Fastir pennar

Veðravítið

Það getur tekið dágóðan tíma að ferðast til Köben. Því kynntist ég um helgina - eða öllu frekar dóttir mín.

Ég sendi hana sumsé í helgarferð til kóngsins Kaupinhavn í glannabítið síðastliðinn föstudag. Ók henni ásamt stöllu hennar út á Miðnesheiðina í skaflaldsbyl og þæfingsfærð laust upp úr klukkan fjögur að morgni föstudagsins - og þetta reyndist allt saman fremur tafsamt.

Hún lenti á Amager klukkan sjö um kveldið. Flugið tafðist um hálfan dag vegna veðurs - eða öllu heldur óveðurs. Sumsé; fimmtán tíma ferðalag út til Kastrup.

Það tók ekki betra við á heimleiðinni á sunnudag. Stúlkan lagði af stað frá hótelinu á tíunda tímanum um morgunin. Seinkun á vellinum. Og svo í loftið. Lent á Egilsstöðum. Bið þar. Og aftur bið. Enn frekari bið. Og loks lent við Leifsstöð á sjöunda tímanum um kvöldið. Komin til Reykjavíkur á níunda tímanum. Sumsé; tólf tíma ferðalag heim á Frón.

Ferðatíminn var með öðrum orðum 27 tímar. Það jafnast á við ferðalag til Suður Afríku. Stelpan var eiginlega jafn lengi að ferðast til og frá Danmörku og viðveran varði í kongungsríkinu við Eyrarsund.

Það er eitthvað sérstaklega óheillandi við þetta allt saman.

En svona er veðrið á og við Ísland þennan veturinn. Hvert furðuveðrið rekur annað - og flugið allt úr skorðum. Heilu farmarnir að fólki hristast eins og grjón í Helenustokki til og frá landinu - og þiggja áfallahjálp beggja vegna Atlantsála. Þá voru nú haustskiptin betri!

Stelpan náði samt að klára farareyrinn: keypti framsóknarfjöld af peysum og sokkum og skokkum á blessuðu Strikinu. Og skemmti sér vel þótt hún kvarti yfir hálsríg eftir allt þetta ferðalag ...

-SER.  






×