Á endanum er þetta þess virði Tómas Þór Þórðarson skrifar 26. október 2017 07:00 Kosningabarátta um sæti á Alþingi er fín á fjögurra ára fresti en að fá þetta í andlitið tvö ár í röð er alltof mikið. Þessi stutta kosningabarátta er flesta að drepa enda hefur hún að miklu leyti bara snúist um skítkast og hvað þessi gerði, eða öllu heldur gerði ekki, síðast þegar að hann fékk að ráða. Nú síðast var Sigríður Á. Andersen bara í fyrradag að fá spurningu í beinni útsendingu um síðustu stjórnarslit eins og við séum ekki komin yfir það. Segið mér hvað er næst; við hverju má ég ég búast af þeim sem ætla að stýra landinu og með hverjum eruð þið tilbúin að vinna. Íslenska kosningabaráttan varð aðeins skemmtilegri í fyrra þegar flokkarnir fóru að nota samfélagsmiðla meira og sumir gerðu það stórvel. Kosningaherferðir sumra hafa verið tær snilld eins og hjá Vinstri grænum að fela alla nema Kötu Jak tvö ár í röð. Og af hverju ekki? Kata er geggjuð og fylgið eykst og eykst. Að þessu sinni hefur nafnlausum lúðum tekist að eyðileggja samfélagsmiðlapælinguna og aðallega netupplifunina með því að troða inn heimskulegum áróðursmyndböndum á Youtube og fleiri staði. Ég veit ekki alveg hvort fólk sem gerir svona áttar sig á hvað sumir taka Youtube-rúntinn sinn alvarlega og hafa engan húmor fyrir svona leiðindum. Kvöldið sem gerir þetta allt þess virði er kosninganóttin. Þetta kvöld er ljósárum á undan Eurovision í mínum bókum. Eftir mikla vinnu starfsmanna flokkanna og stjórnmálamannanna geta þeir lítið annað gert en skellt í einn tvöfaldan og beðið eftir því að heyra Ólaf Þ. Harðarson útskýra fyrir þeim tölurnar. Vitaskuld í „sögulegu samhengi“. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Kosningar 2017 Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson Skoðun Við vitum alveg upphafið Guðný Níelsen Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 3/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson Skoðun Hvað skiptir okkur mestu máli? Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Staðið með þjóðinni Hanna Katrín Friðriksson Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun
Kosningabarátta um sæti á Alþingi er fín á fjögurra ára fresti en að fá þetta í andlitið tvö ár í röð er alltof mikið. Þessi stutta kosningabarátta er flesta að drepa enda hefur hún að miklu leyti bara snúist um skítkast og hvað þessi gerði, eða öllu heldur gerði ekki, síðast þegar að hann fékk að ráða. Nú síðast var Sigríður Á. Andersen bara í fyrradag að fá spurningu í beinni útsendingu um síðustu stjórnarslit eins og við séum ekki komin yfir það. Segið mér hvað er næst; við hverju má ég ég búast af þeim sem ætla að stýra landinu og með hverjum eruð þið tilbúin að vinna. Íslenska kosningabaráttan varð aðeins skemmtilegri í fyrra þegar flokkarnir fóru að nota samfélagsmiðla meira og sumir gerðu það stórvel. Kosningaherferðir sumra hafa verið tær snilld eins og hjá Vinstri grænum að fela alla nema Kötu Jak tvö ár í röð. Og af hverju ekki? Kata er geggjuð og fylgið eykst og eykst. Að þessu sinni hefur nafnlausum lúðum tekist að eyðileggja samfélagsmiðlapælinguna og aðallega netupplifunina með því að troða inn heimskulegum áróðursmyndböndum á Youtube og fleiri staði. Ég veit ekki alveg hvort fólk sem gerir svona áttar sig á hvað sumir taka Youtube-rúntinn sinn alvarlega og hafa engan húmor fyrir svona leiðindum. Kvöldið sem gerir þetta allt þess virði er kosninganóttin. Þetta kvöld er ljósárum á undan Eurovision í mínum bókum. Eftir mikla vinnu starfsmanna flokkanna og stjórnmálamannanna geta þeir lítið annað gert en skellt í einn tvöfaldan og beðið eftir því að heyra Ólaf Þ. Harðarson útskýra fyrir þeim tölurnar. Vitaskuld í „sögulegu samhengi“.