Ráðherrar "komast upp með allt" Ólafur Þ. Stephensen skrifar 24. mars 2011 06:15 Eitt af því sem er svo óþægilegt í starfsumhverfi stjórnmálamanna er að þeir eru til skiptis í stjórn og stjórnarandstöðu, að minnsta kosti ef þeir sitja lengi á Alþingi. Afstaða þeirra í stjórnarandstöðu – sem iðulega er önnur og herskárri en þegar þeir eru í stjórn – kemur þess vegna oft og bítur þá í afturendann þegar þeir eru til dæmis komnir í ráðherraembætti. Þetta hefur gerzt oftar en nokkur maður hefur tölu á. Það sem stjórnmálamenn ættu að vera búnir að læra af þessu er að gera ekki aðrar kröfur í stjórnarandstöðu til andstæðinga sinna í ráðherraembættum en þeir gera til sjálfra sín þegar þeir eru sjálfir setztir í ráðherrastólana. En eins og við vitum hafa þeir ekki lært það. Það gilda til dæmis alltaf önnur viðmið um afsagnir ráðherra hjá stjórn en hjá stjórnarandstöðu. Þetta er ein ástæða þess að almenningur ber jafnlítið traust til stjórnmálamanna og Alþingis og raun ber vitni. Nú er komið upp skólabókardæmi um þetta tvöfalda siðgæði. Kærunefnd jafnréttismála hefur úrskurðað að Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra hafi brotið jafnréttislög þegar karlmaður var ráðinn í stöðu skrifstofustjóra í forsætisráðuneytinu. Kona sem sótti um starfið hafi verið að minnsta kosti jafnhæf og sá sem ráðinn var og af því að konur séu í minnihluta í skrifstofustjórastöðum í stjórnarráðinu hafi samkvæmt jafnréttislögum átt að ráða konuna. Þetta mál setur Jóhönnu Sigurðardóttur í erfiða stöðu. Fyrir sjö árum kom upp mál sem er að langflestu leyti sambærilegt. Sama kærunefnd úrskurðaði að Björn Bjarnason, þáverandi dómsmálaráðherra, hefði brotið jafnréttislög með því að ráða karlmann í stöðu hæstaréttardómara. Kona sem sótti um embættið hefði verið ívið hæfari en sá sem skipaður var og í ljósi þess að konur væru í minnihluta í Hæstarétti hefði hún átt að hljóta embættið. Við þetta tækifæri lét Jóhanna Sigurðardóttir mörg stór orð falla á Alþingi. Þar á meðal þessi: "Hjá öðrum lýðræðisþjóðum hefði ráðherra sem brýtur svo gróflega lög og reglur verið látinn fjúka. En hér á landi er allt leyfilegt hjá ráðherrum og þeir komast upp með allt.“ Þessi orð Jóhönnu vísuðu ekki til umdeildra viðbragða Björns Bjarnasonar við úrskurðinum, þegar hann sagði meðal annars jafnréttislögin "barn síns tíma“. Þau vísuðu eingöngu til þess að lögskipuð nefnd hafði komizt að þeirri niðurstöðu að ráðherra hafði brotið lög – eins og nú hefur gerzt. Hér skal ekkert mat lagt á rökstuðning kærunefndarinnar í hvort skipti, en niðurstaðan er sú sama. Jóhanna segir í yfirlýsingu í gær að jafnréttislögin hafi bara alls ekki verið brotin. Sama sagði Björn 2004 og viðbrögð Jóhönnu voru þau að segja að ráðherrann léti "eins og engill með geislabaug og segist ekkert hafa gert af sér“. Einmitt. Jóhanna spurði fyrir sjö árum: "Hver er pólitísk ábyrgð ráðherrans? Er henni fullnægt að mati ráðherra með því að brotaþola verði dæmdar skaðabætur eða á ráðherra að segja af sér?“ Nú hefur Jóhanna Sigurðardóttir tækifæri til að svara sjálf þessum spurningum. Það hefur hún enn ekki gert. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Munu bara allir fá dánaraðstoð? Bjarni Jónsson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Eigum við ekki bara að klára þetta Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir Skoðun
Eitt af því sem er svo óþægilegt í starfsumhverfi stjórnmálamanna er að þeir eru til skiptis í stjórn og stjórnarandstöðu, að minnsta kosti ef þeir sitja lengi á Alþingi. Afstaða þeirra í stjórnarandstöðu – sem iðulega er önnur og herskárri en þegar þeir eru í stjórn – kemur þess vegna oft og bítur þá í afturendann þegar þeir eru til dæmis komnir í ráðherraembætti. Þetta hefur gerzt oftar en nokkur maður hefur tölu á. Það sem stjórnmálamenn ættu að vera búnir að læra af þessu er að gera ekki aðrar kröfur í stjórnarandstöðu til andstæðinga sinna í ráðherraembættum en þeir gera til sjálfra sín þegar þeir eru sjálfir setztir í ráðherrastólana. En eins og við vitum hafa þeir ekki lært það. Það gilda til dæmis alltaf önnur viðmið um afsagnir ráðherra hjá stjórn en hjá stjórnarandstöðu. Þetta er ein ástæða þess að almenningur ber jafnlítið traust til stjórnmálamanna og Alþingis og raun ber vitni. Nú er komið upp skólabókardæmi um þetta tvöfalda siðgæði. Kærunefnd jafnréttismála hefur úrskurðað að Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra hafi brotið jafnréttislög þegar karlmaður var ráðinn í stöðu skrifstofustjóra í forsætisráðuneytinu. Kona sem sótti um starfið hafi verið að minnsta kosti jafnhæf og sá sem ráðinn var og af því að konur séu í minnihluta í skrifstofustjórastöðum í stjórnarráðinu hafi samkvæmt jafnréttislögum átt að ráða konuna. Þetta mál setur Jóhönnu Sigurðardóttur í erfiða stöðu. Fyrir sjö árum kom upp mál sem er að langflestu leyti sambærilegt. Sama kærunefnd úrskurðaði að Björn Bjarnason, þáverandi dómsmálaráðherra, hefði brotið jafnréttislög með því að ráða karlmann í stöðu hæstaréttardómara. Kona sem sótti um embættið hefði verið ívið hæfari en sá sem skipaður var og í ljósi þess að konur væru í minnihluta í Hæstarétti hefði hún átt að hljóta embættið. Við þetta tækifæri lét Jóhanna Sigurðardóttir mörg stór orð falla á Alþingi. Þar á meðal þessi: "Hjá öðrum lýðræðisþjóðum hefði ráðherra sem brýtur svo gróflega lög og reglur verið látinn fjúka. En hér á landi er allt leyfilegt hjá ráðherrum og þeir komast upp með allt.“ Þessi orð Jóhönnu vísuðu ekki til umdeildra viðbragða Björns Bjarnasonar við úrskurðinum, þegar hann sagði meðal annars jafnréttislögin "barn síns tíma“. Þau vísuðu eingöngu til þess að lögskipuð nefnd hafði komizt að þeirri niðurstöðu að ráðherra hafði brotið lög – eins og nú hefur gerzt. Hér skal ekkert mat lagt á rökstuðning kærunefndarinnar í hvort skipti, en niðurstaðan er sú sama. Jóhanna segir í yfirlýsingu í gær að jafnréttislögin hafi bara alls ekki verið brotin. Sama sagði Björn 2004 og viðbrögð Jóhönnu voru þau að segja að ráðherrann léti "eins og engill með geislabaug og segist ekkert hafa gert af sér“. Einmitt. Jóhanna spurði fyrir sjö árum: "Hver er pólitísk ábyrgð ráðherrans? Er henni fullnægt að mati ráðherra með því að brotaþola verði dæmdar skaðabætur eða á ráðherra að segja af sér?“ Nú hefur Jóhanna Sigurðardóttir tækifæri til að svara sjálf þessum spurningum. Það hefur hún enn ekki gert.
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun