Sláttumaðurinn slyngi Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 27. júlí 2009 00:01 Eftir margra daga dásamlega reykvíska sólarblíðu með unaðslegum lautartúrum, sundferðum og strandlífi hvarflaði loks að mér að gera eitthvað gagnlegt. Til dæmis að sinna vanræktri garðholunni aggalítið. Planta og reyta en einkum þó að kaupa nýja sláttuvél. Eins og mér finnst oft gaman að stússast, atast og græja hitt og þetta innifelur vinnugleðin ekkert sem viðkemur vélum af neinu tagi. Maskínur eiga bara að hafa þrjár stillingar: Kveikja - nota - slökkva. Af furðulegum ástæðum var sláttuvélin hins vegar afgreidd í bútum í kassa og til skemmtunar fylgdi hnausþykkur leiðbeiningabæklingur á fjórtán tungumálum. Skoðun hans kallaði á fullkomna einbeitingu við eldhúsborðið. Ekki fyrr hafði það hvarflað að mér hversu flókið og hættulegt getur verið að slá blettinn, eftir lesturinn bogað svitinn af enninu af ótta við allt það sem úrskeiðis getur farið. Sakleysisleg garðsláttuvél er þegar grannt er skoðað sannkölluð vítisvél. Mikilvægt er að vera í öryggisskóm og fullklæddur frá toppi til táar, annars heggur hún af bæði tær og fingur. Bensín og smurolíu skal meðhöndla af sömu varúð og virka kjarnaodda, ellegar springur allt í loft upp. Alls ekki má gangsetja mótorinn í viðurvist barna eður dýra annars eru dagar þeirra taldir. Eftir heilt kvöld með leiðbeiningunum fór annað í að púsla kvikindinu úr kassanum saman. Á þriðja degi las ég Spámanninn til að öðlast æðruleysi og hugarró áður en ég fór til að kaupa smurolíu af engu öðru en hárréttum styrkleika. Sama kvöld taldi ég hlutverki mínu lokið og þvingaði bóndann heim úr vinnunni til að klára málið, því eitthvað hlaut jú fjandakornið að vera karlmannsverk. Þegar blessuð sláttuvélin byrjaði að mala hríslaðist um mig gleðistraumur og ég trítlaði inn til að leggjast á leti. Tilhugsunin um bók og súkkulaði hafði þó varla kviknað þegar sláttumaðurinn slyngi geystist æpandi framúr mér og dró á eftir sér bólginn handlegg. Af aðdáunarverðri nákvæmni hafði honum tekist að stíma beint á samyrkjubú holugeitunga sem verða þá sjálfkrafa mjög fúlir. Við eiturstungu er gott að leggja sykurmola en hvernig skal innheimta splunkunýja sláttuvél sem fokreiðir geitungar hafa tekið í gíslingu? Á það var ekki minnst í bæklingnum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Eftir margra daga dásamlega reykvíska sólarblíðu með unaðslegum lautartúrum, sundferðum og strandlífi hvarflaði loks að mér að gera eitthvað gagnlegt. Til dæmis að sinna vanræktri garðholunni aggalítið. Planta og reyta en einkum þó að kaupa nýja sláttuvél. Eins og mér finnst oft gaman að stússast, atast og græja hitt og þetta innifelur vinnugleðin ekkert sem viðkemur vélum af neinu tagi. Maskínur eiga bara að hafa þrjár stillingar: Kveikja - nota - slökkva. Af furðulegum ástæðum var sláttuvélin hins vegar afgreidd í bútum í kassa og til skemmtunar fylgdi hnausþykkur leiðbeiningabæklingur á fjórtán tungumálum. Skoðun hans kallaði á fullkomna einbeitingu við eldhúsborðið. Ekki fyrr hafði það hvarflað að mér hversu flókið og hættulegt getur verið að slá blettinn, eftir lesturinn bogað svitinn af enninu af ótta við allt það sem úrskeiðis getur farið. Sakleysisleg garðsláttuvél er þegar grannt er skoðað sannkölluð vítisvél. Mikilvægt er að vera í öryggisskóm og fullklæddur frá toppi til táar, annars heggur hún af bæði tær og fingur. Bensín og smurolíu skal meðhöndla af sömu varúð og virka kjarnaodda, ellegar springur allt í loft upp. Alls ekki má gangsetja mótorinn í viðurvist barna eður dýra annars eru dagar þeirra taldir. Eftir heilt kvöld með leiðbeiningunum fór annað í að púsla kvikindinu úr kassanum saman. Á þriðja degi las ég Spámanninn til að öðlast æðruleysi og hugarró áður en ég fór til að kaupa smurolíu af engu öðru en hárréttum styrkleika. Sama kvöld taldi ég hlutverki mínu lokið og þvingaði bóndann heim úr vinnunni til að klára málið, því eitthvað hlaut jú fjandakornið að vera karlmannsverk. Þegar blessuð sláttuvélin byrjaði að mala hríslaðist um mig gleðistraumur og ég trítlaði inn til að leggjast á leti. Tilhugsunin um bók og súkkulaði hafði þó varla kviknað þegar sláttumaðurinn slyngi geystist æpandi framúr mér og dró á eftir sér bólginn handlegg. Af aðdáunarverðri nákvæmni hafði honum tekist að stíma beint á samyrkjubú holugeitunga sem verða þá sjálfkrafa mjög fúlir. Við eiturstungu er gott að leggja sykurmola en hvernig skal innheimta splunkunýja sláttuvél sem fokreiðir geitungar hafa tekið í gíslingu? Á það var ekki minnst í bæklingnum.