Húmorslausar trukkalessur Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 5. mars 2008 06:00 Nýlega gengnir héraðsdómar fyrir ofbeldisverk gegn konum verða eftir hálfa öld notaðir í skólabókum um hið rammskakka siðferði aldamótasamfélagsins sem við lifum í. Að karlar fái grútlinar áminningar í formi stuttra skilorðsdóma fyrir að ganga í skrokk á konum verður rætt í þátíð eins og hvurt annað bull sem viðgekkst bara í forneskjunni. Flokkað með því þegar konur voru án kosningaréttar og þóttu bestar rjóðar og undirleitar. Einhverjir munu þó trúlega rifja upp gömlu góðu tímana með dálitlum söknuði, þegar konur voru alvöru konur sem skiljanlega þurfti annað slagið að kenna eina lexíu eða tvær. Það verða til hálfvitar á öllum tímum. Því þrátt fyrir allt miðar okkur dálítið áleiðis og um það vitna nýsamþykkt jafnréttislög. Og alveg eins og langhlauparinn sem trúir því að marklínan færist nær og muni í alvörunni birtast á endanum er einmitt mikilvægt að hafa augun á markmiðinu. Beggja vegna vegarins er mýri en því sjaldnar sem okkur skrikar fótur, því rösklegar komumst við. Þrátt fyrir úrtölumenn sem óttast það eitt að missa völd og úrtölukonur sem þykjast ekki kannast við slagsíðuna. Því hver vill láta stimpla sig sem femínista? Þessar húmorslausu trukkalessur, sífellt með grútleiðinlegar rannsóknarniðurstöður og pólitískan rétttrúnað á vör. Sem sjá óvin í öllum drengjum eldri en tólf ára, þannig eru femínistar. Öfgahópur sem svífst einskis og kemur beinlínis óorði á jafnréttisbaráttuna. Það sem þessar kellingar þyrftu einkum eru náin kynni við alvöru karlmenn sem kunna til verka og rétta hjá þeim kúrsinn. En fáir sverja þó núorðið af sér jafnréttisbaráttuna, henni vilja flestir gangast við... þannig lagað. Hér á landi er ástandið nefnilega bara alveg ágætt, sjáið bara hvernig farið er með konur í öðrum löndum. Á meðan meybarnamorð og umskurður á stúlkubörnum viðgangast annars staðar er hlægilegt að þessar feminínstakerlingar séu að væla eitthvað um heimilisofbeldi, kjaramál og stjórnarsetur. Eins og eitt útiloki annað. Því skoðanaarfurinn sleppir ekki takinu sjálfkrafa hversu afdráttarlaus og kúgandi sem hann er. Okkar verkefni er einfaldlega að halda áfram. Þetta kemur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Nýlega gengnir héraðsdómar fyrir ofbeldisverk gegn konum verða eftir hálfa öld notaðir í skólabókum um hið rammskakka siðferði aldamótasamfélagsins sem við lifum í. Að karlar fái grútlinar áminningar í formi stuttra skilorðsdóma fyrir að ganga í skrokk á konum verður rætt í þátíð eins og hvurt annað bull sem viðgekkst bara í forneskjunni. Flokkað með því þegar konur voru án kosningaréttar og þóttu bestar rjóðar og undirleitar. Einhverjir munu þó trúlega rifja upp gömlu góðu tímana með dálitlum söknuði, þegar konur voru alvöru konur sem skiljanlega þurfti annað slagið að kenna eina lexíu eða tvær. Það verða til hálfvitar á öllum tímum. Því þrátt fyrir allt miðar okkur dálítið áleiðis og um það vitna nýsamþykkt jafnréttislög. Og alveg eins og langhlauparinn sem trúir því að marklínan færist nær og muni í alvörunni birtast á endanum er einmitt mikilvægt að hafa augun á markmiðinu. Beggja vegna vegarins er mýri en því sjaldnar sem okkur skrikar fótur, því rösklegar komumst við. Þrátt fyrir úrtölumenn sem óttast það eitt að missa völd og úrtölukonur sem þykjast ekki kannast við slagsíðuna. Því hver vill láta stimpla sig sem femínista? Þessar húmorslausu trukkalessur, sífellt með grútleiðinlegar rannsóknarniðurstöður og pólitískan rétttrúnað á vör. Sem sjá óvin í öllum drengjum eldri en tólf ára, þannig eru femínistar. Öfgahópur sem svífst einskis og kemur beinlínis óorði á jafnréttisbaráttuna. Það sem þessar kellingar þyrftu einkum eru náin kynni við alvöru karlmenn sem kunna til verka og rétta hjá þeim kúrsinn. En fáir sverja þó núorðið af sér jafnréttisbaráttuna, henni vilja flestir gangast við... þannig lagað. Hér á landi er ástandið nefnilega bara alveg ágætt, sjáið bara hvernig farið er með konur í öðrum löndum. Á meðan meybarnamorð og umskurður á stúlkubörnum viðgangast annars staðar er hlægilegt að þessar feminínstakerlingar séu að væla eitthvað um heimilisofbeldi, kjaramál og stjórnarsetur. Eins og eitt útiloki annað. Því skoðanaarfurinn sleppir ekki takinu sjálfkrafa hversu afdráttarlaus og kúgandi sem hann er. Okkar verkefni er einfaldlega að halda áfram. Þetta kemur.