Tímaskekkjur í skipulaginu Ólafur Þ. Stephensen skrifar 14. júlí 2011 06:00 Eftir annan brunann á sjö árum í endurvinnslustöð Hringrásar við Klettagarða hljóta borgaryfirvöld í Reykjavík að skoða vel hvort ástæða sé til að finna fyrirtækinu nýjan stað. Hringrás stundar mikilvæga starfsemi en hún á ekki heima ofan í íbúðahverfi. Í brunanum aðfaranótt þriðjudags átti það sama við og í brunanum 2004 (og raunar líka þegar kveikt var í dekkjahaug fyrirtækisins á Akureyri 2007) að hagstæð vindátt bjargaði því að ekki fór miklu verr. Baneitraðan reykinn frá brennandi dekkjum hefði getað lagt til norðurs yfir þétta íbúðabyggð, þar með talin dvalar- og hjúkrunarheimili aldraðra, með tilheyrandi raski, heilsu- og eignatjóni. Bruninn 2004 varð meðal annars vegna þess að skilmálum starfsleyfis Hringrásar hafði ekki verið fylgt, byggingin þar sem eldurinn kom upp var ósamþykkt og tilmælum eftirlitsstofnana um að minnka gríðarlegan dekkjahaug á lóð fyrirtækisins var ekki sinnt. Í framhaldinu voru eftirlitsstofnunum fengin ný þvingunarákvæði með lögum og skilyrði fyrir endurnýjuðu starfsleyfi Hringrásar við Klettagarða voru hert mjög. Eftir þeim hefur verið farið að undanförnu, sem auðveldaði slökkviliðinu að ná tökum á ástandinu. Þó er ekki lengra en þrjú ár síðan að Heilbrigðiseftirlitið átaldi fyrirtækið fyrir að haugurinn væri orðinn stærri en leyfilegt var og gerði því að minnka hann. Forsvarsmenn Hringrásar ættu því ekki að setja upp of gildan geislabaug í þessu máli. Sterkur grunur leikur á að kveikt hafi verið í dekkjahaug Hringrásar. Einar Ásgeirsson, forstjóri fyrirtækisins, segir í Fréttablaðinu í gær að ekki sé hægt að tryggja sig fyrir mannlegum breyzkleika. Brennuvargar gætu látið til sín taka á bílastæðinu við Kringluna eða olíutankana í Örfirisey. Þetta er út af fyrir sig rétt, en menn geta heldur ekki horft framhjá því að á svæði Hringrásar eru hundruð tonna af mjög hættulegum og mengandi eldsmat geymd undir beru lofti, skammt frá heimilum þúsunda Reykvíkinga. Það er þá lágmarkskrafa að haga öryggi og eftirliti þannig að íkveikja sé ekki auðveld. Viðhorf til nábýlis mengandi eða hættulegs atvinnurekstrar og íbúðabyggðar hafa breytzt mikið á undanförnum árum, bæði hér á landi og erlendis. Áburðarverksmiðjan í Gufunesi var einu sinni langt utan við borgina, en eftir að Grafarvogshverfið óx utan um hana var framleiðslu þar hætt fyrir nokkrum árum, reyndar í kjölfar alvarlegra slysa og óhappa. Fyrir aðeins tveimur áratugum stóð við Sundahöfn, steinsnar frá athafnasvæði Hringrásar, síldar- og fiskimjölsverksmiðjan á Kletti, sem spúði óþef yfir stóran hluta borgarinnar í vissum vindáttum. Slíkt þætti óhugsandi í dag. Það er álíka mikil tímaskekkja í skipulaginu að geyma tugi þúsunda gamalla dekkja í næsta nábýli við íbúðabyggð. Um leið og borgaryfirvöld endurmeta málefni Hringrásar er tilefni til að gera rækilega úttekt á því hvort starfsemi annarra fyrirtækja í borgarlandinu geti skapað sambærilega hættu fyrir íbúana – og taka ákvarðanir í skipulagsmálum í samræmi við niðurstöðuna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun
Eftir annan brunann á sjö árum í endurvinnslustöð Hringrásar við Klettagarða hljóta borgaryfirvöld í Reykjavík að skoða vel hvort ástæða sé til að finna fyrirtækinu nýjan stað. Hringrás stundar mikilvæga starfsemi en hún á ekki heima ofan í íbúðahverfi. Í brunanum aðfaranótt þriðjudags átti það sama við og í brunanum 2004 (og raunar líka þegar kveikt var í dekkjahaug fyrirtækisins á Akureyri 2007) að hagstæð vindátt bjargaði því að ekki fór miklu verr. Baneitraðan reykinn frá brennandi dekkjum hefði getað lagt til norðurs yfir þétta íbúðabyggð, þar með talin dvalar- og hjúkrunarheimili aldraðra, með tilheyrandi raski, heilsu- og eignatjóni. Bruninn 2004 varð meðal annars vegna þess að skilmálum starfsleyfis Hringrásar hafði ekki verið fylgt, byggingin þar sem eldurinn kom upp var ósamþykkt og tilmælum eftirlitsstofnana um að minnka gríðarlegan dekkjahaug á lóð fyrirtækisins var ekki sinnt. Í framhaldinu voru eftirlitsstofnunum fengin ný þvingunarákvæði með lögum og skilyrði fyrir endurnýjuðu starfsleyfi Hringrásar við Klettagarða voru hert mjög. Eftir þeim hefur verið farið að undanförnu, sem auðveldaði slökkviliðinu að ná tökum á ástandinu. Þó er ekki lengra en þrjú ár síðan að Heilbrigðiseftirlitið átaldi fyrirtækið fyrir að haugurinn væri orðinn stærri en leyfilegt var og gerði því að minnka hann. Forsvarsmenn Hringrásar ættu því ekki að setja upp of gildan geislabaug í þessu máli. Sterkur grunur leikur á að kveikt hafi verið í dekkjahaug Hringrásar. Einar Ásgeirsson, forstjóri fyrirtækisins, segir í Fréttablaðinu í gær að ekki sé hægt að tryggja sig fyrir mannlegum breyzkleika. Brennuvargar gætu látið til sín taka á bílastæðinu við Kringluna eða olíutankana í Örfirisey. Þetta er út af fyrir sig rétt, en menn geta heldur ekki horft framhjá því að á svæði Hringrásar eru hundruð tonna af mjög hættulegum og mengandi eldsmat geymd undir beru lofti, skammt frá heimilum þúsunda Reykvíkinga. Það er þá lágmarkskrafa að haga öryggi og eftirliti þannig að íkveikja sé ekki auðveld. Viðhorf til nábýlis mengandi eða hættulegs atvinnurekstrar og íbúðabyggðar hafa breytzt mikið á undanförnum árum, bæði hér á landi og erlendis. Áburðarverksmiðjan í Gufunesi var einu sinni langt utan við borgina, en eftir að Grafarvogshverfið óx utan um hana var framleiðslu þar hætt fyrir nokkrum árum, reyndar í kjölfar alvarlegra slysa og óhappa. Fyrir aðeins tveimur áratugum stóð við Sundahöfn, steinsnar frá athafnasvæði Hringrásar, síldar- og fiskimjölsverksmiðjan á Kletti, sem spúði óþef yfir stóran hluta borgarinnar í vissum vindáttum. Slíkt þætti óhugsandi í dag. Það er álíka mikil tímaskekkja í skipulaginu að geyma tugi þúsunda gamalla dekkja í næsta nábýli við íbúðabyggð. Um leið og borgaryfirvöld endurmeta málefni Hringrásar er tilefni til að gera rækilega úttekt á því hvort starfsemi annarra fyrirtækja í borgarlandinu geti skapað sambærilega hættu fyrir íbúana – og taka ákvarðanir í skipulagsmálum í samræmi við niðurstöðuna.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun