Gólið í afsagnarkórnum Sif Sigmarsdóttir skrifar 30. mars 2011 06:00 Þá byrjar það enn á ný, rammfalskt og taktlaust gólið í afsagnarkór stjórnarandstöðunnar. Um er að ræða endurflutning á verkinu „Jóhanna Sig. á að segja af sér“. Ég tel að ég sé ekki sú eina sem kysi heldur að sitja í gegnumtrekk í hálfkláraðri Hörpunni undir Niflungahring Wagners í flutningi skólahljómsveitar leikskólans Grænuborgar. Þótt ég hafi á mínum yngri árum skráð mig í stjórnmálaflokk, sem ég valdi – eins og skynsömum aktivista ber – eftir því hvar bestu partíin var að finna, er atkvæði mitt allra flokkanna að keppa um. Fyrir mér er pólitík ekki eins og fótbolti þar sem áhangendur styðja lið sitt óháð frammistöðu. Sem gegnheill tækifærissinni krossa ég einfaldlega við þann sem býður best. Því fæ ég með engu móti skilið strategíu stjórnarandstöðunnar. Eins áfjáð og hún virðist í völd gerir hún ekkert til að sýna fram á að hún sé mögulegur staðgengill þeirrar ríkisstjórnar sem nú starfar. Í stað heildstæðrar og ígrundaðrar stefnu miðlar hún litlu öðru til kjósenda en ósk sinni um að komast til valda með upphrópunum um að núverandi stjórn beri að víkja. Ríkisstjórnin á að segja af sér vegna Icesave, aðgerðaleysis, góðs gengis Sjálfstæðisflokksins í einni skoðanakönnun, efnahagsástandsins, af „ýmsum ástæðum“ (skv. Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni) og nú síðast vegna þess að Jóhanna Sigurðardóttir réði í starf hjá forsætisráðuneytinu aðila sem ráðgjafar töldu hæfastan til að gegna stöðunni. Hefur stjórnarandstaðan aldrei heyrt dæmisöguna um drenginn sem hrópaði úlfur, úlfur? Vissulega er miður að betur hefði mátt standa að ráðningunni í forsætisráðuneytinu. Það að halda því fram að málið beri vott um að forsætisráðherra, kona sem áratugum saman hefur verið einn ötulasti baráttumaður fyrir jafnrétti kynjanna, láti sig skyndilega jafnréttismál engu varða og eigi að segja af sér er firra. Það þýðir þó ekki að stjórnarandstaðan megi ekki gera sér mat úr uppákomunni. Hvers vegna útlistar hún ekki fyrir okkur kjósendum hvernig hún myndi betrumbæta ráðningarferli innan stjórnsýslunnar kæmist hún til valda? Innantóm köll stjórnarandstöðunnar um afsögn ríkisstjórnarinnar og forsætisráðherra hennar misbjóða vitsmunum kjósenda. Þar að auki gera þau ekkert til að afla henni atkvæða. Í stað þess að stagast á framgöngu núverandi stjórnar og kröfum um að hún víki væri ráð að stjórnarandstaðan tæki að greina kjósendum frá því hvaða aðrir kostir eru í boði. Kjörtímabilið er jú að verða hálfnað. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Icesave Sif Sigmarsdóttir Skoðanir Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun
Þá byrjar það enn á ný, rammfalskt og taktlaust gólið í afsagnarkór stjórnarandstöðunnar. Um er að ræða endurflutning á verkinu „Jóhanna Sig. á að segja af sér“. Ég tel að ég sé ekki sú eina sem kysi heldur að sitja í gegnumtrekk í hálfkláraðri Hörpunni undir Niflungahring Wagners í flutningi skólahljómsveitar leikskólans Grænuborgar. Þótt ég hafi á mínum yngri árum skráð mig í stjórnmálaflokk, sem ég valdi – eins og skynsömum aktivista ber – eftir því hvar bestu partíin var að finna, er atkvæði mitt allra flokkanna að keppa um. Fyrir mér er pólitík ekki eins og fótbolti þar sem áhangendur styðja lið sitt óháð frammistöðu. Sem gegnheill tækifærissinni krossa ég einfaldlega við þann sem býður best. Því fæ ég með engu móti skilið strategíu stjórnarandstöðunnar. Eins áfjáð og hún virðist í völd gerir hún ekkert til að sýna fram á að hún sé mögulegur staðgengill þeirrar ríkisstjórnar sem nú starfar. Í stað heildstæðrar og ígrundaðrar stefnu miðlar hún litlu öðru til kjósenda en ósk sinni um að komast til valda með upphrópunum um að núverandi stjórn beri að víkja. Ríkisstjórnin á að segja af sér vegna Icesave, aðgerðaleysis, góðs gengis Sjálfstæðisflokksins í einni skoðanakönnun, efnahagsástandsins, af „ýmsum ástæðum“ (skv. Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni) og nú síðast vegna þess að Jóhanna Sigurðardóttir réði í starf hjá forsætisráðuneytinu aðila sem ráðgjafar töldu hæfastan til að gegna stöðunni. Hefur stjórnarandstaðan aldrei heyrt dæmisöguna um drenginn sem hrópaði úlfur, úlfur? Vissulega er miður að betur hefði mátt standa að ráðningunni í forsætisráðuneytinu. Það að halda því fram að málið beri vott um að forsætisráðherra, kona sem áratugum saman hefur verið einn ötulasti baráttumaður fyrir jafnrétti kynjanna, láti sig skyndilega jafnréttismál engu varða og eigi að segja af sér er firra. Það þýðir þó ekki að stjórnarandstaðan megi ekki gera sér mat úr uppákomunni. Hvers vegna útlistar hún ekki fyrir okkur kjósendum hvernig hún myndi betrumbæta ráðningarferli innan stjórnsýslunnar kæmist hún til valda? Innantóm köll stjórnarandstöðunnar um afsögn ríkisstjórnarinnar og forsætisráðherra hennar misbjóða vitsmunum kjósenda. Þar að auki gera þau ekkert til að afla henni atkvæða. Í stað þess að stagast á framgöngu núverandi stjórnar og kröfum um að hún víki væri ráð að stjórnarandstaðan tæki að greina kjósendum frá því hvaða aðrir kostir eru í boði. Kjörtímabilið er jú að verða hálfnað.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun