Allt með kossi vekur Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 26. maí 2009 06:00 Vorið er fyrr á ferðinni hér í Víkinni en mörg undangengin ár: laukarnir æddu upp úr moldinni á fardögum rétt eins þeir ætluðu annað. Nokkurra daga sól kallaði þá upp og varla búið að taka ofan af enda gjalda garðræktendur varhug við sólarglennum svo snemma í maí. Vita sem er að allra veðra er von á útkjálkum eins og hér í Víkinni, að ekki sé talað um þar sem landið hækkar austan við Kvosina. Það er veðrarígur milli lóðaeigenda í henni Reykjavík: þekki ég menn í raðhúsum inni við Sund sem telja veðrið þar miklu betra en á öðrum stöðum í borgarskipulaginu. Þá hafa Fossvogsbúar sérkennilegar hugmyndir um að þar skíni sólin heitar en á aðra í dalverpunum upp frá víkunum sunnan Kollafjarðar. Það er hollt að hugsa borgarstæðið án húsanna, byggðin er svo ný en samt er landið í borginni okkur einhvern veginn horfið. Við skynjum það ekki lengur. Farartálminn sem Melarnir voru á leiðinni suður að Skerjafirði eru okkur ókunnir og mörg gömul kennileiti í landinu eru horfin í móðu sögunnar. Við erum sögusnauð borg og gerum ekkert til að lappa upp á skynjun og skilning á hvað var hér áður. Þess vegna var ganga kvenna inn að laugum skemmtileg viðbót. Næst mætti fara leiðir úr Kvosinni inn að mógrafarsvæðunum í Vatnsmýrinni og Sogamýrinni þangað sem fólk sótti sér eldivið lengi, jafnvel eftir að kolin komu til, að ekki sé talað um koks, gas og hitaveituna. Líka mætti karlpeningur listanna þræða ströndina í leit að vörum sem flestar hafa fyllst. Hvað þyrfti margar hendur til að hreinsa eina vör eins og varð að gera öll vor eftir vetrarveðrin? Og svo má demba sér í sjóinn. Sjósundið er með elstu íþróttagreinum sem stundaðar voru bæði við Víkina og í Skerjafirðinum. það er að lifna við fyrir þrákelkni fólks sem veður aðfallið og leggst á sund yfir þaraflákana. Önnur grein sem er gleymd er róðurinn sem var þó lífsbjörg okkar um aldir. Hví er róður ekki stundaður meir hér við sundin? Vorkvöldin og sumarnætur snemmsumars eru yndislegur tími í borginni. Hin fullkomna þögn í sólarupprásinni er helgistund og fátt dásamlegra en eiga stund með fuglunum að vaða döggvott gras. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun
Vorið er fyrr á ferðinni hér í Víkinni en mörg undangengin ár: laukarnir æddu upp úr moldinni á fardögum rétt eins þeir ætluðu annað. Nokkurra daga sól kallaði þá upp og varla búið að taka ofan af enda gjalda garðræktendur varhug við sólarglennum svo snemma í maí. Vita sem er að allra veðra er von á útkjálkum eins og hér í Víkinni, að ekki sé talað um þar sem landið hækkar austan við Kvosina. Það er veðrarígur milli lóðaeigenda í henni Reykjavík: þekki ég menn í raðhúsum inni við Sund sem telja veðrið þar miklu betra en á öðrum stöðum í borgarskipulaginu. Þá hafa Fossvogsbúar sérkennilegar hugmyndir um að þar skíni sólin heitar en á aðra í dalverpunum upp frá víkunum sunnan Kollafjarðar. Það er hollt að hugsa borgarstæðið án húsanna, byggðin er svo ný en samt er landið í borginni okkur einhvern veginn horfið. Við skynjum það ekki lengur. Farartálminn sem Melarnir voru á leiðinni suður að Skerjafirði eru okkur ókunnir og mörg gömul kennileiti í landinu eru horfin í móðu sögunnar. Við erum sögusnauð borg og gerum ekkert til að lappa upp á skynjun og skilning á hvað var hér áður. Þess vegna var ganga kvenna inn að laugum skemmtileg viðbót. Næst mætti fara leiðir úr Kvosinni inn að mógrafarsvæðunum í Vatnsmýrinni og Sogamýrinni þangað sem fólk sótti sér eldivið lengi, jafnvel eftir að kolin komu til, að ekki sé talað um koks, gas og hitaveituna. Líka mætti karlpeningur listanna þræða ströndina í leit að vörum sem flestar hafa fyllst. Hvað þyrfti margar hendur til að hreinsa eina vör eins og varð að gera öll vor eftir vetrarveðrin? Og svo má demba sér í sjóinn. Sjósundið er með elstu íþróttagreinum sem stundaðar voru bæði við Víkina og í Skerjafirðinum. það er að lifna við fyrir þrákelkni fólks sem veður aðfallið og leggst á sund yfir þaraflákana. Önnur grein sem er gleymd er róðurinn sem var þó lífsbjörg okkar um aldir. Hví er róður ekki stundaður meir hér við sundin? Vorkvöldin og sumarnætur snemmsumars eru yndislegur tími í borginni. Hin fullkomna þögn í sólarupprásinni er helgistund og fátt dásamlegra en eiga stund með fuglunum að vaða döggvott gras.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun