Stóru orðin Ólafur Þ. Stephensen skrifar 19. mars 2011 09:53 Alþingi hefur samþykkt að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Ríkisstjórnin hefur slíka aðildarumsókn á stefnuskrá sinni. Hún ber jafnframt ábyrgð á því að ljúka aðildarviðræðum með þeim hætti að sem beztur aðildarsamningur náist. Þannig mætti ætla að ráðherrarnir sem skipa ríkisstjórnina líti á málið. Það gera þeir þó ekki allir. Á fundi samningahóps Íslands um landbúnaðarmál með samningamönnum ESB í Brussel fyrir skömmu lýsti Sigurgeir Þorgeirsson, formaður hópsins og ráðuneytisstjóri í landbúnaðarráðuneytinu, því yfir að Ísland féllist á sameiginlega landbúnaðarstefnu ESB sem grundvöll viðræðnanna. Slíkt liggur beint við; það var Ísland sem sótti um aðild að Evrópusambandinu en ekki öfugt. Ráðuneytisstjórinn starfar í umboði og á ábyrgð landbúnaðarráðherrans, Jóns Bjarnasonar, og ætla mætti að sú afstaða sem hann setti fram væri afstaða ráðherrans. Það er hins vegar öðru nær. Eftir fundinn sagði Jón Bjarnason hér í blaðinu að íslenzk lög ættu ávallt að ráða tilhögun landbúnaðar hér á landi og lýsti þannig í raun ráðuneytisstjórann sinn ómerking. Fréttablaðið sagði í síðustu viku frá nýju ákvæði í reglugerð ESB um kvótaúthlutun, sem kveður á um að einstök aðildarríki ákveði sjálf kvóta í litlum, staðbundnum stofnum, í stað þess að tekin sé sameiginleg ákvörðun í ráðherraráði ESB, sem hefur verið mörgum þyrnir í augum. Um þetta sagði Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra hér í blaðinu að reglugerðin væri "sterkt fordæmi" og í samræmi við nýja hugsun innan ESB um að umsjón með staðbundnum stofnum væri flutt sem næst upprunanum. Breytingin væri í anda þeirra sjónarmiða sem Ísland hefði haldið fram. Eftir að utanríkisráðherrann lét þessi ummæli falla sá Jón Bjarnason ástæðu til að láta blaðafulltrúa sinn senda út yfirlýsingu um að breytingin gæti alls ekki orðið grundvöllur neinna viðræðna, né styddi hún við samningskröfur Íslands. Ráðherrann vill, rétt eins og í landbúnaðarmálunum, halda fram ýtrustu kröfum um algjöra undanþágu frá sameiginlegri stefnu ESB, í stað þess að reyna að finna sameiginlegan flöt sem geti orðið til þess að sjónarmið Íslands verði hluti af stefnu ESB. Það er þó sú leið sem umsóknarríki hafa oftast farið til að gæta sinna brýnustu hagsmuna við inngöngu í Evrópusambandið. Þetta er í ákveðinni þversögn við það að nú vinna menn dag og nótt í sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytinu við að breyta íslenzkri sjávarútvegsstefnu þannig að hún verði líkari sjávarútvegsstefnu ESB, með byggðakvótum og félagslegum styrkjum, eins og Pawel Bartoszek benti á í ágætum pistli hér í blaðinu í gær. En það er annar handleggur. Þegar hugmyndir Jóns Bjarnasonar um að draga aðildarumsóknina til baka hljóta ekki hljómgrunn grípur hann til þess ráðs að reyna að spilla fyrir þeim viðræðum sem eru hafnar og veikja samningsstöðu Íslands. Væri ekki hreinlegra að Jón Bjarnason yfirgæfi einfaldlega þessa ríkisstjórn sem vill leyfa "erlendu stórveldi" að "taka hér stjórnartauma af réttkjörnum og lýðræðislegum stjórnvöldum landsins" - svo notuð séu hans eigin stóru orð? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Munu bara allir fá dánaraðstoð? Bjarni Jónsson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Eigum við ekki bara að klára þetta Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir Skoðun
Alþingi hefur samþykkt að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Ríkisstjórnin hefur slíka aðildarumsókn á stefnuskrá sinni. Hún ber jafnframt ábyrgð á því að ljúka aðildarviðræðum með þeim hætti að sem beztur aðildarsamningur náist. Þannig mætti ætla að ráðherrarnir sem skipa ríkisstjórnina líti á málið. Það gera þeir þó ekki allir. Á fundi samningahóps Íslands um landbúnaðarmál með samningamönnum ESB í Brussel fyrir skömmu lýsti Sigurgeir Þorgeirsson, formaður hópsins og ráðuneytisstjóri í landbúnaðarráðuneytinu, því yfir að Ísland féllist á sameiginlega landbúnaðarstefnu ESB sem grundvöll viðræðnanna. Slíkt liggur beint við; það var Ísland sem sótti um aðild að Evrópusambandinu en ekki öfugt. Ráðuneytisstjórinn starfar í umboði og á ábyrgð landbúnaðarráðherrans, Jóns Bjarnasonar, og ætla mætti að sú afstaða sem hann setti fram væri afstaða ráðherrans. Það er hins vegar öðru nær. Eftir fundinn sagði Jón Bjarnason hér í blaðinu að íslenzk lög ættu ávallt að ráða tilhögun landbúnaðar hér á landi og lýsti þannig í raun ráðuneytisstjórann sinn ómerking. Fréttablaðið sagði í síðustu viku frá nýju ákvæði í reglugerð ESB um kvótaúthlutun, sem kveður á um að einstök aðildarríki ákveði sjálf kvóta í litlum, staðbundnum stofnum, í stað þess að tekin sé sameiginleg ákvörðun í ráðherraráði ESB, sem hefur verið mörgum þyrnir í augum. Um þetta sagði Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra hér í blaðinu að reglugerðin væri "sterkt fordæmi" og í samræmi við nýja hugsun innan ESB um að umsjón með staðbundnum stofnum væri flutt sem næst upprunanum. Breytingin væri í anda þeirra sjónarmiða sem Ísland hefði haldið fram. Eftir að utanríkisráðherrann lét þessi ummæli falla sá Jón Bjarnason ástæðu til að láta blaðafulltrúa sinn senda út yfirlýsingu um að breytingin gæti alls ekki orðið grundvöllur neinna viðræðna, né styddi hún við samningskröfur Íslands. Ráðherrann vill, rétt eins og í landbúnaðarmálunum, halda fram ýtrustu kröfum um algjöra undanþágu frá sameiginlegri stefnu ESB, í stað þess að reyna að finna sameiginlegan flöt sem geti orðið til þess að sjónarmið Íslands verði hluti af stefnu ESB. Það er þó sú leið sem umsóknarríki hafa oftast farið til að gæta sinna brýnustu hagsmuna við inngöngu í Evrópusambandið. Þetta er í ákveðinni þversögn við það að nú vinna menn dag og nótt í sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytinu við að breyta íslenzkri sjávarútvegsstefnu þannig að hún verði líkari sjávarútvegsstefnu ESB, með byggðakvótum og félagslegum styrkjum, eins og Pawel Bartoszek benti á í ágætum pistli hér í blaðinu í gær. En það er annar handleggur. Þegar hugmyndir Jóns Bjarnasonar um að draga aðildarumsóknina til baka hljóta ekki hljómgrunn grípur hann til þess ráðs að reyna að spilla fyrir þeim viðræðum sem eru hafnar og veikja samningsstöðu Íslands. Væri ekki hreinlegra að Jón Bjarnason yfirgæfi einfaldlega þessa ríkisstjórn sem vill leyfa "erlendu stórveldi" að "taka hér stjórnartauma af réttkjörnum og lýðræðislegum stjórnvöldum landsins" - svo notuð séu hans eigin stóru orð?
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun