Konur segja já Steinunn Stefánsdóttir skrifar 5. febrúar 2008 06:30 Rúmlega eitt hundrað konur hafa í blaðaauglýsingu, og bréfi sem sent var til fimmtán stærstu fyrirtækja landsins, boðið fram krafta sína til stjórnarsetu í fyrirtækjum. Ástæðan fyrir framtaki þessara kvenna er sú að enn árið 2008 eru innan við 10% þeirra sem sitja í stjórnum stærstu fyrirtækja landsins konur, hundrað árum eftir að fyrsta konan tók sæti í bæjarstjórn Reykjavíkur og liðlega þrjátíu árum eftir að viðurkennt var í lagasetningu að konur og karlar skyldu hafa jafnan rétt. Ýmsar skýringar eru á lofti þegar reynt er að grennslast fyrir um hverju það sæti að hlutfall kvenna í stjórnum stórra fyrirtækja sé svo lágt. Konum er bent á að bíða bara rólegar, þróunin í átt til aukinna valda kvenna í fyrirtækjum landsins taki sinn tíma. Ef þær segjast ekki vera tilbúnar til að bíða lengur er hinu slengt fram: Konur segja alltaf nei. Þær eru ekki tilbúnar til að axla ábyrgð þegar á hólminn er komið. Það er ekki síst þessari kenningu til höfuðs sem Félag kvenna í atvinnurekstri í félagi við LeiðtogaAuði birti auglýsinguna í blöðum í vikunni sem leið. Konurnar hundrað heita því nefnilega að segja já ef til þeirra er leitað og þær beðnar að taka sæti í stjórn fyrirtækis. Það hlýtur að vera akkur fyrir hvert fyrirtæki að margbreytileg sjónarmið liggi að baki stjórnun þess. Þeir sem bera ábyrgð á því að leita eftir fólki til stjórnarsetu sýna því ótrúlega mikið hugmyndaleysi við val sitt því iðulega eru stjórnir fyrirtækja skipaðar ákaflega einsleitum hópi karla sem jafnvel eru flestir á sama aldri. Rætt hefur verið um að setja lög um kynjakvóta í stjórnum fyrirtækja en til þess ráðs hefur til dæmis verið gripið í Noregi. Slík kvótastefna er umdeild en viðskiptaráðherra hefur ekki útilokað að kynjakvóti komi til greina. Framtak kvennanna sem auglýstu krafta sína í blöðunum leiðir vonandi til þess að konum muni fjölga í stjórnum fyrirtækja, ekki á næsta ári eða eftir tíu ár heldur strax. Konur mega ekki vera að því að bíða lengur. Þær hafa menntað sig og atvinnuþátttaka þeirra er nú ekki fjarri atvinnuþátttöku karla. Fyrirtækin sjálf mega ekki heldur vera að því að bíða. Þau geta ekki lengur leitt hjá sér krafta og hugmyndir kvenna. Kannanir hafa sýnt að þeim fyrirtækjum sem hafa konur í stjórnum sínum vegnar að jafnaði betur en fyrirtækjum sem hafa á að skipa einkynja karlastjórn. Það mætti því spyrja hvort fyrirtækin í landinu hafi efni á því að hafna ævinlega konum þegar kemur að því að velja fólk til stjórnarsetu. Það er kominn tími til að upphefja karlaveldið í stjórnum fyrirtækja og hleypa þangað inn fleiri sjónarmiðum. Konurnar hundrað hafa boðið fram krafta sína og ljóst er að þær eru bara toppurinn á ísjakanum. Miklu fleiri konur eru tilbúnar að axla miklu meiri ábyrgð en þær gera nú. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Steinunn Stefánsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun
Rúmlega eitt hundrað konur hafa í blaðaauglýsingu, og bréfi sem sent var til fimmtán stærstu fyrirtækja landsins, boðið fram krafta sína til stjórnarsetu í fyrirtækjum. Ástæðan fyrir framtaki þessara kvenna er sú að enn árið 2008 eru innan við 10% þeirra sem sitja í stjórnum stærstu fyrirtækja landsins konur, hundrað árum eftir að fyrsta konan tók sæti í bæjarstjórn Reykjavíkur og liðlega þrjátíu árum eftir að viðurkennt var í lagasetningu að konur og karlar skyldu hafa jafnan rétt. Ýmsar skýringar eru á lofti þegar reynt er að grennslast fyrir um hverju það sæti að hlutfall kvenna í stjórnum stórra fyrirtækja sé svo lágt. Konum er bent á að bíða bara rólegar, þróunin í átt til aukinna valda kvenna í fyrirtækjum landsins taki sinn tíma. Ef þær segjast ekki vera tilbúnar til að bíða lengur er hinu slengt fram: Konur segja alltaf nei. Þær eru ekki tilbúnar til að axla ábyrgð þegar á hólminn er komið. Það er ekki síst þessari kenningu til höfuðs sem Félag kvenna í atvinnurekstri í félagi við LeiðtogaAuði birti auglýsinguna í blöðum í vikunni sem leið. Konurnar hundrað heita því nefnilega að segja já ef til þeirra er leitað og þær beðnar að taka sæti í stjórn fyrirtækis. Það hlýtur að vera akkur fyrir hvert fyrirtæki að margbreytileg sjónarmið liggi að baki stjórnun þess. Þeir sem bera ábyrgð á því að leita eftir fólki til stjórnarsetu sýna því ótrúlega mikið hugmyndaleysi við val sitt því iðulega eru stjórnir fyrirtækja skipaðar ákaflega einsleitum hópi karla sem jafnvel eru flestir á sama aldri. Rætt hefur verið um að setja lög um kynjakvóta í stjórnum fyrirtækja en til þess ráðs hefur til dæmis verið gripið í Noregi. Slík kvótastefna er umdeild en viðskiptaráðherra hefur ekki útilokað að kynjakvóti komi til greina. Framtak kvennanna sem auglýstu krafta sína í blöðunum leiðir vonandi til þess að konum muni fjölga í stjórnum fyrirtækja, ekki á næsta ári eða eftir tíu ár heldur strax. Konur mega ekki vera að því að bíða lengur. Þær hafa menntað sig og atvinnuþátttaka þeirra er nú ekki fjarri atvinnuþátttöku karla. Fyrirtækin sjálf mega ekki heldur vera að því að bíða. Þau geta ekki lengur leitt hjá sér krafta og hugmyndir kvenna. Kannanir hafa sýnt að þeim fyrirtækjum sem hafa konur í stjórnum sínum vegnar að jafnaði betur en fyrirtækjum sem hafa á að skipa einkynja karlastjórn. Það mætti því spyrja hvort fyrirtækin í landinu hafi efni á því að hafna ævinlega konum þegar kemur að því að velja fólk til stjórnarsetu. Það er kominn tími til að upphefja karlaveldið í stjórnum fyrirtækja og hleypa þangað inn fleiri sjónarmiðum. Konurnar hundrað hafa boðið fram krafta sína og ljóst er að þær eru bara toppurinn á ísjakanum. Miklu fleiri konur eru tilbúnar að axla miklu meiri ábyrgð en þær gera nú.