Þegar ég fór í sveit Kolbeinn Marteinsson skrifar 18. apríl 2019 08:15 Ég fór í sveit að Hrauni í Ölfusi nokkur sumur á níunda áratugnum. Bóndinn, Ólafur Þorláksson, var duglegasti maður sem ég hef nokkru sinni kynnst enda maður sem hafði upplifað heimskreppuna og erfiðisvinnu allt sitt líf. Honum fannst ég alger aumingi fyrst enda samanstóð ferilskrá mín af starfsreynslu úr Unglingavinnu Kópavogs. Hann sagði það þó aldrei með berum orðum fyrr en síðar. Eitt vorkvöldið skömmu eftir að ég hóf störf, inní fjósi, gerðist hræðilegur atburður. Þar sem ég stóð fyrir aftan eina kúna við spenaþvott fyrir mjaltir, fann ég hlandvolgt kúahlandið renna yfir höfuð mér og bak þar sem ég klöngraðist milli skepnanna. Meðan ég bölvaði og þurrkaði hlandið úr tárvotum augunum fann ég til algerrar uppgjafar og vonleysis. Hvernig gat nokkur maður átt svona lagað skilið? Þessi hlandskírn í fjósamennsku var samt ekki alslæm og hún varð einhvers konar botn á sveitamennsku minni. Frá botninum getur leiðin bara legið beint upp á við. Enda hafði ég fengið skýr skilaboð að heiman um að enginn myndi sækja mig fyrr en að hausti. Sveitastörfin fóru svo að verða mér auðveldari og ég varð ánægðari með lífið og fólkið. Þegar svo Óli hrósaði mér í fyrsta skiptið fyrir vel unnin störf fékk ég gæsahúð og tár í augun af geðshræringu og lífið varð allt í einu helvíti gott. Sveitin var góður skóli sem því miður er búið að loka að mestu fyrir borgarbörnum. Þarna lærði maður að vinna og skilning á því að árangur er oftast langhlaup og snýst um að gefast aldrei upp. Það verður allt betra á endanum. Ég held að íslenskur vinnumarkaður og samfélag yrðu miklu betri til framtíðar ef allir færu í sumarvinnu sveit. Helst með gusu af hlandvolgu kúahlandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Kolbeinn Marteinsson Mest lesið Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
Ég fór í sveit að Hrauni í Ölfusi nokkur sumur á níunda áratugnum. Bóndinn, Ólafur Þorláksson, var duglegasti maður sem ég hef nokkru sinni kynnst enda maður sem hafði upplifað heimskreppuna og erfiðisvinnu allt sitt líf. Honum fannst ég alger aumingi fyrst enda samanstóð ferilskrá mín af starfsreynslu úr Unglingavinnu Kópavogs. Hann sagði það þó aldrei með berum orðum fyrr en síðar. Eitt vorkvöldið skömmu eftir að ég hóf störf, inní fjósi, gerðist hræðilegur atburður. Þar sem ég stóð fyrir aftan eina kúna við spenaþvott fyrir mjaltir, fann ég hlandvolgt kúahlandið renna yfir höfuð mér og bak þar sem ég klöngraðist milli skepnanna. Meðan ég bölvaði og þurrkaði hlandið úr tárvotum augunum fann ég til algerrar uppgjafar og vonleysis. Hvernig gat nokkur maður átt svona lagað skilið? Þessi hlandskírn í fjósamennsku var samt ekki alslæm og hún varð einhvers konar botn á sveitamennsku minni. Frá botninum getur leiðin bara legið beint upp á við. Enda hafði ég fengið skýr skilaboð að heiman um að enginn myndi sækja mig fyrr en að hausti. Sveitastörfin fóru svo að verða mér auðveldari og ég varð ánægðari með lífið og fólkið. Þegar svo Óli hrósaði mér í fyrsta skiptið fyrir vel unnin störf fékk ég gæsahúð og tár í augun af geðshræringu og lífið varð allt í einu helvíti gott. Sveitin var góður skóli sem því miður er búið að loka að mestu fyrir borgarbörnum. Þarna lærði maður að vinna og skilning á því að árangur er oftast langhlaup og snýst um að gefast aldrei upp. Það verður allt betra á endanum. Ég held að íslenskur vinnumarkaður og samfélag yrðu miklu betri til framtíðar ef allir færu í sumarvinnu sveit. Helst með gusu af hlandvolgu kúahlandi.
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun