Call of Duty: Modern Warfare 2 - Hin fínasta upphitun fyrir Warzone 2

Ég hef gagnrýnt aragrúa af Call of Duty leikjum á undanförnum árum, enda hafa þeir að mestu verið gefnir út árlega um langt skeið. Fyrsti leikurinn kom út árið 2003 og ég get með sanni sagt að ég hafi haft gaman af þeim flestum, jafnvel þessum leiðinlegu.

Síðast skrifaði ég um Call of Duty: Vanguard en þessi nýjasti leikur er framhald Modern Warfare frá 2019.

Sjá einnig: Besti COD í langan tíma

Ég er einn þeirra fáu sem þykja einspilun mikilvæg í COD-leikjum. Mér finnst gaman að spila mig í gegnum sögu þeirra sem er yfirleitt stútfull af skemmtilegum hasaratriðum, þó sagan sjálf sé yfirleitt ekki upp á marga fiska.

Það er best að líta á þetta sem tiltölulega langa hasarmynd sem maður fær að leika sér í.

Að þessu sinni eru vinir okkar í Task Force 141, þeir Price, Gaz, Soap og hinn goðsagnakenndi Ghost, enn að berjast við hryðjuverkasamtökin al-Qatala en við hafa bæst öfgahópar frá Íran, rússneskir málaliðar og fleiri drullusokkar. Bandaríkjamenn hafa týnt nokkrum öflugum eldflaugum og það fer allt á annan endann, eins og það á til að gera í þessum söguheimi.

Þess vegna þurfa meðlimir 141 að ferðast víða um heiminn og skjóta þar fólk í massavís.

Eins og svo oft áður er saga einspilunarhluta leiksins ekki sú frumlegasta og jafnvel undarleg á köflum. En, hverjum er ekki sama um það, svo lengi sem þetta er skemmtilegt.

Ekki hægt að vista byssur

COD snýst þó að mestu um fjölspilunina og hefur eiginlega alltaf gert. Hún er mikilvægasti hluti leikjanna og stærsta ástæða þess að þeir eru eins vinsælir og þeir eru. Þar hef ég ýmislegt að segja.

Það sem ég vil fyrst nefna er að maður getur ekki vistað byssur eins og maður vill hafa þær, sem er einstaklega fáránlegt. Í MW2, eins og öðrum nýjum COD-leikjum, getur maður gert miklar breytingar á byssum og stillt þær eins og maður vill hafa þær.

Þetta ferli getur verið tímafrekt en einhverra hluta vegna býður MW2 spilurum ekki upp á vista byssur eins og þeir vilja hafa þær. Þetta er kannski ekki „galli“, tæknilega séð, en mér þykir þetta undarleg ákvörðun með tilliti til notendaviðmóts.

Af nógu að velja

Að öðru leyti er ég nokkuð jákvæður í garð fjölspilunarinnar í MW2. Þar er nokkuð margt í boði, þó ég spili mest Team Deathmatch og Kill Confirmed. Þar er einnig hægt að spila leiki sem svipar mjög til gamla góða Counter Strike.

Í öðrum þeirra mynda spilarar tvö lið þar sem annað þeirra á að sprengja upp eitt af tveimur skotmörkum og annað á að koma í veg fyrir það. Í hinum leiknum berjast tvö lið um gísla.

Svo er annar leikur sem kallast Invasion. Þar mynda spilarar tvö tuttugu manna lið, sem einnig eru mynduð af bottum, og spila um yfirráð á tiltölulega stóru korti. Ég hata Invasion.

Það er aðallega út af því að maður verður að spila með Crossplay. Ég spila sum sé á PS5 en í Invasion þarf maður að spila á móti fólki sem spilar í PC tölvum með lyklaborð og mýs.

Í hefðbundnum Team Deathmatch, þar sem vegalengdir eru í minni, finnst mér það í góðu lagi. Gallinn við Invasion er að kortin eru oft mjög opin og PC-spilarar skjóta mann bara í hausinn þvert yfir allt kortið um leið og maður stingur kollinum fyrir eitthvað horn.

Undirbúningur fyrir Warzone

MW2 er að miklu leyti bara undirbúningur fyrir Warzone 2. Activision hefur náð miklum árangri á markaði svokallaðra Battle Royale-leikja með Warzone en sá leikur nýtur mikillar hylli og er gífurlega mikið spilaður. Fávitar eins og ég verja svo hellings peningum í leiknum við að kaupa nýja búninga á karlana sína og flottar en oftast ónothæfar byssur.

Það eru nokkrar breytingar á milli leikja sem verður forvitnilegt að sjá í Warzone. Má þar nefna samspil klifurs og skammbyssa og það hvernig Infinity Ward er að reyna að auka notagildi skammbyssa í leiknum. Þá má einnig nefna sund og breytingar á því hvernig farartæki virka. Nú getur maður hoppað beint upp á þak á bílum eða hallað sér út um glugga til að skjóta aðra spilara.

Þessa dagana vinnur maður hörðum höndum að því að „grinda“ byssur fyrir Warzone 2, svo maður geti verið upp á sitt besta þegar sá leikur verður gefinn út seinna í mánuðinum. Á meðan eru aðrir spilarar að rasskella mann ítrekað. Þetta hefur reynst erfitt fyrir geðheilsuna og mögulega fyrir nágranna mína líka. Ég get ekki ímyndað mér að þau telji mig í góðu andlegu jafnvægi.

Það eru fáir leikir sem eiga auðveldar með að gera mig brjálaðan en Call of Duty leikir. Modern Warfare 2 er þar ekki undanskilinn.

Þrátt fyrir það er MW2 skemmtilegur leikur og sérstaklega þegar maður er að spila hann með vinum sínum, og Óttari. Það er ekki að ástæðulausu að þessir leikir eru eins vinsælir og þeir eru.

Mest allt sem við kemur byssum í COD-leikjum er vel gert og það hefur lengi verið satt um þessa seríu. Þeir hjá Activison gera góða byssuleiki.

Það getur þó farið gífurlega mikið í taugarnar á mér að byssurnar geti ekiki bara heitið raunverulegum nöfnum. Ég gæti mögulega  verið einn en Lachmann byssurnar eru augljóslega H&K byssur. Hvort sem það er G3 eða MP5. Þó það gæti kostað einhverja peninga væri betra að hafa raunveruleg nöfn á byssunum.

Samantekt-ish

Þótt hann geti farið mjög svo í taugarnar á mér og það sé á köflum óþolandi að spila hann, finnst mér erfitt að vera annað en jákvæður í garð Call of Duty: Modern Warfare 2.

Borð geta verið illa hönnuð, byssur geta verið of kraftmiklar og leikurinn getur frosið merkilega og leiðinlega oft en þrátt fyrir það er þetta góður byssuleikur. Samfélagið í kringum hann er líka mjög virkt og maður mun spila allveg helling.

Það er að segja þar til Warzone 2 kemur út.