Börnin og biðlistarnir Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 11. febrúar 2010 06:00 Það er svo margt sem blessuð kreppan hefur alið af sér bæði jákvætt og neikvætt. Eitt var það til dæmis sem þótti jákvætt til að byrja með að allt í einu tókst að manna allar stöður á leikskólum um allt land. Það hafði ekki verið hægt í mörg ár og var orðið nánast eins og ófrávíkjanlegt lögmál sem allir tóku sem gefnu. Fólk reiddi sig á sjálfstætt starfandi dagforeldra þegar fæðingarorlofi lauk og barnið fór á biðlista. Þegar fólk missti síðan í unnvörpum vinnuna þegar kreppan skall á, leitaði það í laus störf á leikskólunum. Biðlistarnir þurrkuðust upp og ástandið hafði ekki verið svona gott lengi. Það tognaði síðan á kreppunni eins og allir þekkja. Sparnaðaraðgerða varð þörf alls staðar og þó að sveitarfélögin hafi getað mannað allar stöður í leikskólunum hjá sér í fyrsta sinn árum saman, þurftu þau nú að skera niður. Þá var ákveðið að bíða með að innrita fleiri börn í bili og sjá til. Nú stefnir hinsvegar í vandræði því dagforeldrarnir misstu lifibrauð sitt þegar börnin flykktust inn á leikskólana. Þeir hafa nú margir snúið sér að öðru og biðlistarnir sem hurfu fyrir rúmu ári eru að þéttast upp á nýtt. Enda fjölgaði barneignum í kreppunni. En hvað er þá til ráða? Ekki hafa allir um þann kost að velja að vera heima með börn sín því annað sem kreppan hefur alið af sér er hærra vöruverð, hærri afborganir lána og hærra bensínverð. Það er því kominn upp hálfgerður vítahringur því ekki er um annað að ræða en vinna fyrir reikningunum. Margir verða að bæta við sig aukavinnu eigi þeir nokkurn kost á því. Börnin reka á reiðanum á meðan. Langur vinnudagur hefur reyndar gegnum árin verið einkennandi fyrir landann. Ekki endilega vegna þess að hann hafi alltaf verið nauðsynlegur til að ná endum saman. Langur vinnudagur hefur frekar verið eins og hálfgert þjóðarstolt eða þjóðarremba okkar Íslendinga. Fámenn þjóð en svona líka hörkudugleg! Vinnur myrkrana á milli án þess að blása úr nös og gerir grín að nágrannaþjóðum þar sem allir eru komnir heim á hádegi í lok vikunnar. Nú átti reyndar að horfa til þessara sömu nágrannaþjóða við uppbyggingu nýs velferðarsamfélags á Íslandi. Ríkisstjórnin skrifaði jú undir samstarfið í Norræna húsinu! Mörgum þykir þó ganga full hægt og jafnvel að við höfum frekar fjarlægst drauminn um Nýja Ísland en hitt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun
Það er svo margt sem blessuð kreppan hefur alið af sér bæði jákvætt og neikvætt. Eitt var það til dæmis sem þótti jákvætt til að byrja með að allt í einu tókst að manna allar stöður á leikskólum um allt land. Það hafði ekki verið hægt í mörg ár og var orðið nánast eins og ófrávíkjanlegt lögmál sem allir tóku sem gefnu. Fólk reiddi sig á sjálfstætt starfandi dagforeldra þegar fæðingarorlofi lauk og barnið fór á biðlista. Þegar fólk missti síðan í unnvörpum vinnuna þegar kreppan skall á, leitaði það í laus störf á leikskólunum. Biðlistarnir þurrkuðust upp og ástandið hafði ekki verið svona gott lengi. Það tognaði síðan á kreppunni eins og allir þekkja. Sparnaðaraðgerða varð þörf alls staðar og þó að sveitarfélögin hafi getað mannað allar stöður í leikskólunum hjá sér í fyrsta sinn árum saman, þurftu þau nú að skera niður. Þá var ákveðið að bíða með að innrita fleiri börn í bili og sjá til. Nú stefnir hinsvegar í vandræði því dagforeldrarnir misstu lifibrauð sitt þegar börnin flykktust inn á leikskólana. Þeir hafa nú margir snúið sér að öðru og biðlistarnir sem hurfu fyrir rúmu ári eru að þéttast upp á nýtt. Enda fjölgaði barneignum í kreppunni. En hvað er þá til ráða? Ekki hafa allir um þann kost að velja að vera heima með börn sín því annað sem kreppan hefur alið af sér er hærra vöruverð, hærri afborganir lána og hærra bensínverð. Það er því kominn upp hálfgerður vítahringur því ekki er um annað að ræða en vinna fyrir reikningunum. Margir verða að bæta við sig aukavinnu eigi þeir nokkurn kost á því. Börnin reka á reiðanum á meðan. Langur vinnudagur hefur reyndar gegnum árin verið einkennandi fyrir landann. Ekki endilega vegna þess að hann hafi alltaf verið nauðsynlegur til að ná endum saman. Langur vinnudagur hefur frekar verið eins og hálfgert þjóðarstolt eða þjóðarremba okkar Íslendinga. Fámenn þjóð en svona líka hörkudugleg! Vinnur myrkrana á milli án þess að blása úr nös og gerir grín að nágrannaþjóðum þar sem allir eru komnir heim á hádegi í lok vikunnar. Nú átti reyndar að horfa til þessara sömu nágrannaþjóða við uppbyggingu nýs velferðarsamfélags á Íslandi. Ríkisstjórnin skrifaði jú undir samstarfið í Norræna húsinu! Mörgum þykir þó ganga full hægt og jafnvel að við höfum frekar fjarlægst drauminn um Nýja Ísland en hitt.
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun