upp áður en laugardagurinn rennur upp. Nú, þriðja árið í röð, verður röðin í kjötborðin ekki jafn löng á Eurovision-laugardegi og enga yfirvinnu þarf til að brjóta eggin í majónesið hjá ídýfuframleiðendum. Þriðja árið í röð komumst við ekki í úrslitin og þá er komið að því að benda hvert á annað: Hverjum er þetta að kenna? Þetta er náttúrlega okkur sjálfum að kenna því Söngvakeppni Sjónvarpsins er lýðræðisleg kosning, eða svona allt að því. Það er hægt að grenja sig inn í úrslitin og fá svo varla stig frá þjóðinni en í heildina er þetta okkur að kenna. Þarf að taka af okkur Eurovision-valdið?