Lífið

Kveðja frá Rússlandi: Í bullinu að bíða eftir pasta

Kolbeinn Tumi Daðason í Kabardinka skrifar
Þetta pasta er ekki girnilegt frekar en það sem tugur íslenskra fjölmiðlamanna fékk sér á veitingastað í Gelindzhik í gær.
Þetta pasta er ekki girnilegt frekar en það sem tugur íslenskra fjölmiðlamanna fékk sér á veitingastað í Gelindzhik í gær.
Að horfa á myndband er góð skemmtun. Að fara út að borða í Rússlandi er ekki góð skemmtun, í það minnsta ekki í gærkvöldi á stað við ströndina í Kabardinka við Svartahaf þar sem fjölmiðlahópur Íslands heldur til. Að loknum tólf tíma vinnudegi í gær var komið að því að finna fyrir hina íslensku blaðamennina sem voru búnir að tylla sér á veitingahús við ströndina. 

Mikið stuð var á svæðinu enda hátíðarbragur á Rússum. Framundan er árleg hátíð í Rússlandi þar sem heimamenn fagna sjálfstæðis Rússlands frá Sovétríkjunum árið 1991. Bæði er haldið upp á 11. og 12. júní en hátíðarhöldin teygðu sig inn í helgina.

Flugeldarnir í Eyjum eru hápunktur laugardagskvöldsins.Vísir/Vilhelm

Kabardinka vs Eyjar

Mikil danssýning var við ströndina undir dynjandi tónlist áður en flugeldar fóru á loft síðla kvölds. Voru skoðanir skiptar um gæði sýningarinnar og sögðu sumir hana toppa þá á þjóðhátíð í Eyjum á meðan heimafólk úr Eyjum hló og sagði sýninguna dropa í hafið miðað við laugardagskvöld á Eyjunni fögru. 

En að máli málanna sem voru gæði matarins og þjónusta á afar vel staðsettum veitingastað við ströndina, svo til ofan í afar vel sóttri danssýningunni. Þar stóð fólk þétt saman og fylgdist með á meðan íslenskir blaðamenn pöntuðu sér steik eða pasta á glæsilegum en illa sóttum veitingastað, sem hefði átt að vera vísbending um það sem koma skildi.

Til að byrja með ætlaði maturinn aldrei að koma en þegar hann kom minnti steikin á skósóla á meðan pastað, hvort sem var sveppapasta eða carbonara, stóð ekki undir neinum væntingum. Verðið var svo sem ekki mikið þannig að enginn hafði áhyggjur þannig. Fyrr en að reikningurinn skilaði sér, eðlilega á rússnesku, á tímapunkti þegar undirritaður átti enn eftir að fá matinn sinn og drykk eftir klukkustundarbið.

Þjóninn skildi ekkert í því að gestirnir vildu ekki borga upphæð sem kom hvergi heim og saman við verðið á matseðlinum.

„Tölvan“ sagði nei

Reikningurinn var umtalsvert hærri en hugarreikningur íslensku gestanna var búinn að áætla. Flest allt var óskiljanlegt en upp úr stóð stök vara á reikningnum, upp á 3500 íslenskar krónur , sem var út úr kortinu. Stakur réttur á matseðlinum kostaði 500 krónur og drykkirnir 300 krónur. Hvaðan kom þessi vara? Allt var á rússnesku og engin leið að tengja reikninginn við verðið á matseðlinum.

Ekki vissum við það og því síður rússneski þjónninn sem fletti fram og til baka í matseðlinum án þess að geta útskýrt. „Þetta hlýtur að vera hérna,“ virtist hann vera að reyna að segja. En enskukunnátta hans var á pari við rússneskukunnáttu okkar. Ekki til staðar, og ekkert gerðist. Reikningurinn hljóðaði upp á 6000 rúblur þegar raunkostnaður fimm manna borðsins hefði átt að vera í kringum 3500 rúblur miðað við matseðilinn.

Reynsluboltar við borðið höfðu séð nóg eftir korters „umræður“ við þjóninn sem ekkert skildi frekar en við. Var ákveðið að henda 1000 rúblum á mann í pottinn. 5000 rúblur - einhvers konar millilending. Töluvert meira en við áttum að borga en samt minna en stóð á reikningnum.

Rúblur, rúblur og aftur rúblur.

Borgaðu aftur, takk

Út gengu þrír reynsluboltar og skildu tvo reynsluminni, þó veraldarvana karlmenn á fertugsaldri, eftir á veitingastaðnum. Jú, því undirritaður átti enn eftir að fá matinn sinn eftir 1,5 klukkustund bið. Ekki átti hann von á góðum mat en matinn var búið að greiða fyrir og mat skildi hann fá, já og einn bjór sem hafði líka verið pantaður fyrir löngu síðan.

Það er nefnilega þannig að eftir langan vinnudag, meiriháttar næringarskort og hátt í tveggja klukkustunda bið eftir mat þá snýst þetta meira um prinsipp. Að fá matinn, sem búið er að greiða fyrir. Eftir tvær ítrekanir skilaði maturinn sér, og bjórinn. Þjóninum var þakkað fyrir og pastanu gúffað í sig á mettíma ásamt bjórnum sem þolinmóður kollegi, sem stóð stoltvaktina, nauð góðs af.

Ekki var pastað gott en klárað engu að síður. Matur er víst matur en engum datt í hug að panta eftirmat. Upp og út. Nema hvað, kemur  ekki rússneski þjónninn hlaupandi. Þá hafði að hans sögn ekki verið greitt fyrir pastað, sem pantað hafði verið fyrir tveimur tímum, og bjórinn. Ha? Undirritaður hafði greitt 1000 rúblur fyrir réttinn og tvo bjóra sem samkvæmt matseðli kostaði samanlagt 700 rúblur. Ef eitthvað var ætti að vera afgangur.

Til að gera sögu sem er orðin alltof löng styttri var eigandi kallaður til sem leysti allavega þannig úr hlutunum að ekki þurfti að greiða aftur fyrir matinn. Við gengum út og næstum á tvær ungar konur að dansa fyrir utan strípibúllu á meðan börn, með augu á stærð við undirskálar, sem fullorðnir gengu fram hjá. Mikið var ég feginn að þurfa ekki að útskýra hvað á gekk fyrir börnunum mínum þetta kvöld. Um leið veltum við fyrir okkur hvaða lexíu við höfðum lært. Fyrir annað kvöld, kvöldið eftir og þar á eftir.

Niðurstaðan var skýr. Að bjóða rússneska fararstjóranum okkar í mat hvert einasta kvöld gegn því að hafa túlk á kantinum þegar óskiljanlegar aðstæður koma upp. Það er nefnilega þannig að fólk sem talar ekki ensku eða rússnesku skilur tungumálið ekkert betur þótt það sé talað hærra. Já, og nota Tripadvisor til að finna veitingahús en ekki ramba inn á hvaða stað sem er þótt hann sé í hjarta bæjarins á besta stað.

Að öllu þessu sögðu hefur þjónusta Rússa almennt verið góð en þessi fyrsta tilraun til þess að fara út að borða hér í landi gleymist seint.


Tengdar fréttir






Fleiri fréttir

Sjá meira


×