Ráð til að hætta að trumpast Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 6. júní 2017 07:00 Þegar þér finnst þú hafa horn í síðu einhvers, skýtur jafnan upp kollinum púkaleg hugsun sem leiðir þér fyrir sjónir hvernig hægt er að ná fram hefndum og hvernig þér ber, með stórkallalegum hætti, að koma í veg fyrir að einhver geri þér skráveifu framvegis. Þessi hugsun skákar í því skjóli að vera annt um velferð þína en það eina sem hún áorkar er hatur og andvökunætur. Hún nærir eitthvað illt sem aldrei fær nóg. Hún er af sama toga og sú sem segir þér að klóra þér í sárinu. Einsog í því tilfelli má finna tímabundna fró með því að láta undan henni en til lengri tíma veldur það vanlíðan. Hafir þú hinsvegar styrk til að leiða hana hjá þér geturðu losnað við kláða og hatur. Donald Trump er einn af holdgervingum þessarar púkalegu hugsunar. Hann ýfir upp gremju vegna framkomu hálfs heimsins gagnvart sínu fólki og nú er komið að því að jafna metin með stórkallalegum hætti. Í stað þess að leiða falsspámanninn hjá sér hafa nægilega margir tekið ófagnaðarerindinu og klóra sér nú í særðu þjóðarstoltinu. Mér verður hugsað til dæmisögu einnar sem segir af vitrum indjána sem sagði við dreng að innra með hverri manneskju væru tveir ernir sem öttu kappi. Annar væri grimmur, gráðugur og hatursfullur en hinn spakur og kærleiksríkur. Drengurinn spurði náttúrlega hver myndi vinna. „Sá sem þú fæðir,“ svaraði vitringurinn. Heimurinn býður uppá næg tækifæri til að næra hatur og græðgi með því að láta glepjast af púkalegum hugsunum og binda trúss sitt við holdgervinga þeirra. Sá örn er hinsvegar orðinn æði stór og alls óvíst hversu lengi í viðbót heimurinn hefur efni á honum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Halldór 4. 10. 2025 Halldór Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun
Þegar þér finnst þú hafa horn í síðu einhvers, skýtur jafnan upp kollinum púkaleg hugsun sem leiðir þér fyrir sjónir hvernig hægt er að ná fram hefndum og hvernig þér ber, með stórkallalegum hætti, að koma í veg fyrir að einhver geri þér skráveifu framvegis. Þessi hugsun skákar í því skjóli að vera annt um velferð þína en það eina sem hún áorkar er hatur og andvökunætur. Hún nærir eitthvað illt sem aldrei fær nóg. Hún er af sama toga og sú sem segir þér að klóra þér í sárinu. Einsog í því tilfelli má finna tímabundna fró með því að láta undan henni en til lengri tíma veldur það vanlíðan. Hafir þú hinsvegar styrk til að leiða hana hjá þér geturðu losnað við kláða og hatur. Donald Trump er einn af holdgervingum þessarar púkalegu hugsunar. Hann ýfir upp gremju vegna framkomu hálfs heimsins gagnvart sínu fólki og nú er komið að því að jafna metin með stórkallalegum hætti. Í stað þess að leiða falsspámanninn hjá sér hafa nægilega margir tekið ófagnaðarerindinu og klóra sér nú í særðu þjóðarstoltinu. Mér verður hugsað til dæmisögu einnar sem segir af vitrum indjána sem sagði við dreng að innra með hverri manneskju væru tveir ernir sem öttu kappi. Annar væri grimmur, gráðugur og hatursfullur en hinn spakur og kærleiksríkur. Drengurinn spurði náttúrlega hver myndi vinna. „Sá sem þú fæðir,“ svaraði vitringurinn. Heimurinn býður uppá næg tækifæri til að næra hatur og græðgi með því að láta glepjast af púkalegum hugsunum og binda trúss sitt við holdgervinga þeirra. Sá örn er hinsvegar orðinn æði stór og alls óvíst hversu lengi í viðbót heimurinn hefur efni á honum.