Vannýtt tækifæri? Ólafur Þ. Stephensen skrifar 21. nóvember 2011 06:00 Bjarni Benediktsson stóð af sér atlögu Hönnu Birnu Kristjánsdóttur að formannsstóli Sjálfstæðisflokksins í gær. Sigurinn var þó ekki yfirburðasigur og vafamál hvort hægt er að segja að formaðurinn hafi styrkt stöðu sína; svo stór hluti landsfundarfulltrúa var reiðubúinn að velja annan til forystu. Hvort staða Sjálfstæðisflokksins sjálfs hefur styrkzt er líka vafamál. Skoðanakönnun, sem birt var í síðustu viku, sýndi að um þriðjungi fleiri væru líklegir til að kjósa Sjálfstæðisflokkinn með Hönnu Birnu við stjórnvölinn en ef Bjarni leiddi flokkinn áfram. Nánast enginn munur var á stefnumálum Hönnu Birnu og Bjarna, þannig að það eru þá væntanlega persóna og aðferðir Hönnu Birnu sem höfða fremur til kjósenda. Aðrar kannanir höfðu sýnt meiri stuðning við Hönnu Birnu meðal kjósenda sem sögðust styðja Sjálfstæðisflokkinn. Landsfundur endurspeglar hins vegar ekki endilega flokkinn eða þjóðina. Yfirskrift landsfundarins var „Nýtum tækifærin" en sú spurning er áleitin hvort fundurinn hafi þarna glutrað niður tækifæri til að breikka kjósendahóp Sjálfstæðisflokksins. Sterkustu skilaboð landsfundarins eru um sókn í atvinnumálum og fjárfestingum, hagstætt skattaumhverfi og lækkun tolla og vörugjalda, meðal annars á landbúnaðarvörum. Í sjávarútvegsmálum leggja sjálfstæðismenn áherzlu á sáttaleiðina; að undirstrikað verði að auðlindin sé í þjóðareign en nýtingarsamningar verði gerðir við útgerðina til lengri tíma og veiðileyfagjald komi á móti. Flokkurinn tekur þannig skýra afstöðu með heilbrigðu atvinnulífi, þvert á þann vandræðagang og að sumu leyti beina fjandskap við atvinnuuppbyggingu sem einkennir stefnu ríkisstjórnarinnar. Evrópumálin halda hins vegar áfram að þvælast fyrir flokknum. Það er til dæmis mótsögn í því að vilja skoða hvaða kosti Ísland eigi á nýjum gjaldmiðli og að leggjast gegn því að farin verði nærtækasta leiðin til að skipta um gjaldmiðil; að sækjast eftir aðild að Evrópusambandinu. Þó var greinilega meiri sáttatónn í sjálfstæðismönnum en á síðasta landsfundi. Afdráttarlausar tillögur um að hætta aðildarviðræðunum við ESB voru þannig felldar. Málamiðlunartillagan sem samþykkt var, um að gera hlé á viðræðum og byrja ekki aftur fyrr en að lokinni þjóðaratkvæðagreiðslu, breytir þó litlu. Hún einkennist af því sama og Evrópustefna Sjálfstæðisflokksins hefur gert um árabil; að reyna að fresta málinu til að halda flokknum saman. Hvort þessi moðsuða dugir til er hins vegar óvíst, nú þegar aðildarviðræður eru komnar á rekspöl og margir stuðningsmenn (og mögulegir stuðningsmenn) flokksins líta á ESB-aðild sem lykilatriði í endurreisn íslenzks efnahagslífs og samkeppnisfærni atvinnulífsins. Það verkefni endurkjörins formanns Sjálfstæðisflokksins að höfða til breiðs hóps og endurheimta fyrri styrk flokksins er því áfram erfitt og snúið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun
Bjarni Benediktsson stóð af sér atlögu Hönnu Birnu Kristjánsdóttur að formannsstóli Sjálfstæðisflokksins í gær. Sigurinn var þó ekki yfirburðasigur og vafamál hvort hægt er að segja að formaðurinn hafi styrkt stöðu sína; svo stór hluti landsfundarfulltrúa var reiðubúinn að velja annan til forystu. Hvort staða Sjálfstæðisflokksins sjálfs hefur styrkzt er líka vafamál. Skoðanakönnun, sem birt var í síðustu viku, sýndi að um þriðjungi fleiri væru líklegir til að kjósa Sjálfstæðisflokkinn með Hönnu Birnu við stjórnvölinn en ef Bjarni leiddi flokkinn áfram. Nánast enginn munur var á stefnumálum Hönnu Birnu og Bjarna, þannig að það eru þá væntanlega persóna og aðferðir Hönnu Birnu sem höfða fremur til kjósenda. Aðrar kannanir höfðu sýnt meiri stuðning við Hönnu Birnu meðal kjósenda sem sögðust styðja Sjálfstæðisflokkinn. Landsfundur endurspeglar hins vegar ekki endilega flokkinn eða þjóðina. Yfirskrift landsfundarins var „Nýtum tækifærin" en sú spurning er áleitin hvort fundurinn hafi þarna glutrað niður tækifæri til að breikka kjósendahóp Sjálfstæðisflokksins. Sterkustu skilaboð landsfundarins eru um sókn í atvinnumálum og fjárfestingum, hagstætt skattaumhverfi og lækkun tolla og vörugjalda, meðal annars á landbúnaðarvörum. Í sjávarútvegsmálum leggja sjálfstæðismenn áherzlu á sáttaleiðina; að undirstrikað verði að auðlindin sé í þjóðareign en nýtingarsamningar verði gerðir við útgerðina til lengri tíma og veiðileyfagjald komi á móti. Flokkurinn tekur þannig skýra afstöðu með heilbrigðu atvinnulífi, þvert á þann vandræðagang og að sumu leyti beina fjandskap við atvinnuuppbyggingu sem einkennir stefnu ríkisstjórnarinnar. Evrópumálin halda hins vegar áfram að þvælast fyrir flokknum. Það er til dæmis mótsögn í því að vilja skoða hvaða kosti Ísland eigi á nýjum gjaldmiðli og að leggjast gegn því að farin verði nærtækasta leiðin til að skipta um gjaldmiðil; að sækjast eftir aðild að Evrópusambandinu. Þó var greinilega meiri sáttatónn í sjálfstæðismönnum en á síðasta landsfundi. Afdráttarlausar tillögur um að hætta aðildarviðræðunum við ESB voru þannig felldar. Málamiðlunartillagan sem samþykkt var, um að gera hlé á viðræðum og byrja ekki aftur fyrr en að lokinni þjóðaratkvæðagreiðslu, breytir þó litlu. Hún einkennist af því sama og Evrópustefna Sjálfstæðisflokksins hefur gert um árabil; að reyna að fresta málinu til að halda flokknum saman. Hvort þessi moðsuða dugir til er hins vegar óvíst, nú þegar aðildarviðræður eru komnar á rekspöl og margir stuðningsmenn (og mögulegir stuðningsmenn) flokksins líta á ESB-aðild sem lykilatriði í endurreisn íslenzks efnahagslífs og samkeppnisfærni atvinnulífsins. Það verkefni endurkjörins formanns Sjálfstæðisflokksins að höfða til breiðs hóps og endurheimta fyrri styrk flokksins er því áfram erfitt og snúið.